Unexpected love || Bankzitters

11 || Adtje marathon

POV Matthy

Met een bonkend hoofd word ik wakker. Ik heb gister echt veel te veel gedronken en de helft van de avond is een groot zwart gat. 

'Fuck' fluister ik. 

Ik ga de gebeurtenissen van gister avond die ik nog wel herinner af en denk terug aan het moment met Luna. Ik weet dat ik haar niet had moeten zoenen, maar ik kon mezelf niet inhouden. Ze zag er zo knap uit in dat rode jurkje en ik heb altijd al een zwak voor haar gehad, maar het kan gewoon niet. 

Ik duw twee paracetamollen uit de strip die naast mn bed ligt en neem ze met een paar slokken water in. Ik sta op en pak een joggingbroek en een hoodie uit mn kast en loop naar beneden richting de keuken. Wanneer ik op het punt sta om de deur van de keuken open te doen hoor ik twee gedempte stemmen. 

'Ik weet het niet Rob, ik heb echt het idee dat het niet goed met haar gaat.'

Ik besluit om nog even te wachten met het openen van de deur. Ik ben eigenlijk wel benieuwd over wie het gaat. 

'Maar waarom denk je dat dan? Ik heb eerlijk gezegd niet heel veel aan haar gemerkt de laatste tijd.' Hoor ik rob zeggen. 

'Gister was ze opeens weg toch, aan het eind van het feestje?'

Het blijft even stil.

'In de hal kwam ik haar tegen, maar net voordat ze naar boven ging botste ze tegen me aan. Toen ik vroeg of het wel ging, barstte ze meteen in huilen uit en zei ze dat ze het allemaal niet meer wist' gaat Milo verder. 

Ik slik even. Zou Luna zo overstuur zijn geraakt door wat er tussen ons is gebeurt? 

Na een minuutje open ik langzaam de deur. 

'Goedemorgen' zeg ik met een schorre stem. 

Meteen stoppen Rob en Milo helemaal met praten en allebei staren ze me aan. 

'Goedemorgen' zegt Rob na een tijdje terug, 'hoe is het met de kater?'

'Beetje hoofdpijn, maar voor de rest gaat het wel goed' antwoord ik terug. 

We praten nog een beetje over het feestje gisteravond en ondertussen zijn Koen en Raoul er ook bij komen zitten. De enige die nog niet wakker is, is Luna. Ik maak me toch wel een beetje zorgen om haar. Als het klopt wat Milo zei, dan zou dat betekenen dat ze waarschijnlijk na onze zoen heeft moeten huilen.

Na een tijdje horen we iemand de trap af strompelen. Langzaam gaat de deur van de keuken open. 

'Hi' zegt Luna met een kleine stem.

Zonder enig oogcontact te maken loopt ze door naar de koelkast. Ze loopt nog in een pyjamabroekje met daarop een hoodie. Ze heeft de capuchon van haar hoodie over haar hoofd heen gedaan, dus je kan haar gezicht bijna niet zien.

Ik zie Rob en Milo elkaar even aankijken. Milo schud bijna onopvallend zijn hoofd, maar toch valt het me op. 

Ondertussen doet Luna een klein beetje yoghurt in een bakje, het is wel heel weinig denk ik bij mezelf. Ze stopt het pak yoghurt terug in de koelkast en loopt de keuken uit. Een paar seconde later hoor ik haar weer de trap oplopen en haar kamerdeur dichtgaan. 

'Wat is er met haar aan de hand?' vraagt Raoul

'Geen idee, zal wel weer de tijd van de maand zijn' hoor ik Koen zeggen. 

Ik rol met mijn ogen. Af en toe kan Koen zulke irritante opmerkingen maken, terwijl hij helemaal geen idee heeft wat er echt aan de hand is. Niet dat ik zelf weet wat er aan de hand is, maar ik maak er tenminste geen opmerkingen over. 

'Zullen we vandaag ff die video opnemen?' vragend kijkt Milo ons aan. 

Ohja kut, we hadden van de week bedacht dat we dit weekend nog een video moesten opnemen. Ik ben er niet helemaal bij met mijn hoofd.

'Wat voor video gingen we ook alweer opnemen?' Vraag ik.

'Eigenlijk hadden we vandaag adtje marathon gepland, maar ik weet niet of jullie daar heel veel zin in hebben? Het weer is er in ieder geval wel goed voor' zegt Raoul.

Ik laat een diepe zucht in tegenstelling tot de andere die allemaal een instemmend geluid maken. 

'Oké top dan doen we het, kan iemand rut ff bellen? Het is beter als we een zesde persoon erbij hebben.' Vraagt Milo.

Oké blijkbaar heb ik dus geen keus en doen we het vandaag wel. Ik snap niet dat die gasten er zoveel zin in hebben, volgensmij hebben zij gister net zoveel gedronken als ik.

Na een halfuurtje belt Rutger aan. 

'Joo maatjes' 

Hij loopt de woonkamer in. Hij heeft gelukkig al 3 kratten bier gehaald, waardoor we meteen met de video kunnen beginnen. Ik en Raoul zijn een team, Miel en koen en Rut en Rob. Het idee van de video is dat we in teams 12 kilometer rennen met een kratje in ons hand. Bij elke kilometer moeten allebei de leden van de teams één biertje drinken en pas als die op is mogen we door naar de volgende kilometer. 

'Ik laat even aan Luna weten dat we een video gaan opnemen, dan weet ze waar we zijn.' 

Rob staat op en loopt naar de kamer van Luna toe. Hij blijft best wel lang weg, na tien minuten is hij nog steeds niet terug. Maar na een kwartiertje horen we voetstappen de trap afkomen. Rob komt de woonkamer in en ziet er minder vrolijk uit dan toen hij wegging. 

'Kom we gaan' voordat iemand nog iets kan zeggen draai hij zich alweer om en loopt naar de auto. We moeten nog een klein stukje rijden naar het startpunt, maar eenmaal daar beginnen we met de video. 

Raoul en ik zijn nu bij kilometer 8 en ik moet zeggen dat het best wel zwaar is. Ik heb nog steeds een beetje een kater van gister en ik kan eigenlijk niet zo heel goed tegen drank, dus ik voel die acht biertjes ook wel. Ik loop hier ook rond met rood/roze haar, aangezien we bij elke kilometer ook een opdracht moeten uitvoeren en ik deze keer de sjaak was. 

Na ongeveer twee uur filmen zijn we klaar met de marathon. Rob en Rutger hebben uiteindelijk gewonnen en ik en Raoul zijn tweede geworden. Ik ben behoorlijk aangeschoten. We lopen terug naar het busje en onderweg naar huis krijgen we een appje van Luna in de groepsapp.

'Ik heb al gegeten, dus jullie kunnen onderweg wat halen als jullie willen.'

Ik vraag me af wat ze heeft gegeten, volgensmij hadden we nou niet heel veel in huis. Ik laat het aan de jongens weten en het lijkt niet of ze er nog dieper over nadenken. We besluiten even langs de Mac te gaan en we zijn rond een uurtje of zeven weer thuis. 

Van Luna is geen spoor te bekennen, maar niemand lijkt er heel veel erg in te hebben. De meeste denken dat ze gewoon en dikke kater heeft en al is gaan slapen. Ik maak me daarentegen nog steeds zorgen om haar.

Ik zeg tegen de jongens dat ik ook ga slapen, aangezien ik oprecht ook best wel kapot ben van vandaag. Gelukkig kijken ze me niet raar aan en stilletjes loop ik de trap op. Ik loop langs Luna's deur en even blijven ik staan.

Zal ik kijken hoe het met haar gaat? Denk ik bij mezelf.

Voor ik het weet klopt mijn vuist al tegen de deur aan.

'Binnen' hoor ik zachtjes

Langzaam open ik de deur en ik zie Luna als een balletje in bed liggen. Ze heeft nog niet door dat ik de kamer in ben gelopen, dus ik kuch zachtjes om haar aandacht te trekken.

Meteen schiet haar hoofd omhoog 'Mat.. wat doe jij hier?' 

Ik kijk haar aan en meteen bekruipt een schuldgevoel me. Ik had nooit haar kamer binnen moeten gaan, ik doe haar waarschijnlijk alleen maar meer pijn.

'Ik.. sorry ik-k had hier niet moeten komen.'

Snel draai ik me weer om en voordat ik de deur weer dicht doe hoor ik haar nog diep zuchten. Ik haat mezelf ervoor dat ik haar zo laat voelen, maar het kan gewoon echt niet.

Ik loop door naar mijn kamer en met een plof val ik neer op mijn bed.

'Fuck, waar ben ik mee bezig' fluister ik tegen mezelf.