Efsunkâr

60. Bölüm: Final

5 Yıl Sonra:
10 Ağustos Pazar 2025:

"Baba gelme!" diye bağırıyordu Özgür bahçede koşarken. Bahçeye açılan kapıdan baktığımda Karan peşinden koşuyordu. Özgür bir ağacın arkasına geçtiğinde Karan yorulmuş gibi yapıp durdu.

"Çok hızlı koşuyorsun! Çok yoruldum!" diye söylendi.

"Yaa," dedi Özgür saklandığı yerden çıkarak. "Benim yüzümden mi yoruldun baba?" Birkaç adımda babasına yaklaştığımda Karan bir anda Özgür'ü yakalayıp kaldırdı. Özgür kahkaha atmaya başladığında Karan onu omuzlarının üzerine oturttu. "Baba indir beni!"

"İndirmem!" Özgür kahkaha atmaya başladığından Karan da onunla beraber gülüyordu. Sol taraftaki çeşmeye bağlı hortumun ucunu alıp arkalarından yaklaştım. Elimdeki hortum tabancasının ucundan suyu açıp üzerlerine tuttuğumda Özgür çığlık attı.

"Anne!"

"Eyvah," dedi Özgür. "Kaçmamız lâzım!" Özgür düşmesini diye yavaş koşuyordu. Ben de peşlerinden.

"Anne yapma!"

"Kaçmayın!" dedim hızla. Karan, Özgür'ü indirdi omuzlarından. Özgür bir yana kaçarken ben de peşimden ilerleyecektim ki Karan arkamdan kollarını belime sarıp kaldırdı. Elimdeki hortumu alıp başımdan aşağıya tutmaya başladı. "Yaa! Bırak!"

"Al oğlum," dedi Karan hortumu Özgür'e verirken. Özgür gülerek ikimizi birden ıslatmaya başladığında gülerek Karan'a doğru döndüm. Kollarımı boynuna sardım gülerek. Hepimiz sırılsıklam olmuştuk. Özgür elindeki hortumu bırakıp bize yaklaştığında Karan onu tek koluya kaldırdı.

"Anneciğim," dedi başını omzuma yaslayarak. Sabahtan beridir Karan'la bahçede oynuyorlardı. Uykusu gelmişti. Kollarını boynuma dolayıp babasının kucağından kucağıma geldi. Bacaklarını da belime sarıp gözlerini kapattı.

"Hadi duşa sokalım seni. Sonra biraz uyku."

"Hı hı," dedi yavaşça. Karan yaklaşıp Özgür'ün başının üzerine bir öpücük bıraktı.

"Ben üzerimi değiştireyim," dedi Karan. Başımı salladım.

"Tamam sevgilim." Beraber içeri girdiğimizde Özgür'ün odasına girip banyosuna geçtim. Kucağımdan indirdim. "Hadi anneciğim, üzerini çıkardı." Başını sallayarak ıslak kıyafetlerini çıkardı. Kısa bir banyonun ardından kendi giyimesi için kıyafetlerini çıkardım. Karan yanımıza geldiğinde Özgür'ü yatağına yatırmıştım. Karan onun yanındayken ben de üzerimi değiştirdim. Yeniden Özgür'ü yanına gittiğimde Özgür, babasına sarılarak uyuyordu.

"Gel," dedi sessizce. Diğer tarafına uzandım yavaşça. Yavaşça oğlumun yumuşak saçlarına dokundum.

"Yarın," dedim gülümseyerek ve sessizce. "Özgür sabah seninle gelsin. Beş gibi gelirsiniz. Olur mu?" Başını salladı hafifçe.

"Tamam," dedi gülümseyerek. "Beş yaşına giriyor oğlumuz," dedi iç çekerek. "Zaman ne kadar hızlı geçiyor baksana." Saçlarının üzerini öptüm yavaşça.

"Evet. Aslında bu biraz da korkutucu."

"Neden?"

"Zaman çok hızlı geçiyor. Anlamadan büyüyor. Baksana."