V ( A Vampire's Kiss )

Chapter 18

Pagsikat ng haring araw ay iba ang gising ni Marcus.

Lumabas siya ng kanyang kwarto at dumiretsong hapagkainan na walang kasigla-sigla. Agad itong napansin ng kanyang lolo at mga magulang.

Esther: Is there something wrong anak?

Marcus: I don't know ma, it's just that....

Edgardo: Yes? Go ahead.

Marcus: Because last night....

Esther: Come on anak what is it?

Marcus: I had this dream....

Edgardo: What dream?

Don Faustino: Will you please let him finish!

Sorry po.

Wika nina Edgardo at Esther.

Marcus: I creature attacked me last night. I mean it seems so true but it's not. I don't know.

Don Faustino: What creature?

Biglang tumahimik ang lahat at mataimtim na naghihintay sa isasagot ng binata.

Marcus: A vampire.

Nang nakaalis na ang binata ay agad na nag-usap ang tatlo sa loob ng opisina ni Don Faustino.

Edgardo: Anong ibig sabihin nun papa'?

Don Faustino: Ang ibig sabihin nun ay kahit anong gawin natin ay hindi natin maitatago sa kanya ang katotohanan. Hinding-hindi matatakasan ng aking apo ang nakatakdang mangyari sa kanya. Ang maging isa sa atin. Kaarawan na niya bukas, hindi ba?

Esther: Opo papa'.

Don Faustino: Ang tadhana na mismo ang humahanap ng paraan.

Sa paaralan....

Pagdating ni Marcus ay bumalik na ulit ang sigla niya. Bumalik na ang dating masayahing si Marcus. Nakakapagfocus na siya sa mga discussions. Nakakapagparticipate na siya sa klase nila. Hindi na siya tulala at hindi na rin siya tuliro.

Pagdating ng break ay agad siyang pumunta ng canteen at tila may hinahanap. Nang biglang may lumapit sa kanya.

Ako ba ang hinahanap mo, you're highness?

Paglingon ni Marcus ay sumalubong sa kanya ang babae ng kanyang buhay, si Samantha.

Marcus: Hey, good morning. So...

Samantha: Halika ka na nga.

Sabay na naglakad ang dalawa papunta sa mga pagkain.

Samantha: Konti lang pera ko ha, kaya kung pwede lang mga mura lang ang bilhin mo.

Marcus: Okay.

Agad na namili ang binata. Pinili niya ang isang malaking chip at isang bote ng juice. Kumuha din si Samantha ng sa kanya. Isang saging, isang sandwich at gatas. Binayaran ni Samantha ang pagkain nila ni Marcus at saka sabay na umupo sa loob ng break room nila.

Samantha: O bakit hindi mo kinakain ang pagkain mo?

Marcus: I just want to say thank you first.

Samantha: You're welcome.

Sabay subo ng pagkain niya. Napangiti na naman ulit ng dalaga si Marcus.

Habang kumakain ang dalawa ay biglang lumapit ang grupo nina Jack.

Jack: Samantha, hello there my love.

Samantha: Pwede ba Jack.

Hahawakan sana ni Jack si Samantha nang agad na itinakwil ng dalaga ang kanyang kamay. Sa sobrang galit ni Jack ay bigla niyang nahawakan nang mahigpit ang braso ni Samantha na may konting hila.

Jack: Huwag mong akalain na dahil may gusto ako sa iyo ay hindi na kita kayang saktan. Tandaan mo ako pa rin ang hari rito.

Marcus: Jack tama na.

Wika ng binata sabay tayo sa kinauupuan niya.

Jack: So, lalaban ka na?

Sagot naman ng siga at saka binitawan si Samantha.

Marcus: Kung kinakailangan, oo.

Nabigla si Samantha nang walang takot siyang ipinagtatanggol ni Marcus sa kilabot na grupo na Black Hunters.

Lalapit na sana si Jack kay Marcus nang biglang may dumating at tumawag sa pangalan niya.

Jack.

Napalingon si Jack sa tumawag sa kanya.

Jack: Dad?

Dumating ang ama ni Jack, si Senyor Alberto miyembro ng konseho ng mga bamipra. Ganun rin ang lolo ni Marcus na si Don Faustino. Ang mga konseho ang itinuturing na mga pinuno ng ibang bampira kasunod sa mahal na reyna. Ang reyna nila mismo ang pumili sa kanila ayon sa kanilang kakayahan, talino at yaman. Sinasama sila ng kanilang pinuno sa tuwing may pagpupulong na nagaganap sa palasyo.

Napaatras si Jack at ang buong grupo niya.

Jack: This must be your lucky day.

Pagkatapos sabihin ni Jack ang mga katagang 'yon ay tuluyan na niyang nilisan ang lugar at biglang bumalik sa alaala ni Marcus ang kanyang panaginip. Bigla siyang nanghina at napaupo.

Samantha: Hoi, are you okay?

Marcus: Yah, I'm okay.

Sagot ng binata sa nag-aalalang si Samantha.