Chapter 23 (Z)

181 2 0
                                    

အပိုင္း ၂၃

'အာ၊ အဲ့ဒါကိုး။'

အမိန္႔ထက္ အကူအညီေတာင္းမႈႏွင့္ ပိုနီးစပ္ေသာ္လည္း ယူဂ်င္းက အသာေလး နားေထာင္ခဲ့သည္။

"ရာဇဝတ္သားေတြက အရွင္မင္းျမတ္ရဲ့အမိန္႔ေတာ္ကို အာခံဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ့အျပစ္က အထင္အရွားပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အရွင္မိဖုရားက ငဲ့ကြက္ၫွာတာစြာနဲ႔ သူတို႔အေပၚ စာနာသနားေပးဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ အရွင္မိဖုရားရဲ့ဆႏၵအတိုင္း သူတို႔ရဲ့ဈာပနအတြက္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ၿပီး ရုန္းကန္ေနရတဲ့ မိသားစုတခ်ိဳ႕ကို နစ္နာေၾကး ေပးခဲ့ပါတယ္။ အရွင္မိဖုရားရဲ့ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ စိတ္ေကာင္းေစတနာကို အကုန္လံုးက ၪီးၫႊတ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျပၾကမွာပါ။"

"...တာဝန္ေက်ပါတယ္။"

ဘာမွလည္းမလုပ္ဘဲ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည့္အတြက္ စိတ္က တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ထိုစဉ္ကေတာ့ ေကာက္ကာငင္ကာေပၚလာသည့္ စာနာစိတ္ေၾကာင့္ မာရီအန္းကို အကူအညီေတာင္းခဲ့မိျခင္းပင္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရလ်ွင္ ေမ့ပင္ေမ့ေနေပၿပီ။

မ်က္ႏွာ တစ္ခါေလးေတာင္မျမင္ဖူးသည့္ လူမ်ား၏ ဒုကၡကို စိတ္ရင္းျဖင့္ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ေလာက္သည္အထိ သူက ၾကင္နာတတ္သူမဟုတ္။ သူတို႔က ရာဇဝတ္သားေတြအျပင္မပိုဘူးဟု ေအးစက္စြာေျပာခဲ့သည့္ မရဏဘုရင္၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ဘက္တိုက္ဆန္႔က်င္လိုသည့္စိတ္ေလး ေပၚလာခဲ့ျခင္းထင္ပါသည္။

"နစ္နာေၾကးက သူတို႔အတြက္ တကယ္ေရာ အေထာက္အကူျဖစ္ပါ့မလား။"

လူေသသြားတာကို ပိုက္ဆံေပး၍ ေက်ေအးမႈရေအာင္လုပ္သလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ မတင္မက်ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

"အရွင္မိဖုရား၊ ​နစ္နာေၾကးေပးတယ္ဆိုတာက ရာဇဝတ္သားေတြအေပၚျပသတဲ့ အရွင္မိဖုရားရဲ့ ၫွာတာေထာက္ထားမႈ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျပင္မပိုပါဘူး။ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့ အမိန္႔ကို အာခံဖီဆန္တဲ့အျပစ္က ေသေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ့အျပစ္ပါ။"

မာရီအန္းရဲ့ အက်ယ္တဝင့္ရွင္းျပခ်က္အရဆိုလ်ွင္ ႀကီးေလးျပင္းထန္သည့္ ျပစ္မႈမ်ားကို က်ူးလြန္ခဲ့ၾကေသာ ရာဇဝတ္သားမ်ားမွာ တူတူတန္တန္ ဈာပနက်င္းပခြင့္ပင္ မရိွၾကေခ်။ လူတစ္ေယာက္က ရာဇဝတ္သား၏ မိသားစုဝင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရပါက လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း၏ ဖယ္ၾကဉ္မႈႏွင့္ အသံတိတ္ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကို ခံရမည္သာ။ အမ်ားစုက ထိုသို႔ေသာအျဖစ္ကို သည္းမခံႏိုင္ဘဲ ထြက္ေျပးသည့္အလား ဇာတိကို စြန္႔ခြာတတ္ၾကေပသည္။

နောက်ဆုံးခရီး နိဋ္ဌိတံသော် (MM Translation)Where stories live. Discover now