Unexpected love || Bankzitters

14 || Blauw oog

'Oké, dus we doen alsof Rob mij heeft geslagen en dan ren ik naar boven naar Matthy?'

Ik zit met de jongens aan tafel en iedereen knikt instemmend. We hebben nu bedacht om te doen alsof Rob mij een blauw oog heeft gegeven en dat ik dan helemaal overstuur Matthy's kamer binnenkom. 

'We moeten eigenlijk vooraf ook een beetje ervoor zorgen dat het lijkt alsof we ruzie hebben, niet dat ik ineens zijn kamer binnenkom met een blauw oog.' Denk ik hardop.

'Ja klopt, misschien moeten we gewoon een beetje hard tegen elkaar praten hier beneden en misschien even iets omstoten' zegt Rob.

'Ja top, als jullie dan even de intro opnemen dan zorg ik dat ik met een beetje make-up een blauw oog kan maken.'

Ik schuif mijn stoel naar achter en sta op van de tafel. Ik ben zo benieuwd hoe Matthy gaat reageren en of het hem überhaupt iets gaat boeien. Ik loop mijn kamer in en zoek naar wat make-up waarmee ik een blauw oog kan maken. Het gaat denk ik nog best wel lastig worden, maar het moet wel echt voor de geloofwaardigheid. 

Na ongeveer een halfuurtje is het me aardig gelukt. Als je zou weten dat het make-up is dan zie je het wel, maar anders echt niet. Ook heb ik nog een wondje bij mijn lip gemaakt, zodat het er iets heftiger uitziet. 

Ik heb gelukkig al een hoodie aan, dus met mijn capuchon op duw ik de deur van mijn kamer een beetje open. Ik kijk snel of ik Matthy nergens zie en ik glip de gang in richting de trap. Gelukkig blijft Matthy op zijn kamer zitten en zonder gezien te worden kom ik weer in de keuken, waar de andere jongens zijn. 

'Tering Loen, hoe de fuck heb je dit gedaan' Milo kijkt me met grote ogen aan.

Blijkbaar is het toch wel iets beter gelukt dan ik dacht.

'Met make-up kan je alles Miel' grinnik ik. 

We nemen nog snel even het plan door en daarna lopen we met z'n allen naar de woonkamer. Ik moet zeggen, ik ben aardig zenuwachtig. Ik weet niet precies waarom, maar misschien ben ik toch bang dat Matthy zometeen geen fuck geeft. Maarja, dat moet ik dan maar accepteren en dan is de grap mislukt. 

'Oké ready?' Rob kijkt me met een vragende blik aan.

Ik sluit mijn ogen en haal nog één keer diep adem, dan kijk ik Rob weer aan.

'Ready'

Rob en ik praten eerst op een normale toon tegen elkaar, maar al snel gaan we steeds harder tegen elkaar praten. We praten ook echt over de meest nutteloze dingen ooit, maar het gaat erom dat Matthy ons al een beetje hoort 'ruzie' maken. 

Rob en ik kunnen onze lach niet helemaal inhouden en glimlachend lopen we naar elkaar te roepen. Ook de rest van de jongens vinden het volgesmij maar een komisch gezicht, want Koen, Raoul en Milo moeten hun best doen om niet keihard te lachen. 

Dan geeft Rob een knikje naar mij, dat is het sein dat hij nu een stoel gaat laten vallen. We hebben afgesproken dat we daarna nog een paar minuten wachten en dat ik daarna naar Matthy ga. 

Met een klap valt de stoel op de grond en voor een paar seconden is het ook muisstil. Dan begint Rob weer dingen tegen mij te roepen en ook de andere jongens mengen zich nu in het gesprek. Zo gaan we nog een paar minuten door, totdat de jongens me aankijken met een blik van 'nu moet je gaan.'

Ik steek twee duimen op en draai me om. Ik begin mijn weg naar Matthy's kamer en mijn hart bonkt in mijn keel. Hoe dichterbij ik kom, hoe zenuwachtiger ik word. Ik besluit zo stil mogelijk naar zijn kamer te gaan, zodat het nog dramatischer is als ik zometeen ineens zijn kamerdeur opendoe.

Wanneer ik bij zijn deur aankom blijf ik heel even staan.

Kom op Loen, jij kan dit. 

Ik haal nog even diep adem, drie, twee, één...

Met een klap zwaai ik de deur open en ik storm Matthy's kamer binnen. Ik had ook net iets van tevoren oogdruppels gebruikt, waardoor mijn ogen nu een beetje rood zijn en het net lijkt alsof ik heb gehuild.

Verschrikt kijkt Matthy op van zijn computerscherm en zijn ogen worden groot wanneer hij ook mijn blauwe oog ziet. 

'Loen, wat.. wat is er gebeurd?'

Zijn bureaustoel waar hij net nog op zat vliegt naar achter en met grote passen komt hij naar me toe. Hij trekt me in een knuffel, maar al snel laat hij me weer los en kijkt me recht in mijn ogen aan.

'Luna, wie heeft dit gedaan?' 

Zijn ogen kijken me doordringend aan en voor heel even krijg ik medelijden met hem. Maar dan herinner ik me weer hoe hij negen van de tien keer tegen me doet en dat medelijden is meteen weer verdwenen.

'Rob... Rob heeft me geslagen' snik ik. 

Matthy's gezicht vertrekt van woede en ik zie de blik in zijn ogen veranderen van bezorgdheid naar iets donkers. 

'Ik vermoord die klootzak' 

Matthy stormt zijn kamer uit en met een klap wordt de deur in mijn gezicht gegooid. Nu pas begin ik te beseffen wat Matthy net zei en ineens denk ik dat deze grap niet meer zo'n goed idee is. 

Na een paar seconde in shock te hebben gestaan, sprint ik naar de deur en ik ga zo snel mogelijk naar beneden, waar ik Matthy en Rob al hoor schreeuwen naar elkaar. 

'Hoe durf je haar te slaan, ik vermoord je echt'

Ik zie hoe Matthy met grote passen op Rob afloopt. Hij grijpt hem bij zijn arm en met een ruk ligt Rob op de grond. Matthy is bovenop hem gaan zitten en ik zie hoe hij zijn vuist omhoog brengt.

'Matthy stop alsjeblieft' roep ik wanhopig, maar het is al te laat. 

Voor ik het weet heeft Matthy twee keer vol naar Rob uitgehaald en Robs neus is ondertussen aan het bloeden. Milo en Raoul doen hun best om Matthy van Rob af te halen en ik sta machteloos toe te kijken. 

Ik had opzich toch wel verwacht dat Matthy zou reageren, maar dat hij zo heftig zou reageren had ik echt niet verwacht. 

Gelukkig lukt het Milo en Raoul snel om Matthy van Rob los te maken en Koen hurkt snel bij Rob neer. Matthy probeert zich los te krijgen van de greep van Milo en Raoul, maar het lukt hem gelukkig niet.

'Matthy doe normaal, het was maar een grap' boos kijkt Koen omhoog naar Matthy. 

Matthy stopt met tegenstribbelen en kijkt ons allemaal één voor één aan. 

'Wat zeg je?' De woede in zijn stem is nog steeds te horen, maar ik gok dat hij nu heel ergens anders boos over is. 

'Het is een grap Matthy, dit blauwe oog is nep, alles is nep' zeg ik terwijl ik mijn tranen niet meer in kan houden.

Ik kijk naar Rob die half overeind zit en een doekje bij zijn neus houdt. Hij is nu degene hier met een echt blauw oog en een bloedneus.

Dan draait Matthy zich naar mij. Zijn ogen staan nog steeds vol woede, maar ook een beetje... teleurstelling? Ik staar hem recht in zijn ogen aan met een blik vol spijt. Dit was echt het slechtste idee ooit.

Dan opent Matthy zijn mond om iets te zeggen en zijn blik wordt meteen kil.

'Wat ben jij een vreselijk persoon, geen wonder dat Liam op je is vreemdgegaan.'

Met grote ogen kijk ik Matthy aan. Heeft hij dat nou echt gezegd? Zeg alsjeblieft dat die woorden niet echt uit zijn mond kwamen. 

Na een paar seconde lijkt Matthy ook pas te beseffen wat hij nu eigenlijk heeft gezegd en meteen staat zijn gezicht vol spijt. Ook de andere jongens weten niet goed wat ze moeten doen en hun blikken gaan heen en weer van mij naar Matthy.

'Loen... sorry, ik...'

Maar voordat hij zijn zin kan afmaken ben ik al omgedraaid en met grote stappen loop ik naar de voordeur. Ik moet weg hier, weg van Matthy. Hoe durft hij zoiets tegen me te zeggen. Ja ik weet het die grap was eigenlijk ook echt niet oké, maar zeggen dat ik het heb verdiend dat iemand op me is vreemdgegaan is wel heel laag, zelfs voor Matthy. 

Net voordat ik de deur uitstap pak ik nog mijn autosleutels en vlug loop ik naar mijn auto, in de hoop dat niemand me volgt. Precies wanneer ik achteruit rij zie ik Matthy in de deuropening verschijnen met de rest van de jongens achter hem. 

Zo snel als ik kan rij ik de oprit af en met piepende banden rij ik weg. Ik heb geen flauw idee waar ik naartoe ga, maar een ding weet ik zeker. Ik moet echt weg van hier.