Chapter 12 (Z)

551 3 0
                                    

အပိုင္း ၁၂

"အခုလည္း နည္းနည္း ထူးဆန္းသလို ခံစားေနရတုန္းပဲ။"

"ေလက ေလးလံလာသလို ခံစားခ်က္မဟုတ္လား။"

"ဟုတ္တယ္။ ကြက္တိ အဲ့ဒီအတိုင္းပါပဲ။"

"အသားက်သြားတာနဲ႔ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ထူးဆန္းေနတယ္။ စြမ္းအားကို ထိန္းခ်ဳပ္တာက ျမင္းစီးတာနဲ႔ အတူတူပဲေလ။ တစ္ခါသင္ထားၿပီးရင္ စိတ္ထဲမွာ စြဲၿမဲေနတာဆိုေတာ့ ေမ့သြားစရာ အေၾကာင္းမရိွရမွာကို။"

ယူဂ်င္းက ခါဆယ္ရ္၏ စကားကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။

"ေတာင္းဆိုစရာ တစ္ခုရိွပါတယ္။"

ယူဂ်င္းက သူ၏ရင္ခြင္တြင္ မွီထားသည့္ ၪီးေခါင္းကိုပင့္ၿပီး ေမးေစ့ကို ေမွးတင္ထားလိုက္သည္။

"ဒီလိုရိွတယ္၊ ဟိုလိုရိွတယ္။ အဲ့ဒီေလသံမ်ိဳးကို မသံုးဘဲေနလို႔ မရဘူးလားဟင္။"

နန္းတြင္းဒရာမာထဲမွ ထြက္လာသလို ေလသံမ်ိဳးကို ၾကားရသည့္အခါတြင္ ယူဂ်င္းတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ထခဲ့ရသည္။ စာေရးဆရာ ႀကံဳေတြ့သင္ယူထားသည့္ ယဉ္ေက်းမႈက ဖန္တီးထားသည့္ ဤကမ႓ာအေပၚကို ဘယ္လိုမွမတတ္သာဘဲ ထင္ဟပ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေလမလား။ မဟာတြင္ အသံုးျပဳေျပာဆိုသည့္ ဘာသာစကားမွာ တစ္ဖက္လူ၏ အဆင့္အတန္း၊ သို႔မဟုတ္ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပား၏။

"ဒီအတိုင္း သက္ေသာင့္သက္သာပဲ ေျပာပါ။ ကြၽန္မထက္ အသက္ပိုႀကီးတာပဲမို႔လို႔ အဲ့ဒီေလာက္ကေတာ့ နားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္။"

ခါဆယ္ရ္က အတန္ၾကာသည္အထိ ဘာမွမေျပာခဲ့ေပ။ 'ငါက ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးဆန္းတာကိုမ်ား ေတာင္းဆိုမိလိုက္တာလား' ဟု ယူဂ်င္း ေတြးလိုက္မိသည့္ အခိုက္အတန္႔တြင္ သူက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္ေျပာဆိုခဲ့သည္။

"အခု ယံုၿပီ။ မင္း တကယ္ပဲ မွတ္ဉာဏ္ေတြ ေပ်ာက္သြားတာကိုး။"

"ေနာက္ဆံုးေတာ့ ယံုၾကည္ၿပီေပါ့ေလ။ အားတက္ရပါတယ္။"

သူက ယူဂ်င္းကို ဘာမွမေျပာဘဲ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သတိထား၍ စနည္းနာေနသည့္အၾကည့္ပင္။

နောက်ဆုံးခရီး နိဋ္ဌိတံသော် (MM Translation)Where stories live. Discover now