Unexpected love || Bankzitters

5 || Nieuw thuis

'Hai' zeg ik terwijl ik de kamer in kom lopen. 

De jongens zitten aan de tafel  en kijken meteen allemaal op wanneer ze mij horen. Behalve één iemand en je raadt vast wel wie, Matthy. Ik besteed er weinig aandacht aan en focus me op de jongens die wel belangstelling tonen.

'Loen, gaat het al iets beter?' vraagt Rob lief. 

'Ja hoor, gaat goed' antwoord ik met een neppe glimlach. 

Eigenlijk gaat het niet zo heel goed met me, maar dat hoeven zij niet te weten. 

Ik zie de jongens nog een beetje twijfelend kijken, maar de twijfels verdwijnen meteen wanneer ik vrolijk naar ze toe kom en ze een voor een een knuffel geef, op Matthy na dan. 

'Krijg ik geen knuffel van je?' hoor ik Matthy ineens zeggen terwijl ik mijn stoel naar achter schuif om te gaan zitten. 

'Misschien als je wat meer interesse toonde had ik je er wel eentje gegeven', zeg ik terwijl ik mijn ogen rol. 

'Dan niet'

 Geïrriteerd schuift Matthy zijn stoel naar achter en hij loopt naar boven. 

'Wat heeft hij toch' zeg ik terwijl ik de andere jongens een beetje vragend aankijk. 

'Geen idee Loen, voordat je er gister was deed hij nog best wel gezellig en leuk' zegt Koen. 

'Ja ik snap ook echt niet waarom hij elke keer zo doet tegen jou, naar mijn idee heb jij niks misdaan' beantwoord ook Raoul mijn vraag. 

'Nee dat denk ik ook niet'

Ik snap het gewoon echt niet, vind Matthy me dan echt zo verschrikkelijk? Of ben ik ook gewoon geen leuk persoon en heeft Liam dan toch gelijk. Diep in mijn gedachte heb ik niet door dat Koen al een paar keer met zijn hand voor mijn gezicht aan het zwaaien is tot dat Rob mij aantikt. 

'Hallo hallo, aarde aan Luna' zegt Koen met een lachje. 

Glimlachend antwoord ik op hem.

'Ja Koentje wat is er?' 

'Nou Loen we vroegen ons af..' even onderbreekt hij zijn zin en zie ik een lichte twijfel op zijn gezicht, 'wat ga je nu eigenlijk doen? Want je woonde met Liam toch? Staat het appartement op jouw naam of moet jij eruit?' 

'Ik weet dat het appartement op zijn naam staat, dus ik zal er wel uitmoeten. En heel eerlijk, ik zou daar nu ook echt niet meer willen wonen na alles wat ik daar heb meegemaakt.' beantwoord ik zijn vraag. 

'Maar ik heb ook echt geen idee waar ik heen moet, Sophie is nu voor een paar maanden in Barcelona dus daar kan ik niet heen en verder ken ik niet echt iemand in de buurt'. 

Ik zie de jongens elkaar kort aankijken en elkaar een knikje geven. Met een vragende blik kijk ik ze allemaal even aan. 

'Loen' begint Rob, 'hoe zou je het vinden om voor een tijdje hier te komen wonen? Misschien tot dat je iets gevonden hebt, of tot je er weer klaar voor bent om alleen te gaan wonen?' 

Een beetje in shock kijk ik Rob aan. Hoor ik dit nou goed? Stelt hij echt voor dat ik bij hun mag komen wonen. Snel denk ik er even over na. Het is wel de beste optie, aangezien het bijna mijn enigste optie is en eigenlijk lijkt het me stiekem ook wel leuk om samen met de jongens te wonen. 

Alleen dan bedenk ik me ineens iets.

'En Matthy dan, is hij het er ook mee eens?'

'Nou niet mee eens, maar ook niet mee oneens' zegt Koen. 

Geen idee wat hij daarmee bedoelt, maar ze hebben het blijkbaar wel overlegd en het mag dus wel van hem. 

Verwachtingsvol kijken de 3 jongens aan de tafel me aan. 

'Het lijkt me eigenlijk..' begin ik op een serieuze toon, 'echt super leuk om met jullie te wonen' eindig ik mijn zijn blij. 

Opgelucht kijken de jongens mij aan. 

'Echt heel leuk Loen', zegt Rob en de andere jongens knikken instemmend.

'Waar moet ik eigenlijk gaan slapen? Want ik neem niet aan dat Rob de komende tijd van plan is om op te bank te slapen en ik heel eerlijk gezegd ook niet.' 

Enthousiast kijkt Rob mij aan 

'Daar hadden we inderdaad al over nagedacht en toen kwamen we erachter dat we hier nog een kamer hebben wat een beetje onze rommel kamer is'. 

'Ja dus als we die even opruimen dan kan dat jouw kamer worden' zegt Koen er nog achterna. 

Even vergeten ik al mijn zorgen. 

Ik krijg gewoon mijn eigen kamer hier, zo mega leuk. Blij kijk ik de jongens aan 

'Echt heel erg bedankt jongens'. 

'Geen probleem Loenie' zeggen ze bijna allemaal tegelijk. 

'Zullen we misschien zometeen al je spullen gaan ophalen? Dan hebben we dat alvast gedaan' stelt Raoul voor. 

Ik denk even na, ik wil namelijk echt niet Liam nu tegenkomen maar ik heb ook geen idee of hij nu wel of niet thuis zou zijn. Dan bedenk ik me ineens dat we een Ring deurbel hebben en ik via de app kan zien of hij thuis is gekomen of niet. Ik pak mijn telefoon en open de Ring app. Snel bekijk ik de beelden en ik zie dat hij na onze ruzie vannacht niet meer thuis is gekomen.

'Ja we kunnen het nu wel even halen, zoveel heb ik ook niet en als het goed is is Liam op dit moment ook niet thuis'. 

'Ik ga ook wel even mee' zegt Rob en een paar minuten later zitten we met zijn drieën in de auto. 

Koen had gezegd dat hij zou proberen Matthy over te halen om te helpen met opruimen en anders zou hij zelf al beginnen. Ik gok dus dat Koen zometeen alleen aan het opruimen is. 

Toch ben ik wel een beetje bang dat Liam zometeen toch wel thuis gaat zijn. Na ongeveer een halfuurtje rijden we de parkeergarage van mijn appartementencomplex binnen. Met zijn drieën stappen we de lift in en ik klik het knopje van de zevende verdieping aan. 

Na wat een uur lijkt te duren komen we eindelijk op onze verdieping aan en met een zenuwachtig gevoel lopen we naar de deur. Met trillende handen steek ik de sleutel in het slot en langzaam stap ik naar binnen.

Ik hoor niks en opgelucht haal ik adem. Waarschijnlijk is Liam niet thuis, anders hadden we wel iets gehoord denk ik. De jongens hadden thuis nog verhuisdozen staan, dus gelukkig kan ik mijn spullen makkelijk meenemen.

'Oké ik pak even snel alles wat van mij is en dan gaan we er weer zo snel mogelijk vandoor' zeg ik terwijl ik snel doorloop. 

Na ongeveer een uurtje zitten al mijn spullen in dozen en staan we op het punt om er weer vandoor te gaan. Net voor ik de deur uitloop draai ik me nog om. Een traan rolt over mijn wang en ik zucht diep. 

Rob ziet het en hij trekt me meteen in een knuffel. Na een paar minuten geknuffeld te hebben laat ik hem los en kijk ik hem aan. 

'Klaar voor?' 

'Helemaal'. 

We lopen de deur uit en de sleutel van het appartement gooi ik in de brievenbus. Met onze handen vol dozen lopen we terug naar de auto en beginnen we onze reis weer terug naar Rhoon, oftewel naar mijn nieuwe thuis.