Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kirli bir camdan bakıp herkesi ve her şeyi kirli sanıyorsunuz." - Franz Kafka -
🎶
• Göktuğ Kalkan •
Günün yoğunluğunu yavaş yavaş gösterdiği anlardan biriydi yine. Güneşin yeni güne parıl parıl parlayarak girmesi, sonbahar rüzgarının esintisi ve havaların soğuması tam olarak birbirleriyle çelişkiliydi.
Sabahın çokta erken olmayacak saatleriydi. Bugün hafta içi olduğu için hepimiz erkenden uyanmış, yemeğimizi yemiştik. Şimdi ise onları gidecekleri yerlere bırakıp Kaan'ın çalıştığı kafeye gidecektim.
Onunla tekrardan konuşup bir şans isteyecektim.
"Hadi, hazır mısınız?" odalarına hazırlanmak için koşan ikiliye seslendim. İkisininde çok zamanı kalmamıştı. Birisini okula, birisini de tyt çalışması için kayıt ettirdiğim kaliteli bir eğitim kurumuna bırakacaktım.
"Ben hazırım." merdivenleri hızlı hızlı inen Selim'e kafa salladım. "Hadi aslanım, sen geç arabaya. Ben Oğuz abimi alıp geleyim." arabanın anahtarını uzattığımda gülümseyerek aldı ve dış kapıdan çıktı.
Bir süre daha bekledikten sonra dün Oğuz ile beraber sipariş ettiğimiz çantayı bir koluna takmış, rahat rahat inen Oğuz Bey de gelebilmişti yanıma. "Her şeyin tam değil mi?" şişkin duran çantaya göz ucuyla baktım. Umarım her şeyini koymuştur.
"Evet." kafasını sallayıp üzerimi incelediğinde bende onu baştan aşağı inceledim. Siyah bir kot üzerine beyaz bir oversize tişört giymişti. Sıradan bir kombin olsa da onun bedenine yakışmıştı.
"Buyrun bakalım önden." yaslandığım yerden hareketlenip bir elimle dış kapıyı gösterdim. Sırıtarak önümden geçip kapıdan çıktı. Bende onun arkasından gülerek çıktığımda tekrardan ifadesiz bir hâle geldim çünkü bahçede korumalar vardı.
Evin önünde duran arabaya ilerlerken Eymen'de şoför koltuğuna geçmişti. Normalde Selim ve Oğuz gelmeden önce şoförle gitmeye alışık olsam da onlar geldiğinden beri ben sürüyordum. O yüzden de bu durumu biraz garipsesem de dışa yansıtmadım. Bir şey demeden ön koltuğa oturduğumda Oğuz da Selim'in yanına, arkaya geçmişti.
"İlk olarak nereye abi?" Eymen arabayı çalıştırıp bahçeden çıkarken dikiz aynasından çocuklara baktım. Şu an saati en yakın olan Selim'di. Okulu 08.30'da başlıyordu. Oğuz'un dersi ise 09.25'te başlayacağı için rota oluşturulmuştu.
