Unexpected love || Bankzitters

22 || Te aardig

Matthy

Net wanneer ik op wil staan van de bank voel ik dat Rob mijn arm vast pakt.

'Matthy kan ik je even spreken' zegt hij op een serieuze toon.

Ik slik even en ik voel hoe mijn hartslag zich een beetje versnelt. Ik vermoed dat ik al weet waar hij het over wilt hebben, maar eigenlijk loop ik nu het liefst hard door naar mijn kamer. 

Iedereen is net de woonkamer uit en ik draai me richting Rob. 

'Uh, ja hoor wat is er?' vraag ik zo nonchalant mogelijk. 

Rob kijkt me strak aan, zonder ook maar met zijn ogen te knipperen.

'Jij en Luna.. jullie waren wel heel gezellig vanavond, hé?'

Ik probeer luchtig te blijven en forceer een glimlach op mijn gezicht. 

'Gezellig? Geen idee waar je het over hebt, we zijn allebei gewoon een beetje te fanatiek denk ik.'

Zijn ogen lijken dwars door me heen te kijken, alsof hij aan het wachten is totdat ik iets verklap. Ik zie hem nadenken en met elke seconde die voorbij gaat voel ik mezelf steeds zenuwachtiger worden.

'Eerst was je altijd zo bot tegen haar. Maar vanavond en ook vorig weekend was je... aardig. Te aardig.' Brengt hij langzaam uit, alsof hij zelf ook nog aan het nadenken is over de gebeurtenissen.

Shit. Hij heeft wat door. ik leun nonchalant achterover, alsof ik totaal niet doorheb waar hij het over wil hebben, maar mijn hart klopt in mijn keel.

'Kom op man, het was gewoon een spelletje, je weet hoe dat gaat als je wint. En vorig weekend ga ik haar toch niet laten staan als ze moet huilen? Het stelt echt niks voor.'

Rob blijft me strak aankijken, zonder ook maar een spier te vertrekken. 

'Matthy,' zegt hij uiteindelijk op een lage gespannen toon, 'als er iets speelt tussen jou en Luna... je weet dat onze vriendschap dan echt voorbij is hé?'

Ik voel hoe mijn handen klam worden, maar ik knijp ze onopvallend samen. Ik weet dat hij het meent, maar ik kan hem op dit moment echt niet de waarheid vertellen. 

'Er is niks tussen ons, Rob. Serieus. Je ziet dingen die er niet zijn.'

Hij kijkt me nog een paar seconde aan, die voelen als minuten. Zijn blik blijft intens en zoekend, maar uiteindelijk lijkt hij wat te ontspannen. Hij zucht diep en leunt iets achterover.

'Oké,' zegt hij langzaam

'Maar luister goed, Mat,' voegt hij er scherp aan toe, 'Blijf van haar af. Ze is wel gewoon mijn zusje.'

ik knik snel 'ja man, begrijp ik. Geen zorgen'

Ik probeer te glimlachen, maar het voelt alles behalve oprecht. Ik wil helemaal niet tegen Rob liegen, maar ik wil ook onze vriendschap en Luna niet kwijt. 

Rob staat op en zijn blik blijft nog even op mij hangen. Het is duidelijk dat hij me nog niet helemaal vertrouwt. Zonder nog iets te zeggen draait hij zich om en loopt weg richting de trap.

Zodra ik zeker weet dat hij weg is, laat ik mijn schouders zakken en ik adem diep uit. Dit was echt veel te dichtbij, we moeten echt voorzichtiger zijn. 

Luna

'Ik weet het echt niet Soof, ik hoop zo dat Mat zich er uit kan lullen' 

Ik zit samen met Sophie op mijn bed te piekeren over het gesprek van Rob en Matthy. Ik maak me echt heel erg druk en het lijkt wel uren te duren voordat ik iemand weer naar boven hoor komen. 

Meteen stoppen Sophie en ik met praten en in spanning wachten we af wie het is. Na een paar seconde hoor ik een kamerdeur opengaan en weer dicht. Het klonk niet als de deur van Matthy, dus het zal waarschijnlijk wel Rob geweest zijn.

Enkele minuten later horen we weer voetstappen de trap op komen en een paar seconde later hoor ik een klop op mijn kamerdeur.

'Binnen' zeg ik 

Langzaam gaat mijn deur open en ik zie Matthy in de deuropening verschijnen. Hij schenkt ons een klein glimlachje, maar aan zijn gezicht kan ik zien dat er wel iets mis is.

'Wat zei Rob?' vraag ik nerveus.

Matthy vertelt hoe hun gesprek is gegaan en met grote ogen kijk ik hem aan.

'Fuck,' fluister ik 'we moeten echt voorzichtiger zijn Mat.'

'Ja klopt, Rob vermoordt ons allebei als hij er nu achter komt.'

Met z'n drieën praten we nog een beetje over van alles en nog wat, tot mijn gedachte ineens weer terug gaan naar het begin van de avond.

'Wacht is, Soof, wat fluisterde jij in Mat zijn oor toen je hem een knuffel gaf?' Vraag ik nieuwsgierig. 

Ik zie Matthy een beetje ongemakkelijk worden en zijn wangen worden een beetje rood. Op Sophie's gezicht verschijnt een grijns. Ze draait zich naar mij en brengt haar mond naar mijn oor, alsof Matthy het niet mag horen.

'Ik heb tegen hem gezegd dat jij zei dat hij fucking goed kon zoenen.'

Vol ongeloof kijk ik haar aan en ik voel mijn wangen nu ook rood kleuren. Sophie kent me veel te goed en blijkbaar geloofde ze me niet helemaal toen ik in de auto zei dat hij wel prima kan zoenen.

'Zo... zo heb ik het helemaal niet tegen je gezegd, Soof' probeer ik mezelf te verdedigen.

Ik zie Matthy's blik heen en weer schieten tussen mij en Sophie en met een nieuwsgierige blik kijkt hij ons aan.

'Oh dat heb je wel gewoon gezegd hoor,' zegt Sophie speels.

'Helemaal niet ik zei dat het wel gewoon prima was' floep ik er perongeluk uit.

Ik had er even niet aan gedacht dat Matthy natuurlijk ook hier in de kamer zit en met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij me aan.

'Prima hé?' zegt hij met een uitdagende grijns.

Even blijft het stil en niet wetend wat ik moet zeggen blijf ik hem maar aanstaren. Maar na een paar seconde zie ik zijn mond weer opengaan en gaat hij verder met praten.

'Toen je m'n naam kreunde de eerst keer dat we zoenden leek het anders meer dan prima hoor' zegt Matthy met een knipoog. 

'LUNA VAN DE GRAAF' roept Sophie meteen.

Mijn gezicht wordt nog roder, als dat überhaupt nog mogelijk is en ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik hoor Sophie naast me in lachen uitbarsten en ook Matthy hoor ik grinniken.

Na een paar seconde besluit ik maar weer op te kijken en ik kijk recht in de blauwe ogen van Matthy.

Op zijn gezicht is een speelse grijs te zien en hoofdschuddend kijk ik hem aan.

'Oké, oké, misschien heeft Sophie toch gelijk' geef ik me gewonnen terwijl ik mijn handen in de lucht gooi.

Ik weet dat als ik het nu zou blijven ontkennen het alleen maar erger wordt, dus ik kan het beter maar gewoon toegeven. We kletsen nog een beetje en na een paar minuten zijn we eigenlijk allemaal toch best wel moe. 

Matthy geeft ons allebei een knuffel en bij mij drukt hij nog een klein kusje op mijn hoofd.

'Nawh cute' hoor ik Sophie achter ons zeggen.

Ik moet lachen om haar reactie en na een paar seconde laat ik Matthy los.

'Slaaplekker Mat' 

'Slaaplekker Loen' 

Hij draait zich om naar de deur, maar voordat hij de deur uit kan lopen wordt hij gestopt door de woorden van Sophie.

'Ja jij ook welterusten Sophie. Oh bedankt Matthy, zo aardig ben je.' 

Matthy en ik moeten beide lachen en nadat hij ook Sophie welterusten heeft gezegd, gaat hij deze keer wel echt naar zijn kamer. Sophie en ik kletsen nog een beetje, maar na een paar minuten wordt het vanzelf stil. 

Ik hoor Sophie's ademhaling dieper en trager gaan, dus ze zal al wel in slaap gevallen zijn. Ik sluit mijn ogen ook en na een paar keer heen en weer te draaien val ik uiteindelijk ook in slaap.