38.BÖLÜM: SON NOKTA.

1.1K 88 31
                                    



SELAMLAR... Nasılsınızz? 

Lütfen bu bölümden sonra beni linçlemeyinnn sizleri seviyorumm. Yeni bölümü söz arayı çok açmadan atacağımmm. 

Yeni kitabım YASEMİNLİ KIZ'ın kesitini bırakıyorumm. Her hafta bölüm atıyorum okuyup bana destek olmayı unutmayınn. Temin ediyorum ki okuduklarınız okuyacaklarınız şimdisi için başlangıç.



***


YASEMİNLİ KIZ


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Arabayı kullanan Kartal'a göz ucuyla baktığımda bana şu zehirli sözlerini sarf etti. "Sakın sana karım dedim diye heveslenme. Sen sadece bana emanetsin."

Kafamı ağır ağır sallayarak önüme döndüm. Ne düşünmüştüm ki zaten? Sadece bizim çiftlik evine gitmemiz herkes tarafından yanlış anlaşılacaktı. Yani herkes bizim evliliği tamamlamaya gittiğimizi sanacaktı.

Duraksadım. Bilerek yapmıştı! Aileler bizim birlikte olduğumuzu sansınlar diye beni yanında götürüyordu sadece. Böylelikle herkes bizim gerdeğe girdiğimizi sanacaktı. Ve bu sayede babam onun ağalığını destekleyecekti, benim sayemde yarın güç kazanıyor olacaktı. "Alçaksın." Diye fısıldadım, ona doğru şoka girerek baktığımda söylediğimi duymamıştı. "Bilerek yaptın!" dedim bu sefer.

"Bilerek yaptın! Bilerek beni yanında götürüyorsun!" Ağzım şaşkınlıktan açıldı. "Beni kullanıyorsun! Ben sadece yanında gezdirdiğin vezirinim! Şahı korumak için beni öne sürüyorsun! Ağalığını korumak için yapıyorsun..."

Çenesinin ucunu kaldırdı, "Küçük hamlelerle şah mat yapıyorum. Bunun neresi yanlış?"

"Sen beni kullanıyorsun adi herif! Doğru dürüst ağalığın için kapışsan olmaz mıydı? Niye beni kullanıyorsun? Savaşına niye beni sürüklüyorsun? Ben sandım ki..." Sonunda kalakaldım. Son beni bitirdi, sonlar beni mahvetti.

"Ne sandın ki?" Alayla güldü, "Birlikte olmaya gidiyoruz mu sandın? Ne kadar çok istekli çıktın sen de..." Güldü!

Gözümden damlalar düştü, sildim. Görsün istemiyordum. "Onu sanmadım adi herif! Ben beni kabul ettin sandım! Beni artık katil olarak görmediğini sandım! Ama yanılmışım. Ben çok pis yanıldım." Ona doğru döndüm ağlayarak, "Ben sana her seferinde güvenerek çok pis yanıldım. "

GÖNÜL ŞİFASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin