Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sırf kalp kırmamak, kendime yakışanı yapmak için cevap vermediğim herkes kendini haklı zannetti." - Fyodor Dostoyevski -
🎶
• Göktuğ Kalkan •
Elimdeki dosyaya uzun uzun baktım. Bu dosyayı araştırmasını Eymen'den istemiştim. Anca akşama getirebilmişti ama sorun yoktu. Herkes yatmışken bakmam daha kolay olurdu.
Derin bir nefes alıp çoğu vaktimi geçirdiğim çalışma sandalyemde geriye doğru yaslandım. Gözlerim masadaki saate kaydı. Gecenin 2'si olmuştu. En son Oğuz ve Selim'i tek tek odalarına gidip ziyaret etmiş, onlar uyuduğunda buraya gelmiştim.
Şimdi ise, İlkim'in psikoloğu Ceylin Öztekin'in dosyasını inceleyecektim.
Daha fazla boş boş bakmak istemediğim için mavi kapaklı dosyayı iki elime alıp kapağını açtım. İlk sayfada kadının birkaç fotoğrafı vardı. Uzun kıvırcık saçları vardı. Kahverenginin en koyu tonlarındaydı. Tabii, bu sadece fotoğraftan görmüş halim olduğu için rengini tam bilemezdim.
Buğday tenliydi ve açık kahverengi gözleri vardı. Daha fazla da incelememe gerek yoktu zaten.
Fotoğraflarla dolu olan sayfayı da geçtim. İşte şimdi bilgilerinin olduğu sayfadaydım.
Ceylin Öztekin... 35 yaşında genç bir psikologtu. Hastalarıyla yakından ilgilenen, başarılı birisiydi. Uzun uzun tüm bilgileri vardı. Fakat ben sadece beni ilgilendiren kısımlarını incelemiştim. Onun dışında da özel hayatını incelemem doğru olmazdı zaten.
İlkim'in başarılı ve iyi bir psikolog ile görüşmesi biraz da olsa içimi rahatlatmıştı. En azından yanıma gelene kadar güvenilir birisinin yardımını alıyordu. Yanıma geldiğinde işinde en iyi psikologları bilgileriyle beraber önüne koyacak, onun seçmesini isteyecektim.
Dosyanın son sayfasına da göz atıp kapağını kapattım. Masanın üzerine rastgele koyup sandalyeden kalktım.
Artık yatmam lazımdı. Kaç gündür uykusuz ve yorgundum. En sonunda bünyemin alışıklığı bile yeterli olmayacak, küt gidecektim.
Çalışma odasından çıkıp sessiz adımlarla merdivenleri çıkıp yatak odasına gittim. İlk önce rahat kıyafetlerden giyip çift kişilik yatağa attım kendimi. Sabah erken saatte uyanacağım için gözlerimi kapattım.
𑁍
Her sabah olduğu gibi üzerime bir takım elbise giymiş, saçlarımı düzeltmiştim. Kahvaltıdan önce aşağı inmem gerekiyordu.
