Bir sabah uyandığınızda evcil kedinizin insana dönüştüğünü görseydiniz, ne yapardınız..??
Muhtemelen böyle bir şeyin gerçek olduğuna inanmazdınız, değil mi? Çünkü bu imkansız!!
Ama 22 yaşındaki barmen Yekta'mızın başına gelen tam olarak bu.. Evet...
Lia'nın nihayet regl kavramını anlamaya başladığını görmek, içimi biraz olsun rahatlatmıştı. Ona bunun normal bir döngü olduğunu sonraki aşamalarda da anlatmaya devam ettim bu yüzden. Duş alırken ve sonrasında kurulanıp giyinirken, reglin ne kadar önemli ve gerekli bir olay olduğunun altını bir kez daha çizdim.
Hijyenik pedin ne olduğunu, ve de nasıl kullanması gerektiğini gösterdim, yani hiç değilse bildiğim kadarıyla. Bu sürecin üstesinden beraber gelecektik..
Bu arada, Lia'ya pembe, tavşan baskılı pijamalarını giydirmiştim duştan sonra. Bu kıyafetin içinde oldukça sevimli görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hem bugün Lia'nın ilk regl günüyken, dışarı çıkmayı falan da düşünmüyordum. Biraz evde vakit geçirmeliydik belki de.
Onu rahat ettirmeliydim..
Banyodan çıkıp salona gittiğimizde "Pekala.." diye geçirdim içimden. Lia kanepeye kıvrılırken yüzünde bir hoşnutsuzluk ifadesi var mı, yok mu diye onu izledim. Göremeyince konuşmaya devam ettim. "Şimdi ne yapmak istersin??"
"Bilmem.." dedi, kanepenin üzerinde duran yastıklardan birini alıp kucağına koydu. Sonra kollarını da etrafına doladı.
Kısa bir an bu görüntüye baktıktan sonra bakışlarımı yeniden gözlerine kaldırdım. Tavırları hala durgun ve çekingendi. Bu duruma alışmaya çalışıyordu belli ki..
"Film izleyebiliriz.." dedim hemen yanına otururken. Elim televizyonun kumandasına uzandı. "Ya da oyun oynayabiliriz." dedim, boştaki elimle kenarda duran PlayStation kollarını gösterdim. Sonra arkama yaslandım yavaşça. "Veya kitap okuyup yeni konular hakkında sohbet edebiliriz. Ne istersen yani.. Tek bir kelimen yeterli. Söyle, yapalım."
Omuz silkip yeniden "Bilmem.." dedi ama bu defa düşünüyordu. Ve nedense dudak büzdü konuşmadan önce. "Ama yemek yemedik??"
"Doğru ya.." dedim, beceriksizce anlımı ovuşturdum. Henüz kahvaltı yapmamıştık ve bu en önemlisiydi. "O zaman ben gidip yiyecek bir şeyler hazırlayayım ikmize.."
Söylediğimi yapmak için kanepeden kalktığımda "Ben??" diye sordu Lia arkamdan. Olduğum yerde durup ona döndüm.
"Sen ne?"
"Ben de!"
Ne söylemek istediğini pek anlamadım, 'Ben de yemek istiyorum.' dediğini düşündüm ve bu yüzden "Tamam.." diye mırıldandım anlamsızca. "Sana da hazırlayacağım zaten bebeğim."
Ama sanırım yanlış anlıyordum onu..
"Hayır, ben de hazırlamak istiyorum." diyerek açıklama yaptı bu yüzden. Sonra benimle birlikte kanepeden kalktı.
Nihayet jeton düşünce "Aslında gerek yok.." dedim, kendini yormasını istemiyordum. Ki bana yardım etmek zorunda da değildi. "Hallederim ben. Sen dinlensene.."
