Unexpected love || Bankzitters

8 || 180 graden gedraaid

'Ja en toen heeft hij me dus echt flink in elkaar geslagen en ben ik naar Rob gegaan'.

Ik ben met Sophie aan het facetimen en heb haar net een hele update gegeven over wat er de afgelopen dagen is gebeurd. 

'Jezus Loen, wat heftig. Is het wel een beetje leuk bij de jongens?' 

Enthousiast knik ik.

'Ja echt heel erg gezellig, ze zijn allemaal zo lief voor me geweest en ik heb hier ook gewoon mijn eigen kamer gekregen' zeg ik terwijl ik mijn camera omdraai en een rondje film. 

We praten nog een beetje verder en na een halfuurtje facetimen moet Sophie er weer vandoor. Ik heb besloten haar niet over de rare acties van Matthy te vertellen, want Soof kennende gaat ze er dan helemaal een ding van maken en daar heb ik niet zo'n zin in.

Het is inmiddels alweer een paar dagen verder en mijn kamer is zo goed als af. De jongens hebben geholpen met het in elkaar zetten van de meubels en binnen een dag stond alles al. Ik ben er echt zo blij mee, het is echt mijn droom kamer geworden. 

Mijn andere kamer vond ik echt verschrikkelijk. Aangezien Liam voor alles had betaald heeft hij de hele kamer bedacht en heb ik er geen inspraak in gehad. 

Maar goed, Liam is nu verleden tijd. 

Na nog even op mijn telefoon te hebben gezeten besluit ik om maar naar beneden te gaan. Ik heb nog niet geluncht en heb best wel veel trek eigenlijk. 

Wanneer ik beneden aankom tref ik Rob, Raoul en Koen in de keuken aan. 

'Waar is Matthy?' vraag ik.

'Oh die had volgensmij ergens een afspraak, maar hij is alweer onderweg terug.' 

Niet veel later hoor ik de voordeur opengaan en Matthy komt de woonkamer ingelopen. We zijn ondertussen op de bank gaan zitten en ik zie Matthy recht op ons af komen met een aantal koffies in zijn hand.

Eén, twee, drie, vier... 

Ik tel de koffies in zijn hand en ik gok dat hij voor iedereen eentje heeft meegenomen behalve voor mij.

'Zwarte koffie voor Koen en Roel, cappuccino voor Rob en een latte macchiato met karamel voor jou Luna.' 

Verbaasd krijg ik een beker met koffie in mijn hand geduwd. Hoe weet Matthy mijn standaard bestelling?

Nee, het zal toch niet? 

Ik herinner me dat ik een paar jaar geleden, toen ik nog veel met de jongens omging, altijd een latte macchiato met karamel doorgaf als de jongens koffie gingen halen. Alleen het kan toch bijna niet dat Matthy dat heeft onthouden? Toen besteedde hij ook al weinig aandacht aan me, dus het kan nooit dat hij dat heeft onthouden. 

Ik gok dat een van de andere drie mijn bestelling heeft onthouden en het aan Matthy heeft doorgegeven, want hij gaat ook echt niet zomaar koffie voor mij meenemen. 

'Dankje Mat, we wisten helemaal niet dat je wat zou meenemen.' zegt Koen terwijl hij Matthy een  boks geeft. 

Fout gegokt dus. 

Ik besluit het toch maar aan hem te vragen.

'Hoe wist je eigenlijk dat ik deze koffie altijd drink?' 

Even kijkt Matthy me aan en ik zie hem nadenken.

'Oh ja, vroeger dronk je dat ook altijd, dus ik nam aan dat je dat nu misschien ook nog wel zou drinken, of is het niet goed?'

Ik kan een glimlach niet onderdrukken en blij kijk ik hem aan.

'Nee hoor, het is nog steeds mijn favoriete drankje, dankje Matthy.'

In mijn ooghoek zie ik Rob en Koen een beetje verward naar elkaar kijken. Wanneer ik hun kant op kijk staren ze me allebei met een vragende blik aan. Ik haal mijn schouders op om te laten weten dat ik er zelf ook niet zoveel van snap en gelukkig laten ze het daarbij.

We zijn inmiddels een paar uur verder en met z'n vijven zitten we aan tafel. 

'Wil je mij even de frietjes aangeven?' Vraagt Koen aan mij.

Ik geef hem de bak met friet en ga weer verder met mijn eigen stapel. 

Nadat we klaar zijn met eten ruimen we snel alles op en iedereen ploft op de bank neer. Na even nagedacht te hebben over wat we deze avond kunnen gaan doen besluiten we om een film te gaan kijken. 

'Ik vind echt alles goed, zolang het maar geen horror is' zeg ik snel. 

Met een brede grijns kijkt Koen mij aan. 'Dat wordt dan zeker wel horror'. 

Ik wil er tegenin gaan, maar wanneer ik Rob en Raoul ook al zie lachen weet ik dat ik er niks meer aan kan doen. Horror it is dan maar. 

We zijn nu al bijna een uur de film aan het kijken en ik moet eerlijk zeggen, ik vind hem echt bizar eng. De andere lijken er niet zoveel last van te hebben, maar ik zit met een kussen te knuffelen en durf bijna niet meer te kijken. 

Ik zit tussen Matthy en Rob in op het ene deel van de bank en op het andere deel zitten Koen en Raoul. Zo'n hoekbank is wanneer je alleen of met z'n tweeën bent wel echt chill, maar met z'n vijven zit ie toch wel een beetje krapjes. 

Wanneer ik net denk dat het enge stuk voorbij is komt er een keiharde jumpscare en van de schrik duik ik mijn rechterkant op. Maar heel ver kom ik niet, aangezien ik al snel met mijn hoofd tegen de schouder van Matthy aan kom. 

Een beetje bang voor Matthy's reactie besluit ik maar niet te bewegen, misschien heeft hij het dan niet door. Oké ja Luna, hij heeft het sowieso wel door, maar goed. 

Gek genoeg doet Matthy helemaal niks. Hij blijft gewoon naar het beeldscherm van de TV staren en hij duwt me niet weg. 

Toch vind ik het wel een beetje raar om zo te blijven liggen, dus besluit ik mijn hoofd langzaam van zijn schouder af te tillen en met een verontschuldigend lachje kijk ik hem aan. 

'Sorry' fluitster ik zacht.

'Yo' fluistert hij terug, zonder me aan te kijken.

Uhm oké, die reactie had ik even niet verwacht. Eigenlijk had ik weer zo'n vage opmerking verwacht, maar nee hoor de oude Matthy is weer terug. 

Ik besteed er verder geen aandacht meer aan en we kijken de film af. Het is ondertussen best wel laat geworden en iedereen is ook wel aardig moe. 

'Nou maten ik ga slapen, slaaplekker hé' zegt Rob terwijl hij van de bank opstaat. 

Iedereen volgt zijn voorbeeld en we staan nu met z'n allen bij de bank. Rob gaat iedereen af om een knuffel te geven en loopt daarna meteen door naar boven. Koen en Raoul doen hetzelfde en op een gegeven moment sta ik weer alleen met Matthy nog in de kamer.

Fijn.

Een beetje ongemakkelijk staan we naast elkaar. Het zou raar zijn als we elkaar nu niet een knuffel zouden geven, maar het is ook raar als we het wel doen. Ik besluit dat ik de keuze aan hem overlaat en op hetzelfde moment kijken we elkaar aan.

'Truste'

Matthy draait zich om en loopt door naar boven.

Op dit moment snap ik deze jongen echt niet meer. Vanmiddag had hij nog heel lief mijn favoriete koffie voor me gehaald en deed hij zelfs een beetje aardig, maar deze avond is zijn gedrag weer echt 180 graden gedraaid. 

Na alles beneden een beetje opgeruimd te hebben doe ik de lichten uit en loop ik naar boven naar mijn kamer. Eenmaal in bed besef ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Toch lukt het me niet om meteen in slaap te vallen. Ik blijf maar denken aan hoe Matthy zich de afgelopen dagen heeft gedragen en ik kan er gewoon niet uit opmaken wat hij nou precies wil. Ik kom tot de conclusie dat ik daar waarschijnlijk nooit een antwoord op zal krijgen en besluit dat ik toch maar ga proberen te slapen. Ik leg mijn telefoon aan de lader en binnen een paar minuten ben ik alweer weg in dromenland.