Lavin

Final (Part-1 değiştirildi)

Yeni bölüme yine sevinçle merhaba demek isterdim ama imkansız...

Kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir çağa denk geldik artık.

AYŞENUR HALİL

İKBAL UZUNER

HUZUR İÇİNDE UYUYUN.

TOPRAK SİZİ İNCİTMESİN...

.

Aç, ne olursun şu telefonu aç abi...

Açmıyordu. Cenk abim telefonu açmıyordu ve bu beni daha fazla meraka düşürüyordu.

Canını yakmıştım. Hemde çok büyük yakmıştım. Kendi canım yandı diye herkesi ateşe attım.

Harbi, ben bu muydum?

Ben böyle bir kişi miydim?

Değildim. Ama intikam, beni böyle birine çevirmişti işte.

En son Aybars beni öptükten sonra hemen ondan kaçmıştım. Çok fazla utanmıştım. Aybars'ın gönlünü aldıktan sonra hemen Cenk abimi aramaya başlamıştım ama yok. Açmıyordu!

Sıkıntılı bir şekilde kendimi odadaki koltuğa attığımda içimde bir sıkıntı vardı. Geçecek gibi değildi.

Kaya abim odaya girdiği an hemen ayaklandım. "Açtımı telefonu? Öğrendin mi bir şeyler?"

Kaya abim omuzlarımdan beni tutup koltuğa otururken bir şey fark ettim. Kaya abimin gözleri yaşlıydı ve üzgündü. Yüreğime bir hançer daha saplandı. Göğsüm daha fazla sıkıştı.

Bir şey olmuştu.

Değil mi?

"Ne oldu?" dedim içimdeki korku ile. Şimdi olamazdı. Olamazdı.

İstediğim şey olamazdı...

"Lavin," dedi yutkunurken. "Kızım," dedi. "Cenk abimin bulunduğu araba kaza yapmış."

Ses kukağımda çınlamaya başlamıştı. Ne demek kaza yapmıştı.

"Ne?"

"İçinde annem, Aram ve Cenk abim varmış." O an abimin gözünden yaş aktı. "Durumları kötüymüş."

.

.

.

Yüreğim daha fazla sıkışıyordu. Acı yüreğimi salmış, canımı yakıyordu.

Aybars beni göğsüne çekerken saçıma bir buse bıraktı. "İyi olacaklar. Merak etme."

Hissediyordum.

Bu olayda masum olan gidecekti...

Gözümden bir damla yaş akarken, "Korkuyorum," dedim. "Canım çıkıyor sanki."

" Geçicek,"dedi yemin eder gibi. "Geçecek. Söz veriyorum."

Gözüm babama kaydı. Yüzünü elleri arasına almış, yere doğru eğik ağlıyordu. Ailesi berbat durumdaydı. Nasıl bu hâle gelmiştik? Nasıl bu durumlara düşmüştük?

Biz aile olmayı becerememiştik.

"Baba," diye mırıldandım. Benim sesimi duyunca kafasını kaldırdı. Gözü kan çanağına dönmüştü. Sanki aklımdan geçenleri anlıyormuş gibi, "Sen meleksin," dedi. "Suçu günahı olmayan bir melek. Suçlama kendini."