Unexpected love || Bankzitters

16 || De waarheid

'Doe dat alsjeblieft nooit meer Loen, ik was zo bezorgd' 

Rob trekt me in een knuffel en meteen sla ik mijn armen om hem heen. 

'Sorry' zeg ik zachtjes

De andere jongens geven me ook allemaal een knuffel en als laatste geef ik ook Matthy nog een knuffel. Na gister voelt onze knuffel zo vertrouwd en ik wil hem eigenlijk niet meteen loslaten, maar het zou een beetje raar zijn voor de rest als wij ineens heel lang zouden knuffelen.

Na een paar seconde laat ik hem weer los en ik schenk hem een klein glimlachje. Hij geeft me een knipoog terug en ik voel hoe mijn wangen een beetje rood worden. Wat doet deze jongen toch met me, het ene moment kan ik hem niet uitstaan en het andere moment lijkt het wel alsof ik hem een beetje... ik weet het niet, maar... leuk vind? 

Ik zet die gedachte snel opzij en focus me weer op de rest van de jongens. 

'Dus wat zijn de plannen voor vandaag?' 

Ik kijk een beetje in het rond en wacht op de eerste persoon die mijn vraag gaat beantwoorden.

'Ik was eigenlijk van plan om naar Jamie te gaan, sorry Loen' zegt Rob

'Ja en ik heb vandaag ook met Lieke afgesproken'

'En ik ga weer een keer naar huis, Char zit daar ook maar de hele tijd alleen, sorry'

Dan blijven er nog maar twee over, Koen en Matthy. Met een vragende blik kijk ik ze allebei aan om te kijken of zij wel vrij zijn vandaag. 

'Sorry Loen, ik heb een afspraak vandaag in Amsterdam, anders had ik graag iets met je gedaan' beantwoord Koen mijn blik.

'Matthy?'

Mijn hoop is op hem gevestigd en ik hoop dat hij vandaag wel hier is. Twijfelend kijkt hij mij een beetje aan.

'Uhm ik had wel iets vandaag, maar ik kan dat wel afzeggen.' 

'Oh nee hoor, hoeft niet, ik vermaak me ook wel alleen' zeg ik, maar ik kan de teleurstelling in mijn stem niet zo goed verbergen als ik dacht.

'Nee ik blijf bij jou, wat ik vandaag had was toch niet zo heel belangrijk.' 

Een grote glimlach vormt zich op mijn gezicht en snel kijk ik naar beneden om hem te verbergen. Ik wil niet dat Matthy ziet dat ik zo blij word van dat hij hier blijft. Al was het een van de andere jongens was ik ook zo blij geweest, toch?

Voordat iedereen gaat besluiten we nog even samen te lunchen en met z'n zessen zitten we aan de eettafel. We hadden niet heel veel bijzondere dingen in huis, dus iedereen heeft gewoon een broodje met beleg. 

We praten nog een beetje en even sta ik erbij stil hoeveel mijn leven wel niet is veranderd. Een halfjaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nu met al deze mensen weer aan een tafel zou zitten, en heel eerlijk ik ben nu zoveel gelukkiger dan een half jaar geleden. 

Na een tijdje is iedereen weg behalve Matthy en ik. We zitten samen op de bank en zijn ondertussen een potje aan het schaken. 

Niet dat we het allebei goed kunnen, maar het is toch wel grappig om te zien hoe we allebei steeds pogingen doen om slimmer te zijn dan elkaar, maar vervolgens onszelf helemaal naaien.

'Hoppaa zie me gaaaan'

Met mijn toren sla ik zijn koningin weg en in schaaktermen betekent dat eigenlijk al zijn ondergang. Want ja, zonder koningin ben je nogal fucked. 

Lachend schudt Matthy zijn hoofd en al snel spelen we weer verder. En zoals ik al zei, Matthy's ondergang was begonnen, want enkele minuten later gaat ook zijn koning plat.

'Oh en ze wint, ze wint zoals verwacht van haar tegenstander Matthy' roep ik alsof ik een commentator ben.

Matthy begint met lachen en langzaam, maar steeds sneller, klapt hij ook in zijn handen. Ik maak een kleine buiging en begin daarna met het opruimen van het schaakbord. 

'Tegen jou ga ik nooit meer schaken' 

Met een pruillip kijk ik hem aan.

'Nou zeg waarom niet?' 

'Als ik elke keer hiermee moet dealen als je wint, dan worden het nog lange vervelende potjes'

Ik geef hem lachend een duw op zijn schouder en daarna sta ik op van de bank.

'Ben zo weer terug'

Ik loop naar de keuken om wat drinken te pakken en open de koelkast om te kijken wat we in huis hebben. Er staat maar één fles in de koelkast en dat is cola en daar heb ik op dit moment nou net geen zin in. Ik besluit maar om gewoon water te pakken en draai me weer om, met het doel naar de kraan te lopen. 

Alleen meteen wanneer ik me omdraai bots ik tegen een borstkas aan. Mijn ogen schieten omhoog en ik kijk recht in de blauwe ogen van Matthy. 

'Hey' 

Zijn blik laat de mijne niet los en na een paar seconde besef ik dat ik hem alleen maar dom loop aan te staren nu. Kom op Loen, zeg iets, het is Matthy maar.

'Hey' 

Ik laat mijn hoofd zakken en terwijl ik dat doe bijt ik onbewust op mijn lip. Met zijn hand duwt Matthy mijn hoofd terug omhoog, zodat ik hem weer aankijk. Zijn hand ligt op mijn wang en zijn duim rust op mijn lippen. 

'Je hebt geen idee wat je met met doet, Luna' 

Met een verwarde blik blijf ik hem aanstaren en ik zie zijn ogen heen en weer schieten tussen mijn ogen en lippen. 

Langzaam komt zijn gezicht iets dichterbij, maar voordat ik het zelf überhaupt door heb, heb ik hem al weggeduwd en met een licht teleurgestelde blik kijk ik hem aan.

'Sorry Mat, ik kan dit niet nog een keer' 

Na dat gezegd te hebben duw ik hem iets opzij en ik loop langs hem heen naar boven, naar mijn kamer. Ik had hem wel graag willen zoenen, maar ik ben gewoon bang dat het weer eindigt zoals het altijd eindigt en dat kan ik gewoon niet weer hebben. 

Enkele minuten later hoor ik voetstappen de trap opkomen en een klop op mijn deur. 

'Ja?'

Langzaam gaat mijn deur open en Matthy's hoofd verschijnt in de deuropening.

'Mag ik binnenkomen?'

Even twijfel ik, maar ik ben toch wel benieuwd wat hij te zeggen heeft. Met een knikje geef ik aan dat hij naar binnen mag komen en hij gaat op mijn bed zitten, zodat ik hem nu weer recht aanstaar. Ik zit met mijn rug tegen het hoofdbord van mijn bed en afwachtend kijk ik hem aan.

'Ik moet je iets vertellen'

Even stopt hij en ik zie hem slikken.

'Je verdient het om de waarheid te weten waarom ik me zo gedraag'