Unexpected love || Bankzitters

18 || Betrapt

'Loen, weet jij waar..."

Mijn ogen vliegen open en ik schiet overeind. In de deuropening staat Raoul en zijn ogen zijn groot van verbazing. Ongemakkelijk krabt hij achter op zijn hoofd.

'Aha, hier is Mat dus'

Matthy is ondertussen ook overeind komen zitten en beide staren we Raoul aan. We zijn blijkbaar allebei in slaap gevallen en Raoul heeft ons nu samen zien liggen.

Maar dan doet Raoul iets wat ik niet had verwacht. Er vormt een grijns op zijn gezicht en hoofdschuddend kijkt hij ons aan.

'Nou, nou... wat hebben we hier?'

Even blijft het stil, maar dan schraapt Matthy zijn keel.

'Raoul' begint hij. 'Het is niet wat je denkt'

Niet wat je denkt? Even serieus Matthy, dat is echt de slechtste opmerking ooit, dat gaat hij sowieso niet geloven. 

Raoul trekt zijn wenkbrauwen op, hij is duidelijk aan het genieten van de ongemakkelijke situatie.

'Oh natuurlijk niet,' zegt hij sarcastisch en ik zie zijn ogen heen en weer gaan tussen mij en Matthy. 'Jullie lagen gewoon... naast elkaar, toch?' 

Matthy en ik weten beiden niet echt wat we moeten zeggen, dus lopen we maar een beetje dom naar Raoul te knikken. 

Raoul grinnikt en draait zich langzaam weer om naar de deur. 'Ik zal jullie maar alleen laten dan' zegt hij met een knipoog en hij laat de deur achter zich dichtvallen.

Ik voel Matthy naast me bewegen en hij wrijft even door zijn haar. Eigenlijk durf ik hem nu nog niet aan te kijken, want ik ben bang dat Matthy hierdoor weer teruggaat naar hoe hij eerst was, en dat wil ik echt niet. 

'Denk je dat hij het aan de rest gaat vertellen?'

Ik hou mijn blik op de deur gericht en wacht op Matthy's reactie.

'Ik denk het niet, Raoul is niet iemand die ineens in de groep zou zeggen dat hij ons samen in bed heeft zien liggen, vooral niet als ik zo eerst met hem ga praten.' 

Matthy gaat met Raoul praten? Maar dat zou dus betekenen dat hij me waarschijnlijk wel wil blijven zien! Ik zucht van opluchting en werp mijn blik richting Matthy.

Hij schenkt me een klein lachje en trekt me weer terug in zijn armen. Ik nestel mezelf tegen zijn borstkast aan en voor een paar minuten blijven we zo in stilte liggen.

'Misschien kan je maar beter zometeen wel met Raoul gaan praten, voordat de rest weer thuis is.'

Ik ga weer een beetje overeind zitten en kijk Matthy aan.

'Ja klopt, ik ga nu wel even, ben zo weer terug' 

Matthy staat op uit mijn bed en loopt richting de deur. Net voordat hij de deur uitloopt draait hij zich nog even om.

'Ik heb er geen spijt van Loen, dat je dat maar weet' 

Er vormt een lach op mijn gezicht en ik ga op de plek liggen waar Matthy net lag. Het ruikt hier naar hem en meteen voel ik de stress weer een beetje wegzakken. Ik ben zo benieuwd wat Raoul gaat zeggen. 

Om mijn gedachte even ergens anders op te laten focussen pak ik mijn telefoon erbij en open Tiktok. Ik trek het deken iets meer over me heen en begin met het eindeloos scrollen over de for you page. 

Matthy

Ik loop naar beneden en vind Raoul in de keuken, leunend tegen het aanrecht met een kop koffie in zijn hand.

'Hey' zeg ik, terwijl ik tegen de deurpost leun. Ik probeer luchtig te klinken, maar toch kan ik de nerveusheid in mijn stem niet helemaal verbergen.

'Kunnen we misschien even praten?'

Raoul kijkt op en ik zie weer een grijns op zijn gezicht verschijnen. Voordat hij antwoord neemt hij nog een slok van zijn koffie.

'Dus... jij en Luna, hé?' Hij beweegt zijn wenkbrauwen op en neer.

Ik zucht en haal een hand door mijn haar. 

'Ja, ik en Luna,' geef ik toe, zonder er verder omheen te draaien. 

'Maar eigenlijk is het nog bijna niks, vandaag is eigenlijk voor het eerst dat we samen een oprecht momentje hadden.' 

Raouls grijns verandert in een oprechte lach.

'Ik ben blij voor je maatje'

Ik schenk hem een klein glimlachje, maar al snel verandert mijn glimlach weer naar een serieuze blik.

'Maar luister, Raoul, dit mag echt niemand weten. Zeker Rob niet.'

Raoul rolt met zijn ogen en een kleine grijns vormt weer op zijn gezicht. 

'Ja, ja, ik weet het. Rob wordt echt helemaal gek als hij dit te weten komt. Maar eerlijk Mat, dit is echt te goed om te verzwijgen.' 

Ik voel een kleine irritatie opkomen, maar ik probeer het weg te drukken. 

'Raoul serieus,' zeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sla 'We willen eerst zelf kijken of het überhaupt iets is, niemand hoeft er nu al iets van te weten, vooral Rob niet.'

Hij kijkt me aan, nu met iets meer ernst in zijn blik, maar ik hoor nog steeds een speelse ondertoon in zijn stem.

'Ja oké, ik snap het. Rob is een probleem, dat weet ik. Maar je weet dat ik het niet kan laten om er af en toe grapjes over te maken. Je vraagt wel wat van me hier.'

'Ik vraag je om je mond te houden,' zeg ik iets harder nu. 'Niet alleen voor mij, maar ook voor Luna. Ik wil geen drama met Rob, je weet dat hij dit echt niet pikt.' 

Raoul kijkt me even aan. Zijn gezicht verliest wat van de speelsheid en ik zie dat hij het toch een beetje begint te begrijpen. 

'Kijk, ik wil je geen problemen geven, dat weet je, maar ik ben ook niet het type dat dit voor altijd kan verbergen. Vroeg of laat gaat het toch uitkomen Mat.' 

Ik knik. Natuurlijk komt het uit. Dat besef ik ook. Het moet gewoon alleen nog niet nu uitkomen, niet nu het nog zo pril is. 

'Gewoon geen stomme opmerkingen waar anderen bij zijn. Dat is alles wat ik vraag.'

Raoul steekt zijn handen in de lucht. "Geen zorgen man. Ik heb het door. Maar echt, de volgende keer doe die deur op slot, anders is het zometeen niet ik, maar Rob die binnenkomt.'

'Zal ik doen, thanks maatje' 

Ik loop richting Raoul en geef hem een kleine knuffel. Wanneer ik weer omdraai om weg te lopen hoor ik Raoul nog iets mompelen.

'Huh, wat zei je?'

Ik draai me weer om en met een vragende blik kijk ik Raoul aan.

'Ik wist het'

Nog steeds niet begrijpend kijk ik Raoul aan 

'Ik wist wel dat je een oogje op Luna had. Vanaf het moment dat zij hier binnenkwam zag ik je al naar haar kijken.'

Ik voel mijn wangen een beetje rood worden en werp mijn blik naar beneden om het te verbergen. 

'Maar Mat, waarom heb je al die tijd zo gemeen tegen haar gedaan?'

Een schuldgevoel bekruipt me weer en met een spijtige blik kijk ik Raoul aan. Eigenlijk wil ik dit niet vertellen, maar hij verdient het ook om de waarheid te weten.

'Ik.. ik wilde niet verliefd op haar worden, dus ik dacht als ik gemeen tegen haar doe word ik dat ook niet.' 

Met een begripvolle blik kijkt Raoul me aan. Eigenlijk had ik dat niet verwacht, maar ik ben blij dat hij het een beetje begrijpt. Hij schenkt me nog een klein lachje en ik geef hem glimlach terug.

Ik draai me weer om en loop richting Luna. Maar terwijl ik de keuken uitloop, voel ik een knoop in mijn maag. Ik hoop zo dat Rob er niet achter komt, maar het is een kwestie van tijd. Het blijft niet eeuwig geheim, en als Rob erachter komt... dan is het niet alleen mijn probleem, maar ook dat van Luna. 

Die gedachte alleen al maakt me nerveus.