TECRÜBE

◐ Bölüm 25 ◑

" Hiçbir oyun terketmekle kazanılmaz. " ANONİM

♠♥♣♦

Titreyerek konuşmaya devam etti çocuk. Çekingen yeşil gözleri bir yana, mahçup sesi de bu durumdan hoşnut olmadığının habercisiydi. O mavi gözlü, güzel kızı üzmeyi ve itiraf etmek istemese de korkutmayı istemiyordu.

Onun yanında rahattı. Kendinden utanmadan, kendisi gibi olabildiği tek kişiydi Yaren. Bir ritim tutturmuş duvar saatine baktı, on dakika sonra kız gelecekti.

Ona karşı yoğunlaşan hisleri vardı. Kızın onu yalnızca arkadaş olarak gördüğünü bilse de ondan etkilenmekten kendisini alamıyordu. Bir peri kızına benziyordu. Gördüğü en güzel, en tatlı kızdı Yaren.

Babası kafasını uzattı. Yeşil gözlerinin etrafında çok sayıda kırışıklık vardı. Gözlerinin yumuşadığı tek an, oğlunu gördüğü anlardı. Çocuk başını ağır hareketlerle babasına çevirdi. Savsak bir gülüşle ona karşılık vermeyi denedi.

Farklı olduğunu biliyordu. Hastaydı. Yaşıtlarıyla vakit geçirmeme nedeni buydu. O bakışları sevmiyordu. Acıyan ve küçümseme dolu bakışlar. Hayattaki tek arkadaşı Yaren'di.

Yaren kapıyı tıklattı. Kapı açık olmasına rağmen içeriye girerken kapıyı çalan tek kişi oydu. Çocuk elinde olmadan gülümsedi. Bugün elbise mi gitmişti? Belki şort giymiştir. Kızın renkli kişiliğini seviyordu.

Yaren paketi taşımaya çalıştı. Elindekileri alan yaşlı amcaya minnetle baktı. Ellerini salladı. Yeşil gözlü adamı görmemek için acele etti. Amcanın elindeki paketi almak için uzandı.

" Dur kızım. Biraz soluklan. " Kız daha derin nefesler aldı.

" Alayım ben İsmail amca. Bekletmeyeyim daha fazla. " Konuşma fırsatı vermeden ağırlığı yüklendi. Kaçarcasına odaya yürüdü.

Merdivenleri çıkarken elindeki paketi tırabzana dayadı bir süre, diziyle de düşmemesi için destek verdi. Tişörtünün içine giren ıslak saçlarını elinin tersiyle çıkardı. Dışarıdaki sıcaktan terlemişti. Burası ferahlatıcı bir soğukluğa sahipti.

Eline aldığı yükle yukarı tırmandı. Merdiven basamakları bitmek bilmiyordu. Sırf oğlu aşağı inmesin diye böyle yaptıran adamdan kaçması boşuna değildi. Asıl zehir o adamdı. Oğlunu korumak istediğini savunuyordu, onu kısıtlayarak hayatını ele geçirdiğini bilmiyor olmazdı.

" Bana ver bakalım. Senin gibi küçük bir kız için fazla ağır görünüyor çocuğum. " İrkildi. Elindeki paketi düşürmemek için kaybettiği dengesini sağladı. Yaşlı adam kollarını göğsüne yakın bir yerde birleştirmiş, ona bakıyordu. Her zaman olduğu gibi tepeden bakışlardı, bunlar.

" Çok teşekkür ederim. Ben hallederim efendim. " Yarım yamalak bir gülümsemeyle adama baktı. Adam sessizdi. Onları gören kimse, adamın içindeki canavara ihtimal veremezdi. Kıza yumuşak bir yüzle bakıyordu. Yaren, onu tanımasa kendisini sevdiğini düşünebilirdi.

Adam elini kaldırdı. Susmasını rica etmeden, ince dudaklarını birbirine bastırdı. Kızın elindekileri kucağına çekti. Yaren'in üzerindeki baskı kalkarken, adamın taşımakta zorlandığını gördü.