The Skate Girl

Hoofdstuk 5

{ Dewi }

'Wat ga je doen?' vraagt Daan.

'Ik ga naar huis.' mompel ik.

'Naar huis? Dewi kom eens hier.' Daan pakt mijn pols beet en trekt zich naar me toe, maar ik wurm me los.

'Laat me los!' beveel ik hem.

'Dewi, ik wil met je praten, alsjeblieft.' moppert Daan. Ik kijk hem aan.

'Okè' geef ik me over.

Daan pakt mijn hand en we lopen samen naar zijn achtertuin. Hij heeft een slootje achter zijn huis en er zwemmen allemaal eenden. Er staat ook een bankje die er uitzicht op heeft.

Daan gaat op het bankje zitten en ik ga er naast zitten. Ik probeer zover mogelijk te zitten. Ik wil nu niet naast hem zitten.

'Okè,' zegt Daan. 'Wat is er met je? Je deed zo bot, en vreemd'

'Ja logisch. Je mag een meisje geen creep noemen.' zeg ik beslist. Alsof dat de redenen is.

'Het was gewoon een grap. Normaal reageer je nooit zo, maar als ik "creep" zeg wel. Dewi, ik kan aan je zien dat je ergens mee zit. Vertel het me, ik ben te vertrouwen, ik lul echt niks door.'

'Nee Daan.' zeg ik en ik kijk naar mijn schoenen. Niemand hoeft het te weten. Daar krijg ik alleen maar problemen mee en daar heb ik dus geen zin in. Straks komt mama en Aaron erook nog achter, dan lacht Aaron me sowieso uit.

'Vertrouw je me niet?' vraagt Daan.

'Jawel, maar niemand weet het en het is gewoon niet belangrijk, okè?'

'Okè,' moppert Daan. 'Ik dwing je niet'

'Bedankt. Zeg dat kutwoord gewoon nooit meer, okè?'

'Okè.'

Ik zucht en haal diep adem. Daan kijkt naar me en ik kijk naar hem. Hij komt dichterbij om me te zoenen, maar ik wijs hem af.

'Ja dat dacht ik dus al.' mompelt Daan.

'Wat?!' zeg ik.

'Ik kan je niet eens zoenen omdat jou iets dwars zit. Dewi, ik wil je echt niet dwingen, maar als je het me gewoon zegt valt er last van je schouders af en ik kan je helpen. Dewi ik hou van je en je kan me alles vertellen. Het is voor mij ook niet leuk dat je zo doet.'

Ineens begin ik uit het niets te huilen. Daan heeft gelijk. Voor hem is het ook niet leuk, ik ben boos op hem, terwel hij niks heeft gedaan. Die pestkoppen hebben het gedaan.

'Je hebt gelijk,' snik ik. 'Beloof je me niet uit te lachen?'

'Beloofd.' Daan steekt 2 vingers op.

'Goed,' zeg ik. 'In groep 7 werd ik geplaagt omdat ik anders was. Ik droeg geen make-up, ik hield van skaten en ik had geen meisjes als vriendinnen. 2 meisjes vonden mij gewoon kut, en scholden mij uit voor "creep" het hele jaar scholden ze me ermee uit. Ik vond het zo erg dat ik niet meer durfte te skaten. Ik had me zelf veranderd maar dat ging ook niet echt lekker. Iedereen vond me lelijk met make-up. Niemand kon me accepteren en toen ik in groep 8 zat ging het gewoon door, toen ik naar de eerste ging is het eindelijk gestopt.'

Daan kijkt me verbaast aan.

'Dewi, wat erg. Sorry, voor alles wat ik heb gezegd, ik wist dit allemaal niet. Ik ben een vreselijk mens.'

'Nee, je kon het ook niet weten. Niemand weet het behalve ik en mijn oude klasgenoten.'

'Ja okè maar ik heb het uitgelokt.'

'Nee ik vindt het fijn dat jij het nu weet. Ik kan jou vertrouwen en jij lult niks door. Je hebt niks fout gedaan dat hebben die pestkoppen gedaan.'