♡តាមស្នេហ៍សុំសិទ្ធិថែអូន♡ (ចប់)

ភាគ22: ចន ហ្គុកគី

មកដល់ផ្ទះវិញមិនចាំយូរថេយ៍ រូតរះចូលទៅក្នុងផ្ទះទម្លាក់កាយតូចទៅលើសាឡុងទាំងហត់នឿយ បើនិយាយពីរឿងញាំវិញគឺថាឆ្អែតពេញពោះតែម្ដង ញាំពីទៅរហូតដល់មកវិញ។

"ជុងហ្គុក!!!"
"បាទ??"
"ទៅផ្ទះវិញ!!"
"អត់ទេ អត់ទៅទេ!"
"ចន ជុងហ្គុក!!!"
"ហ៊ឹម?"
"មានលឺអូននិយាយទេថាឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ"
"ថាអត់ទៅទេ!"
ផាច់!!!!
"អ៊ួយ!!!មិចក៏ទះបង?"
"ចង់ទះយ៉ាងមិច?"
"ហ៉ឹកៗ ម៉ែអ្ហើយជួយផងប្រពន្ធវៃ ហ៉ឹកៗ" ជុងហ្គុកពែបមាត់យំអណ្ដឺតអណ្ដកស្រែករក
ម្ដាយលើងដូចកូនក្មេងធ្វើឲ្យថេយ៍ដែលទះគេមុននេះអង្គុយគាំងថ្មឹងមិននឹកស្មានថាជុងហ្គុកនិងយំមែនទែនគេគ្រាន់តែទះតិចសោះ។
"ឈប់យំ!!" ថេយ៍ស្រែកចាចទាំងធ្វើមុខកាចបង្គាប់ឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតឈប់យំ តែមានឯណាជុងហ្គុកកាន់តែយំខ្លាំងជាមុន
"ហ៉ឹកៗ អឹក ហា~!"
"ចន ហ្គុកគី!!" ថេយ៍ស្រែកម្ដងទៀត ម្ដងនេះមិនបានធ្វើឲ្យជុងហ្គុកយំទៀតទេ ប្ដូរពីយំមកជាមានអំណាចវិញភ្លាមៗពេលលឺថេយ៍ហៅគេថាហ្គុកគី
"អូននិយាយអីមុននេះ?" ជុងហ្គុកចងចិញ្ចើមសួរនាយតូចបញ្ជាក់ទាំងក្ដៅមុខភាយៗ
"និយាយថា ចនហ្គុកគី! អ្ហាយ~"
"ដឹងទេពេលដែលអូនហៅបងបែបនេះ វាធ្វើឲ្យអាច្រមក់នេះងើប!"ជុងហ្គុកលោតទ្រោបពីលើកាយតូចខ្សឹបតិចៗក្បែរត្រចៀកថេយ៍ទាំងភ្នែករបស់គេសម្លឹងមើលទៅផ្នែកខាងក្រោមប្រាប់ឲ្យបានដឹងថា អាច្រមក់ខាងក្រោមនេះមិនបានទេនៅពេលមាននរណាម្នាក់ហៅគេថាហ្គុកគីគឺដឹងតែវាងើបហើយ។
"មិ-មិនដឹងទេ!" ថេយ៍លើកដៃតូចរុញទ្រូងក្រាសចេញពីខ្លួនបន្តិច គេមិចនិងដឹងគ្រាន់តែនិយាយប៉ុណ្ណឹងវាងើបដែរនោះ ហើយទឹកមុខជុងហ្គុកពេលនេះក៏មានអំណាចទៀត។
"មិនដឹង! ត្រូវតែទទួលខុសត្រូវ!" ជុងហ្គុករុញកាយតូចឲ្យដេកម្ដងទៀតម្ដងនេះគេទម្លាក់កាយមាំក្រាស់សុទ្ធតែសាច់ដុំទៅលើកាយតូចជាប់គ្នាបេះមិនចេញ សង្កត់អ្នកខាងក្រោមស្ទើរតែដាច់ខ្យល់
"ទទួលខុសត្រូវអីរបស់បងឆាប់ចេញទៅ!"
"វាខឹងហើយ អូនត្រូវតែលួងវា!"
"អត់ទេ អូនមិនលួងទេ! អ៊ុប!!!!" ថេយ៍និយាយប្រកែកមិនទាន់ផុតពីមាត់ផងត្រូវអ្នកខាងលើទម្លាក់បបូរមាត់ទ្រោបពីលើមាត់តូច បឺតយកៗ មិនខ្វល់ពីអ្នកខាងក្រោមខំប្រកែកខ្វែងដៃខ្វែងជើងសោះ ដឹងត្រឹមថាពេកនេះគេញៀននិងបបូរមាត់ទឹកឃ្មុំមួយនេះហើយ។
"អឹម~ហុឹម!! អ្ហា" សម្លឹងក្រហឹមថ្ងូចថ្ងូរដើមក. ថេយ៍ខំប្រឹងខ្ចឹបមាត់មិនឲ្យអ្នកខាងលើលូកលាន់បាន ដោយចិត្តខឹងអ្នកខាងក្រោមខំខ្ចឹបមាត់ពេកជុងហ្គុកស្រាប់តែច្បូចខាំបបូរមាត់តូចបន្តិចធ្វើឲ្យថេយ៍ភ្ញាក់ក្រញាងដៃជើងឈឺ មានឪកាសជុងហ្គុកលូកអណ្ដាតក្ដៅចូលទៅក្នុងក្រអូបមាត់តូច បឺតជញ្ជក់ញីញក់ មិនចេះឆ្អែត។ គេបឺតៗ បឺតរហូតអ្នកខាងក្រោមលើកដៃតូចៗវៃខ្នងគេបឹបៗផ្ដល់សញ្ញាថាគេជិតអស់ខ្យល់ហើយ
"ហ៉ឹម-បងចង់សម្លាប់អូនដោយវិធីនេះហេស៎?"
បបូរមាត់មានសេរីភាព ថេយ៍ដេកដកដង្ហើមញាប់ៗនេះបឺតចង់បឺតសម្លាប់គេឲ្យស្លាប់ហេស៎?
"បងចូលចិត្ត!!" ជុងហ្គុកមិនខ្វល់ពីសម្ដីនាយតូចគេលើកដៃក្រាស់សុទ្ធតែសសៃរទៅអង្អែលបបូរមាត់ដែលគេខាំបឺតមុននេះ លើងរីកស្លេកលាយនិងមានឈាមរឹមៗចេញមកតាមស្នាមដែលគេខាំមុននេះ។
"បឺតទៅចាំបាចខាំដែរ?" ថេយ៍និយាយទាំងសម្លក់មុចជុងហ្គុកថ្មែរ បឺតទៅចាំបាច់ខាំដឹងថាគេឈឺឬអត់?
"វាទន់ដូចចាហួយគួរឲ្យចង់ខាំ!" ជុងហ្គុកបន្លឺឡើងទាំងញាក់ចិញ្ចើមម្ខាងញញឹមខិលដាក់នាយតូច
"លើកក្រោយឈប់ឲ្យបឺតហើយ!" ថេយ៍ធ្វើជាងក់ងរទាំងបន្លឺឡើងឈប់ឪ្យគេបឺតខ្លួនទៀតបើមានលើកក្រោយ
"លើកក្រោយមិនត្រឹមតែចាប់បឺតទេ ថែមទាំងចាប់អុកឲ្យដើរលែងរួចតែម្ដង!"ប្រយោគចុងក្រោយជុងហ្គុកឪនទៅខ្សឹបតិចក្បែរត្រចៀកនាយតូចធ្វើឲ្យថេយ៍ ប៉ះរ៉ូមខ្ញាក
"អ្ហាយ!! សម្ដីគ្មានអនាម័យ!" ថេយ៍ស្ទុះរត់ចេញពីលើសាឡុងទៅឈរជ្រុងម្ខាងទៀត របៀបដូចជាខ្លាចជុងហ្គុកចាប់ អុកមែនទែន
"ខ្លាចហេស៎? ខ្លាចធ្វើអីមុននិងក្រោយដេកថ្ងូរក្រោមទ្រូងបងដដែល!"
"អ្ហាយ ចន ជុងហ្គុកបងឈប់និយាយទៅ អាប្រុសចម្កួត!" ថេយ៍បិទភ្នែកស្រែលចាច បញ្ឈប់ឲ្យជុងហ្គុកនិយាយតទៀត
"ហ៉ឹសៗ បងទៅហើយណាប្រពន្ធ!"រាងក្រាស់សើចខឹខឹអស់សំណើចនិងនាយតូចពេលនេះ គេគ្រាន់តែញោះលេងតែចង់មែនទែន
"ទៅៗកុំមកវិញ!"
" ស្អែកបងមកយក! ជុប" ចប់សម្ដីជុងហ្គុក
ឪនទៅថើបថ្ពាល់នាយតូចបន្តិច មុននិងចាក់ចេញទៅវិញបាត់។ ពេលគេទៅបាត់ថេយ៍ដកដង្ហើមធូរទ្រូងបន្តិច

======
រងចាំភាគបន្ត