Unexpected love || Bankzitters

20 || Liam

'Luna' zegt Liam met een spottende glimlach.

De herinneringen schieten als een schaduw door mijn hoofd. De woorden die hij heeft gezegd, de momenten van pijn en de leugens. Ik voel de paniek in me opkomen en ik kijk vlug langs hem heen om te kijken of ik iemand zie. Waarom moet hij hier zijn? Waarom nu?

'Wat doe jij hier?' vraag ik met een trillende stem, terwijl ik mijn best doe om nog een beetje kalm te blijven. 

'Gewoon beetje feesten, dat zie je toch?' 

Ik voel dat ik licht geïrriteerd raak.

'Ik heb hier geen zin in, laat me alsjeblieft de rest van de avond met rust'

'Waarom zou ik?' Hij komt dichterbij en ik voel dat mijn adem stokt in mijn keel.

'Je weet dat je me mist. We hadden het zo leuk samen.'

Boos kijk ik hem aan. Als ik nu terugkijk op onze relatie weet ik één ding in ieder geval en dat is dat we het zeker niet leuk hadden.

'We hadden het niet leuk, je bent verschrikkelijk tegen me geweest. Ik ben verder gegaan.'

'Verder gegaan?' Hij zet een paar stappen dichterbij en zijn ogen zijn donker en dreigend. Bij elke stap die hij zet voel ik de angst toenemen. Ik wil weg hier, maar na een paar stappen voel mijn rug tegen de muur aankomen.

'Je denkt toch niet dat je beter af bent zonder mij? Je was en bent niets zonder mij.'

Zijn woorden raken me harder dan verwacht en ik voel de tranen al branden achter mijn ogen. Ik pers mijn lippen op elkaar en knipper een paar keer met mijn ogen om mijn tranen tegen te houden. Hij verdient het niet om te zien hoeveel zijn woorden nog met me doen. 

'Laat me gewoon met rust' 

Ik probeer het zelfverzekerd te zeggen, maar het komt er zachter uit dan ik had gewild.

'Ach Loen, altijd zo kwetsbaar'

Voor ik het weet zie ik Liams hand in een flits omhoog gaan en ik weet wat er gaat gebeuren. Ik sluit mijn ogen en bereid me voor op de klap die gaat komen.

Matthy

De muziek bonkt door de kroeg en ik sta met iedereen te dansen, maar ik kan er niet van genieten. Mijn gedachten dwalen af naar Luna. Ze is al een tijdje weg om naar de wc te gaan en ik heb het gevoel dat er iets mis is.

'Is Luna nog niet terug?' vraag ik, terwijl ik mijn blik door de menigte laat glijden.

Dan pas merkt de rest haar afwezigheid ook op en al snel is iedereen een beetje ongerust.

'Ik ga wel even kijken'

Ik duw me door de menigte en loop richting de wc. Wanneer ik bij de wc's aankom werp ik snel een blik naar binnen en tot mijn verbazing zie ik dat alle deuren open zijn. 

Ik draai me weer om en scan mijn ogen opnieuw door de menigte. Ik zie haar niet dus ik besluit snel een appje te sturen naar de rest en verder te zoeken.

Terwijl ik door de dansende mensenmassa beweeg, voel ik de stress toenemen. Ik hoop zo erg dat ze oké is.

Net als ik weer richting de rest wil lopen hoor ik een bekende stem. 

'Laat me gewoon met rust' 

Haar stem klinkt zacht en breekbaar.

Met een ruk draai ik me om en met snelle passen loop ik richting de stem. Wanneer ik de hoek om kijk, zie ik haar staan. Luna is helemaal tegen de muur gedrukt en een jongen staat tegenover haar. Ik zie alleen zijn achterkant dus ik heb ook geen idee wie het is.