Chapter 22 (U) 🔞

1.9K 41 1
                                    

အပိုင်း ၂၂

"နာလား။"

ယူဂျင်းက ပင့်သက်ရှိုက်ကာ အသက်ရှူရင်း ပြောခဲ့သည်။

"မသိတော့...ပါဘူး။"

နာသည်ဆိုတာထက် ပို၍လွှမ်းမိုးနိုင်သည့် ခံစားချက်ပင်။ ပထမဆုံးညက နာကျင်မှုကြောင့် ဤခံစားချက်က နောက်ပို့ခံလိုက်ရ၍ မသိခဲ့ခြင်းပေပဲလား။

ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏မျက်နှာထားကို အကဲခတ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့သွင်းခဲ့သည်။ တစ်ချက်တည်းဆောင့်သွင်းပစ်ချင်သည့် အလိုဆန္ဒကို ချုပ်တည်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားနေရသည့်အတွက် သူ့ကျောပြင်မှကြွက်သားများ တောင့်တင်းနေတော့၏။

ပေါင်ခွကြားချင်း ထိစပ်သည်အထိ သူ့အရာကို တစ်ချောင်းလုံးမြုပ်အောင်သွင်းပြီးသွားမှ ခါဆယ်ရ်က အောင့်ထားသည့်အသက်ကို ရှူထုတ်လိုက်သည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အရင်းအထိ အကုန်ထည့်လိုက်ခြင်းပင်။

ပထမဆုံးညတွင် မိဖုရားက အင်မတန် နာကျင်နေသည့်အတွက် အပြည့်အဝမထည့်ခဲ့။ ထိုနေ့က အသိစိတ် တစ်ဝက်သာသာပဲရှိတာတောင် အဆုံးထိ ချုပ်တည်းနိုင်ခဲ့သည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အမှန်တကယ် အံ့ဩမိရပေသည်။

သူ့အရာကို အကြားအလပ်မရှိ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စုပ်ထားသည့် အတွင်းသားလေးများ၏ ခံစားချက်ကား အံ့မခန်းလောက်အောင်ပင်။ သုက်လွှတ်၍ပြီးမြောက်ခြင်း မဖြစ်သေးတာတောင် တစ်ကိုယ်လုံး ကျဉ်စိမ့်သွားရသည့် သာယာမှု။

ဤသို့သော သာယာမှုကို ယခုအချိန်အထိ မသိဘဲနေလာခဲ့ရ၍ တော်သေးသည်ဟူသောအတွေး ဝင်လာခဲ့၏။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ကသာ မြည်းစမ်းကြည့်မိခဲ့မည်ဆိုလျှင် အားလုံးကိုလွှင့်ပစ်ပြီး နစ်မွန်းသွားမလားတောင် မသိရ။

ခါဆယ်ရ်က စိမ်ပြေနပြေ ခါးကို အသာလေးလှုပ်ကာ တစ်ခါထပ်၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်၏။ ယောနိအတွင်းသားနံရံများနှင့် ပွတ်တိုက်သွားသည့် ခံစားချက်ကို ကြိုက်လှသဖြင့် တိုးသဲ့သဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

သူက ခါးကို ဖြည်းဖြည်းလေး လှုပ်ရှားလိုက်၏။ နည်းနည်းလေး အနောက်ကို ဆွဲခွာလိုက်ရာက ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းပြီး ယူဂျင်း နေသားကျလာအောင် စောင့်နေလိုက်သည်။

နောက်ဆုံးခရီး နိဋ္ဌိတံသော် (MM Translation)Where stories live. Discover now