Mervan ağa vakit kaybetmeden yatakta uzanan Avşin'in karşısına geçti.
"Bacaklarını aç."Avşin, zorda olsa kendini sakinleştirerek, ağlama duygusunu bastırıp bacaklarını araladı.
"Mervan ağa eline aldığı erkekliğini okşayarak, sertleşmeye çalışıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Görsel: Mervan Nezirxan - Avşin yılmaz
Bölüm için, Biraz alakasız ama paylaşmak istedim.
*"*"*"*"*"*"*"*
Gözümü ilk açtığımda mervan'ın sıcak göğüsüne, kafamı yaslamış başımı hafif yukarı doğru kaldırarak onu seyrediyordum. Uykusunda bile çatık kaşları ve sert çehrasiyle bu huyundan vazgeçmiyordu. Önceden olsa bu yüz şekli beni korkuturdu, ama artık korkutmuyordu. Aksine birşey olsa her an kalkıp bize siper olacak bir asker gibi, tetikte bekler bir hâli vardı.
Herşeye rağmen onu sevmekten vazgeçememiştim. Bunun en büyük nedeni ise birlikte olduğumuz her Gece'nin sonunda saçlarımı sevip, bir yandan sürekli beni izlemesiydi. Farkında olmasa da...
Beni sevebileceğini hiç düşünmemiştim. Çünkü o bunu düşünmeme bile izin vermiyordu. O günler aklıma geldikçe, şu anda mervan'ın koynunda olmam bile, benim en büyük gurursuzluğum olabilirdi. Onun için bütün herşeyimden vazgeçmiştim. Gururumdan, hayatımdan, kendime olan saygınlığımdan en önemlisi de kendimden...
Bu durumu kendime yediremiyordum. Onun bebeğini taşımak, onun, bir parçasını doğuracak olmak... Birlikte geçirdiğimiz Gece'nin sabahı böyle olmamalıydı. Neden büyük bir hata yapmışım gibi hissediyordum. En önemlisi de Mervana olan güvenimdi. Gerçi ne kadar güvenebilirim ki ona...?
Bu bir muammaydı?
Mervana güvenmek?
Ona olan güvenim, kulağımda, her hareket ettiğimde, benim iradem dışında sallanan küpelerim gibiydi.
Sürekli sallantıdaydı.
Başka kadınlar?
Bunu tekrar etmeyeceğinden emin olabilir miydim? Benimle evliyken başka bir kadınla yatan bir adamla...
Derin düşüncelerimin arasında kaybolurken başımın altında hissettiğim hareketlilik Mervandı." Günaydın, güzelim," diye, yatakta hafif doğrularak alnıma bir öpücük kondurmuştu.
"Ne düşünüyorsun?" Demişti, kendime itiraf edemediğim gerçekleri düşünüyordum, diyemedim, keşke bunları söyleyecek, dile getirecek cesareti kendimde bulabilseydim.
Kısacası," hiç " demekle yetinmiştim. Ama, bakışları hiç inanmışa benzemiyordu. Ona bakışlarımın altında bir gerçeklik arıyor gibiydi," birşey oldu." Diye, bana bakarak onun onaylamamı bekliyordu. Ama benim ona verecek cevabım yoktu.
"Birşey olmadı Mervan, sadece çok acıktım." Yüzünde beliren gülümsemeyle," bence, sen değil kızımız acıktı."demişti, ona bakınca içimi huzursuzluk kaplamıştı. Mutlu olmam gerekiyordu, sevdiğim adamla birlikteydim ve ondan olan bir bebeğim vardı. Henüz doğmamış olsa bile...
Bu sorunu çözmem gerekiyordu. Artık dayanılmayacak raddeye gelmişti, geç de olsa bu gerçek bir gün yüzüme vuracaktı. En iyisi uzatmamaktı. Çünkü ben dün gece mervan'ın benle birlikte olduğu yatakta benden başkasıyla da yatmış olma düşüncesiyle evin içinde geziniyordum, benden önce kaç kadını daha getirmiş olabileceğini bile düşünüyordum.
