The Skate Girl

Hoofdstuk 21

{ Daan }

Dewi heeft me in de steek gelaten. Ik vind het best erg dat ze zo tegen me doet, maar ik hou me in. Anders krijgen we nog meer problemen en daar heb ik geen zin in.

Ik loop richting de aula. Max en Dewi zijn naar buiten gegaan dus ga ik expres in de aula zitten. Misschien ontmoet ik daar nog wel een nieuwe vriend, of een leuk meisje?

Ik ga ergens aan een tafel zitten dat nog leeg was. Ik zie dat meisjes naar me kijken en giechelen.

'Hoi,' zegt een meisje en ze gaat naast me zitten. 'Ben je nieuw hier?' Ik knik.

'Ben sinds gister verhuisd.' probeer ik haar duidelijk te maken. Ze zet haar tas op de tafel en pakt er een koekje uit. Dan legt ze haar tas weer neer en draait zich naar mij.

'Hoe heet je?' vraagt ze.

'Daan,' antwoord ik simpel. 'En jij?'

'Astrid.' zegt ze. Astrid? Die naam heb ik eerder gehoord.

'Wacht. Ben jij de ex van Dewi?'

'Nee we hebben nog.' Ex? Heeft ze het al uitgemaakt en door de hele school het al verteld? Dat hoop ik niet, want anders krijg ik geen vrienden.

'Oh, kan best. Ik heb al een tijdje niet meer met haar gepraat. Ik had verkering met Max, haar beste vriend, maar hij heeft het uitgemaakt voor haar.' Ik schrik van haar woorden. Bedoeld ze dat ze elkaar leuk vinden? Nee, Dewi zou me vast niet zo terug pakken.

'Bedoel je dat ze elkaar leuk vinden?' vraag ik aan haar. Ze haalt haar schouders op.

'Er gaat wel een gerucht dat ze met elkaar hebben gezoend en dat ze elkaar leuk vinden. Maar ik weet niet of dat waar is.'

Heel even voel ik me kwaad. Maar Dewi zou me dat vast niet aandoen. Max is ook best wel een brave jongen en Dewi mag me best uitschelden of terug pakken maar niet zo. Ik hou echt van haar en als ze dit bij mij zou vlikken, zou ik het haar niet vergeven.

'Wat boeit Dewi jou nou? Het gaat vast wel uit tussen jullie en dan kunnen wij verkering nemen.' zegt ze met een knipoog. Hier heb ik dus echt geen zin in. Mensen die proberen elkaar uitelkaar te drijven.

Ik sta op en pak mijn tas. Ik loop naar buiten en plof me naast Dewi neer.

'Sorry, maar ik heb geen zin als je me pret verderft. Iedereen kijkt ons nu al aan.' zegt Dewi geïrriteerd.

'Ik wil even met je praten.' zeg ik beslist. Ze knikt en ik pak haar bij haar pols beet en we lopen naar een muurtje.

'Ik heb een meisje ontmoet in de aula en ze zegt dat jij en Max elkaar hebben gezoend en dat jullie elkaar leuk vinden. Ik durf het niet te geloven omdat ik je vertrouw. Maar je doet de laatste tijd al zo vreemd.'

'Dat is niet waar! Je vertrouwd me geen eens! Ik doe raar, omdat Max zijn vader longkanker heeft, ja? We zoeken dingen uit dat er tegen helpt en daar hebben we tijd voor nodig. En ik wil niet de hele dag klef met jou zijn.'

'Dewi, je hebt onze belofte gebroken.'

'Omdat jij mij voor schut zette! Iedereen plaagt me nu dat ik met een sukkel heb en Max word erook de dupe van.'

'Ik deed het om te laten zien dat ik echt van je hou.'

'Dat is lief maar niet op die manier oké? De hele school lacht me nu uit.'

'En hoe denk je dat het voor mij is? Ik heb hier helemaal geen vrienden, jij laat me gewoon zitten, terwel ik je hard nodig heb.'

'Ik kan geen twee dingen te gelijk. Max heeft nu meer hulp nodig dan jij.'

'Weet ik, maar jij kiest altijd al voor hem. Je vind hem veel belangrijker dan mij.'

'Hou eens op met die onzin! Als je me niet vertrouwd dan rot je maar op! Het is uit tussen ons, Daan. Ik voel niks meer voor je! Doei.' En ze loopt weg. Ik voel me slecht. Heb ik het echt verpest bij haar?

{ Dewi }

Die klootzak heeft me voorschut gezet! Nou, hem hoef ik in iedergeval nooit meer te zien. En ik heb ook geen spijt dat ik het uit heb gemaakt. We passen gewoon niet bijelkaar.

'Dewi? Wat is er gebeurd?' vraagt Max als ik geïrriteerd naast hem ga zitten.

'Ik heb er uitgemaakt met Daan.' Max slaat gelijk een arm om me heen.

'Wil je erover praten?' vraagt hij.

'Nee! Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Hij vertrouwde me geen eens. De hele school denkt dat wij hebben gezoend en verkering hebben.' lach ik. Ik lach er gewoon om. Het kan me niks schelen.

'Ja, eh, Dewi daarover..' zegt Max zonder zijn zin af te maken.

'Ik heb die roddel verspreid.' Ik schrik van zijn woorden. Wat?!

'M-maar, waarom?' stotter ik. Ik vind het echt erg waarom hij dat heeft gedaan.

'Dewi, ik wil even zeggen dat ik een tijdje niet eerlijk tegen je ben geweest. Sinds je was verhuisd miste ik je zo erg, maar ik kwam ook ergens achter. Ik wilde steeds bij je zijn, en toen ik je zag klopte mijn hart super veel. Dewi, ik ben verliefd op je.' Ik schrik heel erg en heb geen controle meer over mezelf. Ineens word alles zwart en voel ik een klap op mijn achterhoofd.