Luna van de Graaf, misschien zegt de naam het al maar ze is het zusje van Rob van de Graaf, een lid van de bankzitters. Veel contact hebben ze alleen niet. Luna is 24 jaar en leidt lekker haar eigen leven. Ze heeft net haar studie rechten afgerond e...
*Biep biep biep* 'nee nee nee niet nu al' zucht ik terwijl ik mijn wekker uit druk. Ik kijk naar rechts om te zien of Liam niet wakker is geworden, maar gek genoeg is hij al uit bed. Ach het zal wel denk ik.
Na een paar minuten op Tiktok gescrold te hebben besluit ik er maar uit te gaan. Het is inmiddels alweer half 8 en om 9 uur moet ik op kantoor zijn. Sinds een maandje werk in nu bij een advocatenkantoor in Den Haag en ik heb daar echt de tijd van mijn leven. Ik volg daar de beroepsopleiding en als dat allemaal goed gaat mag ik mezelf binnen een paar jaar ook een advocaat noemen, maar voor nu is het nog even advocaat-stagiair.
Ik loop naar de keuken en maak een bakje yoghurt met wat fruit erin voor mezelf klaar. Terwijl ik aan het eten ben bedenk ik ineens dat Liam niet alleen al uit bed is, maar ook niet eens thuis is. Ik open whatsapp om te kijken of ik misschien een appje van hem heb gehad, maar helemaal niks. Toch wel erg vreemd eigenlijk, hij heeft helemaal niet verteld dat hij wat te doen had vandaag. Ik besluit hem even snel een appje te sturen om te vragen of alles goed is.
Als ik mijn ontbijt op heb is het ondertussen alweer bijna half negen (ja i know ik eet langzaam oops) en heb ik nog maar een kwartier om mezelf klaar te maken. Snel borstel ik mijn haar, doe wat make-up op en poets ik mijn tanden. Nu alleen nog een outfit. Na een minuutje in mijn kast te hebben gekeken heb ik het bij elkaar. Een simpel zwart pak met een zwart shirtje eronder.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik doe mijn hakken aan en haast me naar de lift. Gelukkig was de lift al op onze verdieping en ik klik het knopje van begane grond aan. Het kantoor waar ik werk is maar 10 minuutjes lopen dus ik hoef gelukkig niet Den Haag door met de auto.
Precies om 9 uur zwaai ik de deur van het kantoor open en verschillende mensen begroeten mij. Eigenlijk ken ik nog bijna niemand hier, op mijn begeleider en een paar andere advocaat-stagiairs na. Maar iedereen is hier zo aardig, dat is ook echt een reden dat ik voor dit kantoor heb gekozen.
Ondertussen ben ik al een tijdje aan het werk en is het tijd voor de lunch. Snel kijk ik op mijn telefoon om te kijken of Liam nog iets heeft gestuurd maar helemaal niks. Misschien moet ik hem straks maar even bellen als hij nog niks heeft gestuurd denk ik.
Tijdens mijn pauze zit ik een beetje doelloos op insta te scrollen, totdat ik een bericht zie wat wel mijn aandacht trekt. "Bankzitters halen 1 miljoen abonnees met hun Youtube kanaal!". Wow denk ik bij mezelf, dat is zo snel gegaan. Bij het bericht staat ook een foto. Ik zie Rob, Milo, Koen, Raoul en Matthy allemaal juichend naar de camera kijken met allemaal gouden ballonnen om hun heen. Een paar jaar geleden sprak ik de jongens bijna elke week wel, maarja dat krijg je als de enige echte Rob van de Graaf je broer is. Yup echt waar, aangenaam mijn naam is Luna van de Graaf, alleen gebruik ik mijn achternaam liever niet aangezien ik dan niet meer Luna ben, maar het zusje van Rob.
Soms mis ik de jongens wel, maar toen ik de laatste jaren van mijn studie inging kreeg ik het zo druk met school dat ik bijna geen tijd meer had voor sociale contacten. Maar het lag niet alleen aan mij, zij kregen het ook super druk met Youtube dat ze ook amper tijd hadden om mij te zien. En zo is ons contact eigenlijk een beetje doodgelopen, zelfs met mijn eigen broer.
Toch weet ik dat als er ooit echt iets is, hij er altijd voor me zal zijn. Eigenlijk heb ik dat wel met alle jongens, ze zijn altijd zo lief voor me geweest. Behalve Matthy. Ik weet niet wat ik hem ooit heb aangedaan, maar vanaf het moment dat ik hem heb ontmoet is hij nooit aardig tegen mij geweest. Maar goed, nu spreek ik ze allemaal niet meer, misschien maar beter ook want kijk wat we allemaal nu hebben bereikt.
Iets over vijf sta ik op van mijn bureau en zeg ik de mensen die er nog zijn gedag. Gelukkig is mijn kantoor niet van het overwerken en ben ik elke keer voor het eten thuis. Ik heb nog steeds heel de dag niks van Liam gehoord dus ik besluit hem maar te bellen. Nadat hij drie keer overgaat, wordt ik opgehangen en krijg ik zijn voicemail te horen. Ik snap echt even niet wat er aan de hand is, maar ik besluit het maar gewoon hierbij te laten want ik weet dat het geen zin gaat hebben om hem alleen maar meer te appen.
Als ik thuis kom besluit ik even snel pasta pesto voor mezelf te maken en daarna op de bank een film te kijken. Het is vandaag vrijdag dus morgen ben ik lekker vrij.
Rond half 12 hoor ik de sleutel in het slot gaan en de deur die na een paar seconden keihard word dichtgesmeten. Oh nee denk ik bij mezelf. Liam komt de woonkamer ingelopen en komt recht op mij af.
'Wat denk je wel niet kuthoer, mij de hele tijd appen en bellen, gun me ook gewoon is wat tijd voor mezelf.'
Met grote ogen kijk ik hem aan 'ik.. ik heb je maar een keer gebeld en een paar keer geappt' antwoord ik twijfelend terug terwijl ik ga staan.
'Boeit me niet, je moet me gewoon helemaal niet appen of bellen' zegt hij boos. Een vieze drankgeur komt uit zijn mond en ik weet alweer hoe laat het is.
'Je bent gewoon echt focking irritant, tief gewoon op man', terwijl hij dat zegt geeft Liam me een harde duw en met een klap val ik op de grond.
Terwijl ik val kom ik met mijn hoofd tegen de tafel aan en voor een seconde voel ik me heel duizelig. Boos loopt Liam weg en na een paar seconde hoor ik de deur met een klap dichtgaan.
Ik zoek naar mijn telefoon en bel snel Sophie op. Na een paar tellen neemt ze op 'heeey schatjeee' roept ze blij. 'Soof alsjeblieft kom hierheen, het is weer gebeurd'. Even is het stil 'ik stap nu de auto in' hoor ik nog voordat ze weer ophangt.
Huilend lig ik op de bank, waarom moest dit nou weer gebeuren ik dacht echt dat het voorbij was. Het is niet de eerste keer dat hij me fysiek pijn heeft gedaan, maar de laatste keer is al bijna een halfjaar geleden en ik had echt gehoopt dat hij het eindelijk nooit meer zou doen.
Sophie komt binnengerend, gelukkig heb ik haar na de laatste keer een reservesleutel gegeven zodat ze altijd naar binnen kan komen. 'Loen gaat het, ach meisje toch' zegt ze terwijl ze naast me komt zitten. 'Je moet echt bij hem weggaan, dit kan zo niet langer meer'
'Maar ik hou van hem'
'Ik weet het, ik weet het' zegt ze 'ga je met mij mee? Ik neem aan dat je niet hier wil blijven voor als hij terug komt'.
Ik knik en na wat spullen gepakt te hebben lopen we samen naar de auto. Eenmaal bij haar aangekomen ben ik meteen in bed gaan liggen en binnen een paar seconde ben ik weg. Wat een kut dag.
