The Skate Girl

Hoofdstuk 2

{ Dewi }

'Dewi, wakker worden,' schreeuwt mama in mijn oor.

'Ja mam, ik ben al wakker,' mopper ik. Vandaag ga ik naast Daan zitten. Ik vind het eigenlijk best wel spannend, maar Daan kan me vast wel gerust stellen.

'Kom eruit liefje, je moet straks al naar school,' zegt mama. Ik knik en ik sta op. Wat moet ik ooit aan doen op een schooldag? Ik kies maar voor een simpel grijs shirt met een spijkerbroek en grijze all stars. Zal ik ook make-up opdoen? Nee, ik moet mezelf blijven.

'Veel plezier,' mama geeft me een kus en ik fiets weg.

'Hey,' zegt Daan als ik op school aankom.

'Hey,' lach ik. Ik zet me fiets in de rekken en doe hem opslot. Dan loop ik naar Daan, Jayden en Kars.

'Zin in? Lekker naast je vriendje zitten,' plaagt Jayden. Ik voel dat ik rood word. Daan geeft hem een duw.

'Hou eens op met die grapjes! We hebben niks,' snauwt Daan.

'En ook niet na gisteren? Jullie leken zo verliefd,' lacht Kars.

Daan schud zijn hoofd. 'Nee, gewoon vriendschappelijk gesprekje,'

'Jaja, dat zal wel,' lacht Jayden.

'Laat ze maar,' zeg ik tegen Daan. 'Ze kunnen het niet uitstaan dat wij het goed met elkaar vinden,'

'Ach joh, jullie vinden elkaar gewoon leuk. Geef gewoon toe,' plaagt Jayden.

'Jayden, hou eens op man,' zegt Daan fel en hij geeft hem een duw.

'Krijg ik dan een kusje van je vriendin?' plaagt Jayden. Ik kan aan Daan zien dat hij woest is.

'Daan, laat hem,' zeg ik.

'Jayden stop er maar mee, Daan is boos,' zegt Kars. 'Kom, we gaan naar binnen de bel is al gegaan,'

Ik loop met Daan naar de concierge om me aan te melden.

'Welkom op de Rozencollege, Daan lijd je wel even rond als het pauze is,' zegt hij.

Daan knikt. 'Dat zal ik doen,'

Daan en ik lopen naar het lokaal van Biologie. Lekker, je begint je eerste uur met het vieste vak ooit.

Ik ga naast Daan zitten. Een mevrouw komt binnen lopen.

'Oh kijk eens! We hebben een nieuw klasgenoot in ons midden!' lacht ze. Ik loop naar voren.

'Ik ben Dewi van Bommel, ik ben 14 jaar en ik hou van skaten,' zeg ik.

Daan knipoogt naar me. Ik voel dat ik bloos.

'Dankjewel Dewi, ga maar ergens zitten,' zegt ze. Ik ga naast Daan zitten en hij glimlacht naar me.

'Je deed het super goed. Alle jongens zaten naar je te kijken,' lacht Daan.

'Ja, omdat ik lelijk ben,' lach ik.

'Wie heeft gezegd dat jij lelijk bent? Je bent een super mooi meisje,' fluisterd Daan in mijn oor.

'Dat is lief, dankjewel,' zeg ik. Ik probeer op het bord te letten, maar dat lukt me niet. Daan lijd me af. Hij is ook zo ontzettend knap.

'Waarom kijk je steeds naar me?' lacht Daan.

'Oh, eh, nee,' stotter ik. Daan lacht.

'Ik weet wel dat ik knap ben,'

'Zal je willen,' lach ik en ik probeer me weer op het bord te concentreren.

'Wat zei je daar?' daagt Daan me uit.