Umudun Yolcusu (+18)

nefret

Yorum yapmadan geçmeyinnnn lütfen.

Yazım yanlısları olabilir, düzeltmeden atıyorum

Göz yaşlarımı elimin tersiyle hızla silip arabayı çalıştırdım, hangi hakla 6 yıl sonra gelebiliyordu.

Üstelik nasıl olabilirde bizim şirkete ceo olarak gelebilir, annem babam niye getirtti onu.

Onun yüzünden ne kadar acı çektiğimi görmediler mi? Bunu bana nasıl yapabildiler.

Ellerim hâlâ titrerken aracı her zaman geldiğim mekana sürüp içeri girdim. Alkole ihtiyacım vardı, unutmam gerekiyordu.

Hızla bar bölümüne oturup içki söyledim ve gelir gelmez kafama diktim. "Dalga mı geçiyorlar benimle"

Annem bile bile onu niye getirtti dibime, ben onu unutmaya çalışırken etrafımda olmaya devam mı edecek yani.

O hayatını düzene sokup gelirken ben her şeyi elime yüzüme bulaştırdım. 25 yaşındaydım ama gençliğimi heba etmiştim.

6 yılım karanlık bir boşluktu, hayatımın en güzel yıllarımı mahfetmişken tekrar beni dibe çekmek için mi gelmişti.

Aradan iki saat geçmişti, öylece boşluğa bakıyordum. Yine başım dönüyor ve midem bulanıyordu. "Yalancı, nefret ediyorum senden"

Ece, annem babam defalarca beni aramışlardı, hiçbirine geri dönmedim. Yanlız kalmaya ihtiyacım vardı.

Yanıma gelip konuşanlara bile bakmıyordum ve sonrada sıkılıp giriyorlardı, saat gece yarısını geçmişti çoktan.

Çok kötü durumdaydım, içtiğim kaçıncı kadehti bilmiyorum ama artık gözlerimi açık tutamıyordum.

Ayağa kalktım ama kalkmamla kendimi yerde bulmam bir oldu, başım çok fazla dönüyordu. İğrenç bir durumdaydım.

Gözlerimi kapattım ve elimi ağzıma koydum, muhtelemen kusacaktım.

Saçım başım dağılmış, ağlamaktan tüm makyajım akmıştı. Yerde dizlerimi kendime çektim, kalkacak gücü kendimde bulamıyordum zaten yürüyemezdim.

Birden bacaklarımda ve sırtımda bir el hissettim, havalandığımı hissederken gözlerimi açıpta bakamadım.

"Kusacağım" dedim mırıldanıp, midem kasılmaya başladı. Beni yere indirdi ve gözlerimi zar zor açıp önümdeki klozete aynı anda içimdeki her şeyi kustum.

Burnum ve boğazım felekat derecede yanmaya ve gözlerimden yaş gelmeye başladı.

Arkamda beni getiren kişi saçlarımdan tutup önüme gelmemi engelledi, böyle beş dakika oturup bekledim çünkü mide bulantım geçmiyordu.

Sonunda kendimi daha iyi hissettiğimde ayağa kalkmaya çalıştım ama beceremedim.

Beni belimden tutup kendine sabitledi, bayılacakmış gibiydim. Hiç bu kadar kötü olduğumu hatırlamıyorum. Elim ayağım titriyordu.

Beni lavaboya götürürken tamamrn ona yaslıydım yoksa direkt düşerdim yere.

Ayaklarım beni taşıyamadı ve dengemi kaybettim, az daha birlikte düşüyorduk. Benim başımı eğip yüzümü yıkadı iğrenmeden. Çok iğrenç gözüküyordum muhtemelen.

"Hastaneye gidelim mi?" Kulağım uğulduyordu, onu algılayamıyordum bilee.

Saçlarımı kulağımın arkasına aldı, beni tekrar kucağına aldı ve yürümeye başladı.

Yüzüme değen saçlarından kadın olduğunu anlayabiliyordum, bu yüzden rahattım biraz.

Arabaya bidirildiğimi hissettim ve kemerimi bağladı. Uykum vardı ve uyumak istiyordum.