M I L L E R
Natapos kami na malalim na ang gabi. But we still stayed inside the room sitting by the window with the beautiful sight of the midnight moonlight at a distance. Siguro kung nasa condo pa kami ni Axel ay malaman nagluluto na ako para sa kanya. O kaya ay nasa harap na kami ng TV at nanonood ng palabas. There's also a huge possibility that he will be sitting at the kitchen counter as he watches my back busily cooking us meal. Subalit dahil nasa Red Mansion pa rin kami, the kitchen place is not for two people and more like a busy restaurant kitchen than of a house. Hindi ko na sinuggest sa kanya na magluluto ako.
Nagtawag lang siya ng katulong para kumuha ng pagkain. It's just a pair of sandwiches for me, habang isang basong dugo naman ang sa kanya.
"Do you want some?" I offered him.
Noong una ay nagdadalawang-isip pa siya. He looked at the sandwich then looked at me.
"It's fine kung ayaw mo."
"Ah, no. I wanna try it also," tugon niya sabay hawak sa braso ko para pigilan ang paglayo ng pagkain. "It's just that, it has been a while since the last time I had human food."
Ah. Yes. Habang nasa bahay ako ni Axel ay hindi ko siya nakita na kumain ng pagkain ng tao. I saw some instant foods, pero niisang beses ay hindi ko pa siya nakita na niluto. Now that I think about it, what if he just bought those instant food for me?
"May mga pagkain ka ba sa condo mo nung bago ako lumipat doon?"
"Hmn... I do have blood packs, but never human food. That's why I would like to try that." Dumako ang mata niya sa sandwich.
"Hindi ka pa nakatikim?"
"I have my fill of human food outside. I was pretending to be an ordinary human in the university anyway. But I don't have the stocks in my apartment, that would be just a waste," he explained then he came closer to the table to grab a bite of the sandwich.
May konting mayonnaise na naiwan sa labi niya na malinis din namna niyang pinunasan gamit ang hinlalaki niya. Seeing Axel gnawing a sandwich was definitely a new sight for me.
"Mm! It's delicious." He genuinely commented. "Should I have mine as well?" Kahit na patanong niya itong sinabi ay wala namang pag-aalinlangan na inabot ni Axel ang intercom ng kwarto niya. Nagpakuha siya ng isang sandwich at isa pang baso ng dugo para sa akin.
Masarap naman talaga ang sandwich pero hindi ito 'yung 5-star hotel quality at master chef quality na mapapangiti ka sa sarap. It's a simple homemade sandwich that everyone would be craving once in a while.
I can't believe that for something like this, I can see Axel's innocent side.
"Wala kang stock? Eh, kung ganun, kanino 'yung mga instant food na nasa drawer and ref mo?" I asked.
Natigilan sa pagnguya niya si Axel. I can tell na ayaw niya itong pag-usapan. Saglit siyang umiwas ng tingin sa akin, he then faced me then said, "Well, I am not as inconsiderate as you might have thought about me."
"Kaya naghanda ka ng mga pagkain para sa akin?"
"Don't get me started, Miller," he exhaled.
Tumawa lang din ako sa nakita kong reaksyon niya. "Hahaha... Alam ko, alam ko. You don't have to explain that to me." Gusto ko lang makita ulit na mamula ang pisngi niya sa hiya.
Pagkatapos nun ay dumating na ang hinihingi niyang sandwich at dugo. The person who came in looked confused after seeing na si Axel ang nag-request ng sandwich. Ngunit kahit ganun ay hindi na siya nagsalita at lumabas na agad.
![](https://img.wattpad.com/cover/147056131-288-k643179.jpg)
YOU ARE READING
Taming the Vampire
VampireMiller grew up privileged. Mayaman at iginagalang ang kanyang mga magulang, gayunpaman, nagbago ang lahat nang malugi ang kumpanya ng kanyang ama. Worse, his mother died. When the course of his luxurious life suddenly maneuvers to downfall Miller re...