The Skate Girl

Hoofdstuk 28

{ Dewi }

Het is alweer een week later. Het gaat heel goed tussen mij en mam, we hebben geen ruzie meer gehad en met Max gaat het ook goed. Alleen heb ik Daan heel weinig gesproken, maar hij kan elk moment langskomen.

Ik hoor de deurbel. Ik spring van bed en ren zo snel als ik kan naar de deur. Ik draai het slot open en ik zie Daan voor me staan. Zijn haar zit helemaal door de war en hij heeft slordige kleren aan.

'Hoi.' zegt hij droog. Meestal omhelst hij me, of zoent hij me. Maar deze keer is hij stil en doet hij niks.

'Is er wat?' vraag ik gelijk. Hij kijkt me geïrriteerd aan.

'Moet dat dan?' zegt hij geïrriteerd. Ik zucht en kijk naar mijn schoenen.

'Sorry, ik heb mijn dag niet vandaag.' mompelt hij. Ik zucht en kijk hem aan.

'Het geeft niks, maar waarom wilde je dan zo graag langskomen terwel je geen goeie bui hebt?'

'Ik wil even met je praten.' mompelt hij. Dat klinkt niet al te goed. Misschien wil hij het alweer uitmaken.

'Oké,' mompel ik. 'Zullen we even naar het speeltuintje hier veder op gaan?' Daan knikt. Ik pak mijn jas en doe hem aan. Dan pak ik zijn hand vast en samen lopen we naar het speeltuintje.

Als we er zijn zie ik allemaal kinderen spelen maar dat kan me niks schelen. Daan gaat op het bankje zitten en ik ga naast hem zitten.

'Wat wilde je vertellen?' vraag ik als we allebei goed zitten. Ik kijk hem aan. Zijn ogen zijn heel erg rood, maar dat niet alleen, hij ziet er gewoon heel erg slecht uit. Er moet wel iets ergs gebeurd zijn.

'Mijn stiefmoeder mocht me al niet. Alleen als me vader erbij is, doet ze heel aardig tegen me. 3 dagen geleden waren mijn stiefmoeder en ik samen beneden naar een serie aan het kijken. We vonden het dus blijkbaar een leuke serie. Toen hij was afgelopen, werd ze ineens boos. Geen idee waarom, maar ik denk omdat het best spannend was en dat ze graag het vervolg wilde weten. Ze begon me ineens te slaan, zo hard dat ik overal blauwe plekken had. Ik wist niet wat ik moest doen dus liet ik het toe. Ik heb het wel verteld aan papa, maar hij zegt dat ik klets uit mijn nek maar dat doe ik niet. Ik weet in ieder geval dat ik nooit meer met haar een serie ga kijken.' Ik schrik van zijn woorden. Daan is gewoon mishandeld!

'Wow, wat heftig! Daan ik ben er altijd voor je en ik vind het echt heel erg voor je.' Ik kijk hem aan maar er gebeurd niks. Hij zegt niks of doet iets.

'Je mag best huilen, hoor.' zeg ik.

'Huilen? Waarom zou ik huilen? Het is maar voor een keertje hoor, zo erg was het niet.' zegt hij. Ik zucht maar toch blijf ik hem aankijken. Best erg toch als je stiefmoeder je zo mishandeld? Ik vond dat wijf al zo vreemd.

'Mag ik zien hoeveel blauwe plekken je hebt?'

'Nee!' zegt Daan boos. Ik trek zijn mauwen omhoog en mijn mond valt open. Overal blauwe blekken! Hij lijkt net op een smurf zo erg is het. Die stiefmoeder van hem is niet goed in haar hoofd.

'Kom, we gaan je vader dit informeren.' zeg ik beslist.

'Nee dan krijg ik problemen met haar.' mompelt Daan. Ik zucht.

'En jij moet je er al helemaal niet mee bemoeien.' zucht Daan.

'Ik wil je alleen helpen, hoor! Maar blijkbaar wil je mijn hulp niet, want je vindt me maar een watje.' mompel ik. Ik sta op en wil weg lopen, maar Daan pakt mijn pols beet en trekt zich naar me toe. Onze gezichten zijn nu zo dicht bijelkaar dat het gewoon eng word.

'Dewi, ik hou van je maar ik heb geen zin in problemen dus we laten het gewoon zo en jij bemoeit je er niet mee, oké? Heel lief van je dat me wil helpen, maar dat heb ik niet nodig.' Ik knik en dan voel ik zijn lippen op de mijne. Ik ga erin mee en haal mijn hand door zijn haar. Hij houd zijn hand op mijn rug en wrijft er langzaam op.

'Ik hou van je, Dewi' zegt Daan.

'Ik ook van jou.' glimlach ik. Samen lopen we naar mijn huis.

{ Daan }

Ik zie er echt tegenop om zometeen weer alleen met mijn stiefmoeder te moeten eten. Papa maakt overuren en is vaker later thuis dus moet ik met haar avondeten. Maar eerst ga ik nog film kijken met Dewi.

Als de film is afgelopen staat Dewi ineens op.

'Moet jij niet haar huis?' vraagt ze. Ik knik.

'Ja, sorry.' mompel ik. Ze glimlacht naar me en samen lopen we naar beneden. Ik doe mijn schoenen en jas aan en geef haar een kus. Dan loop ik naar mijn huis.

'Het eten is al klaar.' snauwt mijn stiefmoeder. Ik zucht en hang mijn jas op. Dan neem ik plaats en begin ik met eten.

'Wil je niet zo smakken?' vraagt mijn stiefmoeder geïrriteerd tegen me. Ik knik en ik probeer zo netjes mogelijk te eten.

'Waarom praat je niet tegen me?' moppert ze. Ik zucht.

'Ik hoef niet meer tegen jou te praten.' zeg ik.

'Alleen omdat ik je heb mishandeld? Kan ik wel vaker doen, hoor.' lacht ze.

'Doe je best maar, dan vertel ik het pap en mag jij de gevangenis in. Je moet wel even onthouden dat ik niet bang voor je ben.'

'Jij bent 15, ik ben 43. Dan moet je wel bang voor me zijn' lacht ze.

'Ik ben niet bang voor een sukkel die te veel drinkt en boos word om een serie. Jij bent niet goed in je hoofd, en als je me nog een keer slaat sla ik net zo hard terug.' Nu zegt ze niks meer.

Als ik alles op heb, loop ik naar de gang en pak ik mijn skateboard. Ik skate ergens in de straat. Ik pak mijn telefoon erook bij en doe mijn oortjes in. Als ik Big Sean hoor rappen skate ik snel veder en kijk ik naar de wolken. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe het met mama gaat. Ik moet haar echt uitnodigen om hier langs te komen of dat ik langs kom. Ik mis haar toch wel heel erg.