Unexpected love || Bankzitters

10 || Huisfeestje

'Zullen we nog een fles wodka erbij halen?'

Ik sta met Milo in de winkel alvast inkopen te doen voor vanavond. We hebben al aardig wat drank in onze kar zitten, maar je kan nooit genoeg drank hebben hé. 

'Ja is goed, misschien ook nog een fles dropshot erbij?' Zegt Milo terwijl hij de fles al in onze kar stopt. 

Milo en dropshot zijn echt onafscheidelijk van elkaar, dus ik ga ook zeker geen nee zeggen. En heel eerlijk, wie houdt er nou niet van dropshot? We pakken de laatste flessen en rekenen bij de kassa af. We hebben denk ik een stuk of 30 flessen drank gehaald en ook heel wat flessen frisdrank. 

Eenmaal bij de auto aangekomen laden we alles in de kofferbak en binnen vijf minuten zijn we weer thuis. Gelukkig is iedereen vandaag thuis en kunnen we met z'n allen alles klaarzetten. 

Koen en Rob komen naar buiten gelopen en helpen ons om de tassen met boodschappen naar binnen te brengen. 

'Jezus wat veel, komt het armoedefonds langs ofzo?' Zegt Koen.

Met een blik van 'Koen dit kan echt niet' kijk ik hem aan, maar toch kan ik een klein lachje niet onderdrukken. 

Matthy is ondertussen ook bij ons komen staan en met z'n zessen zetten we alle flessen alvast klaar. Matthy, Koen en Rob hebben gelukkig het huis alvast een beetje party-proof gemaakt toen Milo en ik naar de winkel waren, dus we hoeven nu alleen nog alles klaar te zetten. 

Op één van de tafels zet ik een paar flessen drank en fris neer. Matthy komt naast me staan en zet ook twee bakken chips op tafel. 

'Beetje uitgerust weer?' Vraag ik aan hem.

'Hmhm' mompelt hij zonder op te kijken. 

'Kan ik je nog ergens bij helpen zo, of heb je nog iets nodig?' 

Ik doe nog een poging om aardig te zijn, want heel eerlijk, dat moment van gisteravond blijft maar in mijn hoofd rond spoken. Ik weet niet zo goed wat ik op dit moment met mezelf aan moet en ik wil even peilen of ik te weten kan komen hoe Matthy erover denkt. 

'Nee, laat me gewoon.' Geïrriteerd loopt hij weg. 

Nu ben ik echt klaar met al die vage signalen. Ik loop naar Milo, die ondertussen op de bank is gaan zitten en met een zucht plof ik neer.

'Alles goed Loentje?' 

Even twijfel ik om alles tegen hem te vertellen, maar ik besluit het toch niet te doen. Ik heb geen zin in dat de rest van de jongens het zometeen ook allemaal weten of dat Miel het wil proberen op te lossen. 

'Yes sir' zeg ik, terwijl ik voor de grap een saluerende beweging maak. 

'Sukkel' lacht Milo.

We kletsen nog een beetje en voor ik het weet is het alweer tijd om te gaan eten. We hadden maar besloten om wat te bestellen, aangezien we het vandaag al aardig druk hebben gehad met de voorbereidingen van het feest en niemand heel veel zin meer had om te koken.

We zitten met z'n allen op de bank met een grote plaat met sushi voor ons. Matthy zit schuin tegenover me, maar hij probeert elke vorm van contact te vermijden. Als hij praat is het tegen een van de andere jongens en hij heeft nog geen een keer zijn ogen van zijn bord afgehaald. 

Ik gok dat hij van gister niks meer weet, want waarom zou hij me gister wel knuffelen en nu ineens zo doen? 

Ik besluit er verder geen aandacht meer aan te besteden en verheug me op het feestje vanavond. Wanneer ik klaar ben met eten zeg ik tegen de jongens dat ik me alvast klaar ga maken en ik trek mijn kast open om te kijken wat ik vanavond aan zal doen.