The Story of Unit 24-C

Kabanata 26: LML

KABANATA 26: LML
LML BY RAVEN

HUMIHINGAL akong napakapit sa poste habang pinupunasan ang pawis ko. Sa wakas ay natapos na namin ang limang kilometrong pagtakbo namin ni Noah. "Come on, Kelvs. Let us make it ten." Pagpupumilit niya habang tumatakbo sa kaniyang puwesto.

"Mag-isa ka. Ayoko na." Sagot ko sa kaniya. Letse na 'to, wala akong balak mag-jog ngayong araw pero nangulit ang unggoy at sinabing hindi siya makakatakbo ng wala ako. Sarap pilayin para magkatotoo na talaga, eh.

"So tamad, Kelvs." Sabi niya.

Pero sa huli ay ako rin naman ang nanalo. Naglakad na kami papiunta sa bilihan ng lugaw para bumili ng almusal. Suki na kami rito kung kaya't madalas dagdagan ng tindera ang ibinibigay niya sa akin. All thanks to Noah, perks ng pagiging guwapo. Naglalakad na kami pabalik sa unit.

"Anong oras tapos ng klase mo?" Tanong niya sa akin. Palibhasa ay hindi na siya busy. Laglag na kasi sila sa UAAP, anong bago? Wala naman din nag-expect sa amin na makakapasok sila sa semifinals.

"Alas tres." Sagot ko sa kaniya. Ngummiti ako sa guard noong makita niya kami papasok. "Bakit?"

"Punta tayong Cubao Expo." Aya niya.

"Puro ka gastos, kahapon lang ay lumabas na tayo para manood ng Venom sa sine." Suway ko sa kaniya.

"Come on, Kelvs. It's my treat naman." Parang bata na nakasunod sa akin si Noah. Pumasok kaming dalawa sa elevator at pinindot niya ang 24th floor. Isa sa mga problema sa condo namin ay ang palaging siksikan tuwing umaga sa elevator. Sa tatlong elevator kasi ay madalas dalawa o isa lang ang gumagana.

Ewan ko ba, lagi naman inirereklamo ng mga tenants pero hindi magawa-gawa.

Nasiksik kami ni Noah sa bandang likuran dahil sa dami ng taong pumapasok. Nagulat na lang ako noong ikinapit ni Noah ang isang daliri niya sa daliri ko. Pinanlakihan ko siya ng mata dahil baka may ibang makakita.

He just smiled at diretso na ang tingin niya. Hinayaan ko na lang din na gawin niya iyon dahil wala naman din ibang tao ang paniguradong makakikita no'n.

Pagpasok namin sa unit ay mabilis na akong tumungo sa kusina para ihain ang binili naming lugaw. Biglang ipinulupot ni Noah ang kamay niya sa baiwang ko.

"Ano ba, amoy pawis ako." Simula nang nagkaaminan kaming dalawa ay parang linta na kung makadikit sa akin kapag kaming dalawa lang.

"Amoy baby." Inamoy niya pa ang leeg ko at humalik sa pisngi ko.

"Isa ha! Iyang kalandian mo talaga magpapa-late sa ating dalawa." Inihain ko na ang lugaw sa lamesa. Just our normal routine, nagkukuwentuhan lang kami habang kumakain. Mostly naman ay kung ano lang ang mga naging ganap namin kahapon at mga gagawin namin ngayong araw.

Lately, ang gaan lang ng lahat. Hindi ko alam kung may kaakibat na lungkot ang nararamdaman ko ngayon pero bahala na. Magiging makasarili muna ako sa ngayon, hahayaan ko lang ang sarili ko na maging masaya.

"Ay siya nga pala, may balak ka ba sa two weeks vacation bago magsimula ang second sem?" Tanong ko sa kaniya.

"Probably will just go back to our place for 3-4 days then will head back here again." Paliwanag niya sa akin. At least naglalaan pa rin siya ng oras para makita ang Daddy niya. Sana nga ay ganoon lang din ang distansya ng Manila at El Nido para madalas ko rin makita sila Mama. "Why?"

"Tito vince wants to meet you. Ini-invite niya tayo ng dinner, just let me know kung anong araw ka available." Parang natigilan siya panandalian. "Huwag ka mag-alala, Tito Vince knew about us. Wala kang dapat ipag-alala."

"I am not worried about that. That's the first time that you will introduce me to somebody as your partner. Kinakabahan ako para ro'n." Sabi niya sa akin.