Bir düşman askeri...
Savaş sınırında bir öğretmen...
Bir savaş alanında karşılaşan iki yabancı...
Biri hayatta kalma içgüdüsüyle hareket eden bir düşman askeri, diğeri ise savaşın ortasında öğrencilerine umut aşılamaya çalışan bir öğretmen. Bu iki...
"Kelebeklerle tanışmak istiyorsam, birkaç tırtıla katlanmam gerek."
ANTOİNE DE SAİNT-EXUPÉRY
Aras'ın peşinden üsse doğru ilerlerken içimdeki gerginlik giderek büyüyordu. Dışarıdan sakin görünmeye çalışsam da, kalbim deli gibi atıyordu. Aras'ın beni neden timle tanıştırmak istediğini hala tam olarak anlayamamıştım. Ama şimdi o an gelmişti ve geri adım atmak gibi bir lüksüm yoktu.
Üssün girişine vardığımızda Aras, bana dönüp göz kırptı. "Hazır mısın?"
Derin bir nefes aldım. "Hazırım. Ama emin misin bunun iyi bir fikir olduğundan?"
Aras hafifçe gülümsedi. "Bu timin seni sevmesi için en azından birkaç saniye harcaman yeterli."
Onun bu rahat tavrı beni biraz olsun rahatlatsa da, hala neyle karşılaşacağımı bilmiyordum. Aras kapıyı açtı ve içeri girdik. İçerisi şaşırtıcı derecede samimi bir ortamdaydı. Timdeki herkes odanın farklı köşelerinde toplanmış, kiminin elinde kahve, kimisi ise ekipmanlarıyla uğraşıyordu. Birkaç kişi hemen başlarını kaldırıp bize baktı.
Aras, beni tanıştırmak için öne geçti. "Herkes, bir saniye dikkat!" diye seslendi.
Oda bir anda sessizleşti ve tüm gözler üzerimize döndü. Aras'ın yanında dikilirken, onların beni nasıl karşılayacağını merak ediyordum.
"Size tanıtmak istediğim biri var," dedi Aras. Gözlerindeki ışıltı, bir şeylerin olacağını hissettiriyordu. "Bu, Nefes Ulutaş. Artık bizim timin bir parçası olacak."
O an, timdeki herkes birbirine bakıp kaşlarını kaldırdı. Birkaç saniye boyunca kimse konuşmadı, sonra biri arkadan, Kerem olmalı, gür bir sesle lafa girdi.
"Vay be! Aras, bu ne hız? Daha önce bizi böyle kimseyle tanıştırmamıştın. Hayırlı olsun yenge!" dedi ve bir kahkaha patlattı. Onunla birlikte birkaç kişi daha kahkaha attı.
Aras'ın yüzü anında ciddileşti. "Kerem, kes sesini," dedi sertçe ama gözlerinde hala o tanıdık, yaramaz bakış vardı. Kerem, elini kaldırarak teslim olduğunu gösterdi ama yüzünde muzip bir ifade belirmişti.
Yan taraftan başka biri, Serkan, Kerem'e destek çıktı. "Aras, bize söylemek istediğin başka bir şey var mı?" diye sordu, göz kırparak. "Yani artık başımızda bir komutan yengemiz var anladık ama daha fazla detay da alabilir miyiz?"
Aras derin bir nefes aldı ve ona ciddi bir bakış attı. "Yeter artık. Bu resmi bir durum. Nefes, bizimle birlikte çalışacak ve ona saygılı davranmanızı istiyorum."
Kerem, ellerini havaya kaldırdı. "Tamam, tamam, saygı bizden sorulur Aras komutan! Ama yengemizle çalışmak... Bu terslikte bir iş yok mu? " dedi yine gülerek.
Ben ne diyeceğimi bilemeden orada dururken, Aras'a bir bakış attım. O ise Kerem'e dönüp, kaşlarını çattı. "Son kez söylüyorum Kerem, Nefes burada bir asker olarak bulunuyor, anladın mı?"
Kerem yine de şaka yapmaktan geri durmadı. "Peki peki! Ama şunu bil Aras, bu iş çok hızlı gelişti. Hani en azından nişan davetiyesi falan beklerdik."
Bütün tim bir anda kahkahalara boğuldu. Ben ise Aras'ın nasıl tepki vereceğini merak ederek ona baktım. Aras bir süre sessiz kaldı, sonra hafifçe gülümsedi. "Eğer bu hızla devam ederseniz, Kerem, seni düğüne davet bile etmem," diye karşılık verdi.
Bu cevap, odadaki kahkahayı daha da artırdı. Herkes bu durumda nasıl bu kadar rahat olabiliyordu, anlamıyordum. Ama bir yandan, bu sıcak ortam beni de rahatlatmıştı. Onların arasına katılmanın o kadar da zor olmayacağını hissetmeye başlamıştım.
Serkan, ciddileşerek bir adım öne çıktı. "Aras, şaka bir yana, Nefes'i burada görmekten mutluyuz. Eğer o senin kadar iyiyse, bu timde kesinlikle yeri var."
Aras başını salladı. "Emin olabilirsiniz, Nefes bu timin bir parçası olacak ve birlikte çok işler başaracağız."
Ben de cesaretimi toplayarak, "Bu timin bir parçası olmak benim için büyük bir onur," dedim. "Ve hep birlikte, başarılarımızı artıracağız."
Odaya bir sessizlik çöktü, herkes benim ne diyeceğimi merak ediyordu. Kerem, bana bakarak gülümsedi. "Hoş geldin yenge, pardon, Nefes," dedi.
Aras, ona sert bir bakış daha atsa da, bu sefer ben gülmeden duramadım. "Teşekkür ederim Kerem," dedim gülerek. "Ama sanırım aramızda resmi bir ilişki varken buna 'yenge' denmiyor."
Bu laf üzerine Aras da gülümsemeden edemedi. "Evet, resmi olmasını beklemenizi tavsiye ederim," dedi ve odada bir kahkaha daha koptu.
Timle bu şekilde tanışmıştım. İlk başta gergin olsam da, Aras'ın sayesinde bu ekibe dâhil olmak düşündüğümden daha kolay olmuştu. Ve belki de biraz da eğlenceli...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
