Unexpected love || Bankzitters

31 || Plan

POV Rob

Loen alsjeblieft, kunnen we praten?

Het is al het zoveelste appje dat ik naar haar stuur, maar elke keer krijg ik geen reactie. Ik heb het echt verpest met haar, terwijl het nu juist net weer goed ging tussen ons.

Ik zit bij Jamie thuis op de bank en zuchtend kijk ik naar mijn beeldscherm. Ik heb de rest van de jongens ook al een tijdje niet gezien en Raoul heb ik ook bijna niet gesproken, maar gelukkig gaat het wel goed tussen mij en Milo en Koen.

Matthy ben ik niet per se boos meer op, maar meer teleurgesteld. Ik kan gewoon nog steeds niet geloven dat hij met mijn zusje is gaan daten en dat hij het dan ook niet tegen me heeft verteld. Ik begin wel iets meer te begrijpen dat het waarschijnlijk wel serieus was tussen hun, maar alsnog het is mijn beste vriend en dan doet hij zoiets.

Jamie is vandaag niet thuis, dus ik ben maar een beetje tv aan het kijken tot de deurbel gaat.

Hmm vreemd ik had eigenlijk niemand verwacht.

Ik sta op van de bank en loop naar de voordeur. Wanneer ik hem open doe staat tot mijn grote verbazing Sophie voor de deur.

'Sophie? Wat doe jij hier?' vraag ik.

'Kunnen we praten?'

Ik geef haar een knikje en samen lopen we door naar de keuken. Ze gaat tegenover me zitten aan tafel en met een serieuze blik kijkt ze me aan.

'Ik wil echt dat het weer goed komt tussen jou en Luna. Ze was echt oprecht gelukkig voordat dit allemaal was gebeurd en ik wil haar echt niet meer zo zien zoals ze nu is.'

Ik zucht

'Ik wil ook echt dat het goedkomt, maar volgensmij wil ze niet met me praten. Elk appje dat ik naar haar stuur leest ze maar ik krijg geen reactie.'

Peinzend kijkt Sophie me aan. Volgensmij weet ze zelf ook niet zo goed hoe het weer goed kan worden tussen mij en Luna.

We besluiten het onderwerp heel even te laten rusten en praten nog een beetje. Dan bedenk ik me ineens dat ik helemaal niet weet waarom Luna en Matthy niet meer met elkaar praten, misschien dat ik daarmee kan helpen.

'Waarom zijn ze eigenlijk gestopt met daten?'

Sophie blijft even stil, maar dan begint ze met praten. Ik hoor alles over hun avondje uit en ik kan die Thijs wel vermoorden. Hoe durft hij zoiets bij mijn zusje te doen

'Jezus, dit verdient ze echt niet'

Ik heb nu wel echt heel veel spijt dat ik haar een beetje in de steek heb gelaten terwijl ze me juist nodig had. Ik moet het echt met haar goedmaken en ik weet denk ik al hoe.

'Oké Soof als jij ervoor zorgt dat Luna vanavond alleen thuis is heb ik denk ik wel een plan om alles weer goed te maken.'

We bespreken nog een paar dingen en uiteindelijk gaat Sophie weer terug naar huis. Ik hoop zo erg dat alles weer goed komt en niet alleen tussen mij en Luna, maar ook tussen haar en Matthy.

Na een paar uur ga ik de deur uit en ik stap in mijn auto richting thuis. Ik ben er de laatste tijd niet heel veel geweest, alleen voor de noodzakelijke dingen, maar ik mis het eigenlijk wel. Ik hoop ook dat dit ervoor zorgt dat het tussen mij en de rest van de jongens weer goed gaat.

Na eventjes rijden ben ik eindelijk weer thuis en ik open de voordeur. Ik kijk eerst even in de woonkamer en ik zie Raoul op de bank zitten.

'Rob!'

Raoul staat op en hij komt meteen mijn kant opgelopen. Hij geeft me een snelle knuffel en begint zich meteen te verontschuldigen, maar ik stop hem al snel door te zeggen dat het goed is tussen ons.

'Ik heb je gemist maatje' zegt hij met een glimlach

We praten nog een beetje bij en uiteindelijk vertel ik hem mijn plan. Hij denkt dat het ook wel moet lukken en dat geeft me iets meer zekerheid.

Ik loop na nog een paar minuutjes gepraat te hebben uiteindelijk door naar Matthy's kamer en zachtjes klop ik op de deur.

'Binnen' hoor ik hem zeggen.

Langzaam open ik zijn deur en ik zie hem op zijn bed zitten. Er zitten grote wallen onder zijn ogen en hij ziet er niet heel goed uit.

'Rob?' verward kijkt hij me aan.

Hij staat op van zijn bed en loopt richting mij. Voor mijn neus blijft hij stil staan en vragend kijkt hij me aan.

'Het spijt me Mat, ik had niet zo heftig moeten reageren' zeg ik uiteindelijk

Zijn blik laat hij op de grond vallen en ik hoor hem zuchten.

'Nee Rob, ik had het je meteen moeten vertellen toen ik haar echt leuk begon te vinden, het spijt me, ik kon het gewoon echt niet tegenhouden.'

Hij richt zijn blik weer richting mij en ik kan zien dat hij echt spijt heeft. Ik geef hem een kleine knuffel en hij schenkt me een klein glimlachje wanneer ik hem weer loslaat.

'Maar ik moet met je praten, het gaat over Luna' begin ik.

Ik zie een pijnlijke blik ik zijn ogen en ik merk dat hij er liever niet over wil praten.

'Ik weet het niet Rob, het is niks meer tussen ons'

Toch vertel ik hem het hele verhaal en ik zie dat hij er moeite mee heeft om het aan te horen. Ik heb ook wel medelijden met Matthy, waarschijnlijk voelt hij zich nu helemaal schuldig dat hij niet naar haar heeft geluisterd.

Wanneer ik uitgepraat ben blijft hij nog even stil. Hij is op bed gaan zitten en zit met zijn handen in zijn haar. Ik kan zijn reactie niet goed zien, aangezien hij naar beneden kijkt, maar uiteindelijk hoor ik hem zachtjes snikken.

'Ik heb het nu echt verpest Rob, ik had haar gewoon nog bij me kunnen hebben' snikt hij.

Ik kom naast hem zitten en sla een arm om hem heen.

'Ik denk niet dat je het helemaal hebt verpest Mat, geloof me, ze is echt gek op je. Ik weet zeker dat als je vanavond naar haar toe gaat alles weer goed kan komen.'

Matthy haalt zijn hoofd weer omhoog en met betraande ogen kijkt hij me aan.

'Denk je dat echt?' vraagt hij onzeker.

Ik knik

'Je weet hoe ik er eerst over dacht en ik zou dat echt niet zomaar zeggen als ik niet zou denken dat het niet serieus tussen jullie was.'

'Dankje Rob'

Ik schenk hem een glimlach en wrijf nog even over zijn rug

'Maar als je haar pijn doet dan vermoord ik je bij deze echt. Ik ben nog steeds haar broer hé.'

Matthy lacht zachtjes om mijn opmerking en ik ben blij om te zien dat hij weer iets minder verdrietig is. Ik hoop echt dat het goedkomt tussen hem en Luna en ook uiteindelijk tussen mij en Luna.

Ik blijf nog even bij Matthy zitten en na een tijdje roept Raoul dat het eten klaar is. Samen lopen we naar beneden en er verschijnt een lach op Raouls gezicht wanneer hij ons samen naar beneden ziet lopen.

'Fijn dat het weer goed is tussen jullie' zegt hij.

Ik knik en ik schuif mijn stoel naar achter om te gaan zitten. We eten snel wat en na het eten heeft Matthy besloten dat hij vanavond naar Luna gaat. Ik geef hem een snelle knuffel en wens hem succes en dan gaat hij de deur uit.

Ik hoop zo erg dat het hem lukt, want ik kon het duidelijk aan hem zien.

Hij houdt ook echt van haar.