Unexpected love || Bankzitters

38 || Ouders

Nerveus zit ik in de auto. We zijn onderweg naar Matthy's ouders en ik blijf me maar druk maken over van alles. Wat zullen ze van me vinden? En wat nou als het straks heel ongemakkelijk is?

'Luna, halloo?'

Ik hoor ineens Matthy's stem naast me en ik draai mijn blik weg van het raam.

'Huh, ja wat is er?' Vraag ik.

'Ik probeer al drie keer je aandacht te krijgen,' lacht hij, 'ben je nerveus?'

Verlegen knik ik. Ik had echt totaal niet door dat ik zo in mijn gedachten zat en dus heb ik ook totaal niet door dat we er over vijf minuten al zijn.

'Hey, het komt wel goed. Mijn ouders gaan je echt geweldig vinden.'

Ik geef hem een kleine glimlach maar toch stelt zijn opmerking me niet helemaal gerust. Hoe weet hij nou wat zijn ouders van me gaan vinden?

De laatste vijf minuten vliegen door mijn gepieker zo voorbij en voor ik het weet rijdt Matthy de oprit van een huis op.

Snel kijk ik nog even of ik er een beetje fatsoenlijk uit zie en na nog een keer diep adem te hebben gehaald stap ik de auto uit.

Ik weet dat Matthy twee broertjes en één broer heeft, dus het zal zometeen wel een drukke boel zijn binnen. Maar toch buiten dat ik zenuwachtig ben, heb ik wel zin om iedereen te ontmoeten.

Eenmaal bij de voordeur aangekomen vist Matthy de sleutel uit zijn zak en na me nog een bemoedigend knikje te hebben gegeven opent hij de deur.

'We zijn er!' Roept hij meteen als we naar binnen stappen.

Ik hoor meteen een paar voetstappen onze kant op komen en niet veel later verschijnt er een vrouw met bruin haar. Ik had eigenlijk verwacht dat zijn moeder net als hem blond haar zou hebben, maar het is echt precies het tegenovergestelde.

'Aah en jij bent vast Luna, wat leuk om je eindelijk te ontmoeten!' 

Ze geeft me meteen een knuffel en stelt zich daarna ook voor. Een paar seconde later verschijnt ook de vader van Matthy in de hal en ook hij stelt zich voor. Zijn ouders zijn echt super aardig, waardoor de zenuwen die ik had al snel wegzakken.

Na nog eventjes gepraat te hebben lopen we door naar de woonkamer en Matthy en ik nemen plaats op de bank. 

'Wat willen jullie drinken?' Vraagt zijn moeder lief.

'Ehm doe voor mij maar een kopje thee als dat kan' geef ik als antwoord.

Matthy neemt een kopje koffie en zijn moeder loopt naar de keuken om ons drinken te pakken. Niet veel later komt ze terug met een dienblad met 4 kopjes en een bordje met koekjes. Ze zet het kopje thee voor me op tafel en dankbaar kijk ik haar aan.

Ik ben druk in gesprek met zijn moeder en ze vraagt me van alles. Hoe we elkaar hebben ontmoet, wat voor werk ik doe, hoe mijn familie is. Enthousiast beantwoord ik al haar vragen en af en toe gooit Matthy's vader er ook een opmerking doorheen.

Ik heb Matthy al een tijdje niks horen zeggen en even werp ik mijn blik zijn kant op. Meteen maak ik oogcontact met hem en met een glimlach kijkt hij me aan. Ik geef hem een vragende blik, maar al snel draai ik mijn hoofd weer terug naar zijn moeder die me alweer wat nieuws aan het vragen is. 

'Zo zo dus jij bent degene waar Matthy altijd maar over blijft praten?'

Ik kijk in de richting van de stem en zie een jongen die misschien iets ouder is dan Matthy in de deuropening staan. Dat moet vast Jesse zijn, ik herken hem wel een beetje van de foto's die Matthy heeft laten zien. 

'Ik mag hopen dat ik dat ben ja,' zeg ik met een lachje, 'aangenaam Luna'.

De jongen komt mijn kant oplopen en stelt zich inderdaad voor als Jesse. Hij neemt plaats naast me op de bank en al snel raken we in een gesprek verwikkeld. Blijkbaar is hij advocaat en meteen bombardeer ik hem met allemaal vragen.

'En aan wat voor zaken werk je nu?' vraagt hij.

'Op dit moment doe ik eigenlijk vooral civiel recht', zeg ik, 'allemaal contracten en dat soort dingen. Maar echt soms moet ik zo'n contract tien keer doorlezen om zeker te weten dat ik niet iets over het hoofd heb gezien.'

Hij lacht en schudt zijn hoofd.

'Dat had ik ook hoor, ik dacht ook aan het begin van de studie dat ik allebei die wetboeken uit m'n hoofd moest kennen, maar toen kwam ik erachter dat dat eigenlijk ook wel echt onmogelijk is.'

Ik moet lachen om zijn opmerking. Ik herken zoveel dingen die hij vertelt, waardoor ik me ergens ook wel opgelucht voel. Ik ben dus niet de enige waarbij het soms rampzalig gaat.

We zijn zo druk in gesprek dat ik niet doorheb dat er nog twee jongens de kamer in zijn gelopen totdat ik een tikje op mijn schouder krijg van Matthy. Snel draai ik me om en ik stel me voor aan de twee jongens.

Een van de twee heet Ezra en hij is iets jonger dan Matthy en de ander heet Jair, hij is de jongste van de vier. Ze komen ook bij ons zitten en het is echt zo gezellig. Ik heb me denk ik nog nooit zo snel thuis gevoeld, maar Matthy's familie heeft echt iets waardoor ik me meteen op m'n gemak voel.

Na een paar uurtjes besluiten Matthy en ik weer naar huis te gaan en ik zeg iedereen gedag.

'Het was echt leuk om je te ontmoeten Luna, jullie moeten maar snel weer een keertje langskomen' zegt zijn moeder lief.

'Zeker, ik zorg wel dat Matthy snel weer wat afspreekt' zeg ik enthousiast terug.

Matthy is ondertussen nog druk in gesprek met zijn broer en er verschijnt een lach op mijn gezicht wanneer ik hem zo zie.

'Ik moet zeggen', begint Matthy's moeder zachtjes, 'Ik heb Matthy nog nooit zo gezien. Sinds hij jou heeft ontmoet kan hij niet stoppen met over je te praten en... ik weet het niet, hij ziet er gewoon veel gelukkiger uit.'

Mijn hart slaat een kleine slag over en ik voel hoe mijn wangen een beetje rood kleuren. Ik weet even niet precies wat ik tegen haar moet zeggen, maar er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht.

'Dat is... dat is fijn om te horen' zeg ik uiteindelijk zachtjes.

Matthy kijkt mijn kant op en na zijn broer een knuffel te hebben gegeven loopt hij richting mij.

'Klaar om te gaan Loen?'

Ik knik en we nemen afscheid van iedereen. Matthy pakt mijn hand terwijl we de voordeur uit lopen en zijn duim wrijft over mijn knokkels. Eenmaal bij de auto laat hij mijn hand los en we gaan beide zitten. Ik ben nog steeds aan het glimlachen van de opmerking van Matthy's moeder en ik voel Matthy's hand op mijn been.

'Wat ben jij breed aan het glimlachen' zegt Matthy, terwijl hij zijn blik op de weg gefocust houdt.

'Je moeder vertelde me iets leuks'

Hij kijkt nieuwsgierig opzij. 'Oh ja? Wat dan?'

'Ze zei dat je er gelukkiger uitziet sinds je mij hebt ontmoet.'

Matthy lacht zachtjes en schudt licht zijn hoofd, alsof hij niet goed weet hoe hij moet reageren.

'Nou,' zegt hij uiteindelijk na een korte stilte, 'ze heeft het niet mis'.

'Oh nee?' zeg ik terwijl ik hem glimlachend aankijk.

'Nee Loen, jij maakt mij echt de gelukkigste jongen van de hele wereld.'