Kırık Zincirler

18.BÖLÜM: GÖREV

"Sizin hayattaki yegâne hedefinizin gezmek ve eğlenmek olduğunu tahmin etmemiştim."

AYŞE KULİN

Serkan ve Melis, Adıyaman'daki zorunlu görevlerini tamamladıktan sonra nihayet eve dönmüşlerdi. Evde hepimiz toplandık, günün yorgunluğunu atmak için biraz sohbet etmek ve televizyon izlemek istiyorduk. Serkan'ın yüzünde görevden dönmenin rahatlığı vardı, sanki üzerinden büyük bir yük kalkmış gibiydi. Melis ise biraz yorgun görünse de evde olmanın huzuru gözlerinden okunuyordu. Herkes yerini bulmuştu, tam da keyifli bir akşam geçireceğimizi düşünürken, Aras'ın cep telefonu çalmaya başladı.

Aras, telefonu ciddiyetle açtı. "Evet, Aras ben... Evet komutanım. Tabii, anlıyorum... Tamamdır, hemen harekete geçiyoruz." Telefonu kapattığında yüzündeki ifade tüm ciddiyetiyle ekibe döndü.

"Kerem, Serkan, bir görevimiz var. Kars'a gitmemiz gerekiyor. Acil bir durum söz konusu."

Serkan, anında Aras'a odaklanarak ciddi bir şekilde sordu, "Anlaşıldı. Hazırlıklarımızı yaparız. Detayları geçer misin?"

Aras, derin bir nefes alarak, "Kars'ta önemli bir operasyon için destek isteniyor. Ayrıntılar bende; ama hemen yola çıkmamız lazım. Birazdan komutanla görüşüp tam planı alacağız."

Kerem, hızlıca toparlanmaya başladı, "Hadi, o zaman. Ne kadar erken çıkarsak o kadar iyi."

Serkan, Melis'e dönüp onu kucakladı, "Kısa bir süreliğine gidiyorum, ama döndüğümde yine beraberiz."

Melis, onun gitmek zorunda olmasına rağmen gülümsemeye çalıştı, "Kendine dikkat et. Biz seni burada bekliyor olacağız."

Serkan, Melis'in elini sıkıca tuttu, "Merak etme, hızlıca halledip döneceğiz."

Aras, Kerem ve Serkan hızla evden çıkıp göreve gitmek üzere hazırlanırken, biz kadınlar evde kaldık. Ayla, Sevgi, Melis ve ben televizyonun karşısına geçip İbo Show izlemeye karar verdik.

Ayla, televizyonu açarken enerjisiyle ortalığı şenlendirdi, "Hadi kızlar, İbo Show başlıyor! Bu gece çok eğleneceğiz!"

Sevgi, gözlerini devirdi ama yüzünde bir gülümsemeyle, "Ayla, senin enerjin hiç bitmiyor mu? Seninle yarışmak imkânsız."

Ayla, kahkahasını tutamayarak, "Bitmek ne kelime Sevgi, daha yeni başlıyorum! İzlerken bakalım kim daha çok gülecek!"

Melis, yavaşça koltuğa yaslanarak, "Bu gece kahkahalarla geçecek gibi. Ne zamandır böyle bir akşamı özlemiştim."

Ben, derin bir nefes alıp rahatça arkamı yasladım, "Bu gece sadece gülmek istiyorum. Zaten başka bir şeye ihtiyacımız yok."

Program başlar başlamaz, hepimiz kahkahalarla dolu bir akşam geçirmeye başladık. İbo Show'da dönen espriler, komik anılar, şarkılar... Hepsi o geceyi unutulmaz kıldı. Herkesin yüzünde bir gülümseme vardı. Biz kadınlar, bir süre için her şeyi geride bırakmıştık. Görevdeki erkekleri düşünmek yerine, o anın tadını çıkardık.

Ayla, ekrandaki bir sahnede kahkaha atarken, "Bakın, bakın! İbo yine yapacağını yaptı. Bu adam tam bir komedi dehası!"

Sevgi, gülerek, "Senin gibi birini güldürebiliyorsa, kesinlikle öyledir!"

Melis, kahkahalar arasında nefesini toparlamaya çalışarak, "Bu akşamın ihtiyacımız olan eğlenceyi fazlasıyla verdiği kesin. Umarım erkekler de işlerini bitirip buraya döndüklerinde böyle bir akşam yaşarız."