Unexpected love || Bankzitters

13 || Ziektevogels

Kokhalzend zit ik boven de wc. Dit is al de derde keer dat ik uit mijn bed ben gerend om over te geven en ik voel me echt helemaal niet goed. Raoul staat achter me en probeert mijn haar een beetje omhoog te houden.

'Ach Loentje toch, vandaag lekker uitrusten'

Raoul brengt me weer terug naar bed en komt op de rand zitten. 

'Wij moeten vandaag wel naar kantoor of wil je dat iemand hier blijft? Ik kan het wel even voorstellen bij de jongens?' Vraagt hij lief. 

Ik schud nee, 'dat hoeft niet hoor, ik red me wel.'

Nog een beetje twijfelend kijkt Raoul me aan, maar wanneer ik hem een kleine glimlach schenk gaat hij ermee akkoord en loopt hij mijn kamer uit. 

Ik besluit nog maar even te gaan slapen en ik hoop dat ik me iets beter voel als ik wakker word. Ik zet even een wekker zodat ik niet de hele dag aan het slapen ben en al snel ben ik weg.

*Biep biep biep*

Vermoeid zet ik mijn wekker uit en ik wrijf in mijn ogen. Het is inmiddels alweer twee uur 's middags en ik heb toch wel een beetje honger gekregen. Ik voel me gelukkig ook al iets beter.

Ik stap mijn bed uit en verwissel mijn shirt van mijn pyjama voor een oversized hoodie. Ik loop de trap af en open de deur naar de keuken. 

'Tering Matthy wat te fuck doe jij hier'

Ik schrik me dood en val half tegen de muur aan, aangezien ik niet had verwacht dat Matthy in de keuken zou zijn. 

'Uhm ik woon hier, wist je dat nog niet?' Antwoord hij sarcastisch. 

Ik rol mijn ogen, hier heb ik op dit moment echt geen zin in. 

Ik besluit hem maar gewoon te negeren en ik open de koelkast. Shit. We hebben niet per se heel veel eten in huis en ik voel me nou ook weer niet zo goed dat ik naar de supermarkt wil.

'Ligt er iets wat je lekker vindt?' 

Ik kijk naar rechts naar Matthy.

'Niet echt eigenlijk' antwoord ik met een twijfelende stem.

'Ik kan wel even wat voor je halen als je wil?' 

Verbaasd kijk ik hem aan. Zegt hij nou echt dat hij iets voor me wil doen?

'Als je zou willen, zou dat heel fijn zijn' zeg ik met een klein lachje.

Ik snap niet waarom hij een minuut geleden zo stom deed en nu ineens naar de winkel wil voor me. Deze jongen heeft zulke erge moodswings. 

Hij vraagt wat ik wil eten en ik geef door dat wat fruit wel lekker zou zijn en misschien wat worstenbroodjes. 

'Waarom ben je eigenlijk thuis?' 

Net voordat Matthy door de deur van de keuken loopt blijft hij staan en hij draait zich weer terug naar mij.

'Ohw.. ik hoorde dat je niet lekker was, dus ik dacht het is wel fijn als er iemand nog thuis is vandaag en ik had niet zoveel taken op kantoor.' 

Na dat gezegd te hebben draait hij weer om en hij loopt de deur uit. 

Wow, dat had ik echt niet van Matthy verwacht, maar het is toch wel echt... lief? Glimlachend ga ik op de bank zitten. Ik nestel me weer lekker in het hoekje en ondertussen zet ik mijn serie weer aan. Na ongeveer twintig minuutjes hoor ik de voordeur weer opengaan en niet veel later komt Matthy de woonkamer binnengelopen.

'Bestelling voor mevrouw van de Graaf' zegt hij terwijl hij de boodschappentas op tafel zet.

'Dankje' ik schenk hem een glimlachje.