The Skate Girl

Hoofdstuk 8

{ Daan }

Dewi is gewoon weg. Voor altijd. En ik mis haar nu al!

'Je vind wel een andere chick,' hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en dan zie ik dat het Kars is.

'Nee ik hou van Dewi.' zeg ik.

'Dude,' zegt Kars serieus. 'Ze is weg. Voorgoed. Misschien zie je haar wel nooit meer'

'We hebben beloofd elke dag te Skypen en elkaar 1x per week te zien.'

'Dus? Ze is de ware niet. En trouwens, Anouk vind je nog steeds leuk'

Ik slik even. Vind Anouk me nog leuk? Dat kan ik niet maken.

'Ze wacht op je. Ik zou je ophalen voor haar. Ze staat om de hoek.' Ik knik en loop erheen. Als ik er ben, zie ik inderdaad Anouk. Ze heeft enorm veel make-up op en lang haar. Het is ook wel een tijdje geleden dat ik haar heb gezien.

'Daan!' roept ze en ze omhelst me stevig. Dit voelt niet goed.

'Hoe gaat het met je?' vraagt ze als ze me los laat.

'Gaat wel, en met jou?'

'Ach het komt wel goed. Ik heb die Dewi gezien op school, en zij is echt lelijk zeg! Je verdient een beter iemand zoals ik. Maar met mij gaat het goed hoor' Wat is ze toch veranderd in een bitch. Ze is teveel om gegaan met Karin. Zij is ookal zo'n trut.

'Jij bent echt veranderd.' mompel ik.

'Goed hè?' grinnikt ze.

'Nee! Je bent veranderd in een bitch. Rot toch op' Ik wil weglopen, maar Anouk pakt me beet en zoent me. Ik ga erin mee en ze haalt haar hand door mijn haren. Wat ben ik toch aan het doen? Snel trek ik me los.

'Ja dat vond je wel lekker hè'

'Rot op' Nu loop ik echt naar huis. Ze is echt een bitch! Ik wil niks meer met haar te maken hebben.

{ Dewi }

We zijn bijna thuis. We zijn vlak bij Groningen. Ik heb al gehoord dat Max al bij ons oude huis staat. Gelukkig was het huis nog niet verkocht!

'We zijn er' zegt mama na een tijdje. Ik spring de auto uit en ren naar Max. Ik spring in zijn armen en geef een kus op zijn wang.

'Je bent bruiner geworden,' lacht Max. 'Ik heb je zo gemist'

'Ik jou ook!' Ik kan het gewoon bijna niet geloven. 2 maanden ben ik hier weg geweest. Het voelde als jaren. Ik ben zo blij dat ik terug ben!

'Hoe is het nu tussen jou en Daan' vraagt Max.

'Ja gaat wel. En met jou en Astrid?'

Max wil wat zeggen maar mama begint weer te schreeuwen dat ik maar moet helpen met alles inladen. Ik zucht en help mee. Max helpt ook mee.

'Bedankt voor het helpen, Max' zegt mama als we klaar zijn. Max knikt.

'Wij gaan naar boven.' zeg ik tegen mam en Max en ik lopen naar mijn oude kamer.

Als ik naar binnen loop is alles zo anders. Zo ontzettend klein ineens. Maar wel een stuk fijner.

'Goed,' lach ik. 'Vertel me over Astrid.'

'Nou,' begint Max. 'Ik heb haar leren kennen op het schoolplein. Ze stond met een paar meisjes te kletsen en ineens sprak ze me aan.'

'Als ze maar niet je ineens gaat dumpen ofzo' zeg ik.

'Vast niet. En als het wel gebeurd, kan ik later altijd nog zeggen dat ik met een populair meisje heb gehad.' Ik lach erom.

'Jij bent echt gek'

'Weet ik. Maar, ik heb je zo gemist Dewi.'

'Ik jou ook! En wat ben ik blij dat ik thuis ben. Ben ik eindelijk van die Jayden af.'

'Wie is dat?' vraagt Max.

'Een jongen die ik leerde kennen via Daan. Het was een van zijn goeie vrienden ofzo. Nou, hij heeft onze relatie proberen kapot te maken omdat hij met mij wilde. Hij heeft me zelfs proberen te zoenen! Die jongen is echt gek.'

'En dat lied Daan toe?'

'Nee hij zat in de bosjes verstopt,' grinnik ik. 'Hij heeft me gered.'

'Gelukkig maar, zo'n jongen spoort niet. En was de school daar ook leuk?'

'Jawel, maar dat kwam denk ik door Daan. Zonder hem was het doodsaai.' Max knikt.

'Maar die Astrid, in welke klas zit ze dan?' vraag ik.

'In uh, 2e volgensmij. Ja, weet ik veel. Ze is in iedergeval knap en slim.' Ik kan echt aan Max zien dat hij trots is dat hij eindelijk een nieuwe vriendin heeft.

'En al gezoend?'

'Nee, ik ken haar nog maar net. Het enigste wat ik van haar weet is dat ze Astrid heet, populair is, en op de zelfde school als mij zit.' Ik val bijna om van het lachen! Wat is hij toch ook een sukkel in de liefde. Wat heb ik dit gemist!

'Wat nou? Ik ben gewoon niet goed in dat geklef gedoe.' mompelt Max.

'Ach, dat komt van zelf wel eens.' lach ik. Bij Daan en mij ging dat ook van zelf. Ik wist eerst helemaal niet hoe je moest zoenen en die dingen. Ik wist niet eens hoe het voelde om verliefd te zijn! Nu vind ik het het fijnste gevoel wat er is.

{ Daan }

Anouk smst me de hele tijd en Kars ook. Ik word gek van ze. Wat kan je ermee? Helemaal niks. Waarom bestaan hun toch ook. En die Jayden ook. Hij heeft de relatie tussen mij en Dewi verpest. Wat een sukkel is hij ook. En ik dacht nog wel dat hij super tof was.

'Ga je niks doen vandaag?' vraagt mama. Ik schrik ineens.

'Sorry, ik ben het maar. Wat is er Daan?'

'Niks, ik mis Dewi gewoon.' antwoord ik.

'Ach, je vind zo een nieuwe vriendin. Je bent harstikke knap.'

'Ik wil geen nieuwe vriendin, ik wil Dewi.'

'Skype anders vanavond met haar. Kunnen jullie alvast vertellen hoe het leven is zonder elkaar.'

Ik knik en whatsapp Dewi gelijk.

'Vanavond Skype?' stuur ik. Al snel krijg ik een berichtje terug.

'Nee sorry, Max blijft hier slapen x' stuurt ze.

'Hij kan er toch bij zijn? Kan hij me gelijk zien :)' stuur ik.

'Nee het komt niet goed uit. Morgen, goed?'

'Okè. Tot morgen dan.'

'Doei x' stuurt ze. Ik leg mijn telefoon aan de kant en kijk naar mama. Ze glimlacht.

'Ze wil zeker niet?' vraagt ze. Ik knik. Mama slaat een arm om me heen. Dit is zo lang geleden. Sinds ik met Dewi verkering heb, heb ik zo weinig aan mijn moeder gedacht. Maar ze blijft altijd bijzonder voor me.

'Je verdien beter, echt waar.' Ik sla mijn ogen neer en kijk naar de grond. Misschien heeft mama wel gelijk en moet ik Dewi vergeten. Als ze niet eens met mij wil Skype, dan wil ze zeker niet met me afspreken. Ik zie wel hoe het gaat.