Chapter 20 (U)

1.2K 63 10
                                    

အပိုင်း ၂၀

"ဝါး"

"အရှင်မင်းမြတ် သက်တော်ရာကျော်ရှည်ပါစေ။"

နားကွဲလောက်စရာ ဟစ်ကြွေးသံကြီးပင်။ အသေးစားဒဏ်ရာလေး တချို့တလေမှလွဲ၍ ထိခိုက်မှု ကြီးကြီးမားမားမရှိဘဲ လာ့ခ်ကို တားဆီးနိုင်လိုက်သဖြင့် တပ်သားများ အောင်ပွဲခံနေခဲ့ကြသည်။ ထို့အပြင် ဤသည်မှာ အံ့မခန်းဖွယ် စွမ်းဆောင်မှုဖြင့် သူ့တို့အား ယနေ့အောင်ပွဲဆီသို့ ဦးဆောင်ခဲ့သော ဘုရင်မင်းမြတ်၏ ကျေးဇူးကြောင့်ဖြစ်သည်ဟု အားလုံးက ယူဆထားကြ၏။

ခါဆယ်ရ်က သူ့အား ဩဘာပေးနေကြသည့် တပ်သားများကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ ဘာသိဘာသာမျက်နှာထားကား အောင်ပွဲခံ ဇာတ်လိုက်တစ်ယောက်အနေဖြင့် မာန်ဝင့်မှုရော၊ ခံစားချက်ပါ တစ်စက်ကလေးမှ ဖော်ပြနေခြင်းမရှိခဲ့။

ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရသည့်ရာသီအစတွင် ပထမဆုံးသော တိုက်ပွဲသာ ရှိပါသေးသည်။ လာမည့်နှစ်လအတွင်း လာ့ခ်ဘယ်နှကောင်လောက် အဖမ်းထွက်ရဦးမည်လဲဆိုသည်ကို မသိနိုင်ပေ။

သို့သော် ခါဆယ်ရ်က အလကားသက်သက် တပ်သားများအား ဒီအချက်ကို သတိပေးမနေတော့။ သူတို့အနေဖြင့်လည်း မသိနိုင်စရာအကြောင်းမရှိ။ လောလောဆယ်တော့ သူတို့အား စိတ်ရှိသလောက် ပျော်ခွင့်ပေးထားလိုက်သည်။

နှစ်လအတွင်းတွင် သူတို့ထဲမှ တချို့က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရနိုင်သလို၊ တချို့ကိုတော့ ဘယ်တော့မှ ထပ်မတွေ့ရတော့မည့်အဖြစ်မျိုးအထိ ဖြစ်နိုင်ချေရှိပေသည်။ သေးငယ်သည့် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုကလည်း စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုပင်။ မိစ္ဆာထံပါးတွင် သူ၏ ပြည်သူပြည်သား တစ်ယောက်ကလေး ဆုံးရှုံးလိုက်မည်ကိုပင် မမြင်လိုပေ။

ခါဆယ်ရ်က အနောက်လှည့်ကာ အဆုံးမရှိသည့် သဲပြင်ကို ငေးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရဲတိုက်တံတိုင်းအတွင်းမှ သူ၏တိုင်းပြည်ဆီသို့ မျက်လုံးပြန်လွှဲလိုက်၏။

သူ၏ တိုင်းပြည်။ သူ၏ ပြည်သူများ။

သူ့တစ်သက်လုံး အစွမ်းကုန်ထုတ်သုံး၍ ကာကွယ်သွားရမည့် ရတနာများကား ဤနေရာတွင်ရှိနေကြသည်။

နောက်ဆုံးခရီး နိဋ္ဌိတံသော် (MM Translation)Where stories live. Discover now