OYUN BOZAN✔ Final Oldu ( İnatçı Aşıklar Serisi 1 )

15. BÖLÜM "Aşık oldum galiba yavaştan"

Yeni bölüm geldi.

Bölüm MKA serisiyle bizi kahkahalara boğan @zalimkumru ya gelsin. Gülme garanti hikayeleri ve renkli kişiliğiyle tatlı bir hemşiredir kendisi.
Ayrıca kısa bir süre önce kaza geçiren sevgili ruyacim Hülya'mada gelsin. Canım tekrardan çok geçmiş olsun.

Ve tabi ki siz Değerli okuyucularıma da gelsin. Hepiniz çok ama çok seviliyorsunuz :-)

@Eyyana  Zeynep Saraç'ın  BİR PARÇA MASAL'ı artık Raflardaki yerini aldı biliyorsunuz. Kitaplığınızda mutlaka olması gereken bir baş ucu kitabı.

KEYİFLİ OKUMALAR :-)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
15. BÖLÜM "Aşık oldum galiba yavaştan"

Nefesleri gibi, bedenleri de iç içe geçmişti sanki. Yusuf artık emindi. Dünya yıkılsa kimse Ahu'sunu ondan alamazdı. Adam bu kız olmadan bir hiçti. Aşıktı be! var mıydı daha ötesi. Alnı, alnında soluklarını bırakırken, aklı başına gelip ilk kendini çeken Ahu oldu. Ne yani yaptıklarını basit bir özür ve öpücükle affettirebileceğini mi sanıyordu bu adam? O kadar kolay değildi. Kalbi göğüs kafesini delecek gibi atmasına rağmen teni, teninde yok olmak için can atıyorken geri çekti kendini adamın sıkı tutuşundan. Yusuf o ana öyle yoğun bir şekilde kapılmıştı ki, anlayamadı bir an. Boş bulundu ve başını kaldırdığında su perisinin bir kaç adım gerisinde durduğunu gördü. Neden koparmıştı ki kendini ondan?

Ahu için zor olmuştu Yusuf'tan kopmak. Kalbi kulaklarını sağır edecek derecede atıyorken, tüm benliği sadece o kolların hapsine razı olmuşken zoru başarmıştı. Bilmek istiyordu. Yusuf Hazerbeyoğlu onu seviyor muydu? Söylediği kadar var mıydı sahiden. Bir kez ona inanmış ve kendisinin de dolaylı olarak sorumlu olduğu bir meseleden ötürü adam ondan uzaklaşmış ve soluğu başka kollarda almıştı. Bu kadar basit ve kolay olmamalıydı her şey. Bir ilişkide sevgi, aşk ve tutku gibi hayati önem taşıyan duyguların dışında, saygı ve güvende çok önemliydi. Güven duymak istiyordu kız. Arkasını döndüğünde sevdiğini başkasının yanında görmek istemiyordu. Emin olmalıydı. Yusuf ve Ahu benzer gibi duran özelliklerinin dışında tek bir noktada ayrılıyorlardı. Ahu onu kıskandırmıştı ve bunu eğer aynı durumda kalırsa yine yapardı. Damarına basılması yeterliydi bunun için. Ama o Yusuf'un aksine kimseye ümit vermezdi bunun için. Pınar'ın ondan hoşlandığı açıkça belliydi ve Yusuf o kadına açık bir kapı bırakmıştı, kendisinin aksine.

Ahu içi dışı bir, su gibi berraktı. Kızıyorsa, saklayamazdı. Yada mutluysa, gülerdi. Güzele güzel demeye çekinmediği gibi, haksıza da haddini bildirirdi. Tek kötü bir kusuru vardı. Tez canlıydı. Sabırsız hali, sinirlendiğinde ortaya çıkıyordu. Hareketlerine ve sözlerine yansıyor ve içinde bulunduğu hezayanı ortaya döküyordu genç kız. Elinde değildi ki? oyunbaz, inatçı, asi bir kişiliği vardı. Ama haksızlık gördüğünde çenesine vururdu. Gücü yetse saldıracak kadar hiddetlenirdi su perisi. Yaradılışı böyleydi. Elinde değildi.

"Ahu, sen benim için değerlisin!" dedi Yusuf kendini ondan uzaklaştıran kızın orman yeşillerine bakarak. Karanlıkta tıpkı bir yıldız gibi parlıyordu gözleri. İçindekileri dökmeliydi artık. Ahu'nun ondan uzaklaşmasına bir kere daha izin veremezdi.

"Kanıtla o zaman?"

Kaşları çatıldı derinden. Nasıl kanıtlayacaktı ki adam. Bir adım attı ondan ısrarla uzakta olan kızdan.

"Ne istersen Ahu..."

"Sana nasıl inanayım şimdi ben? diyelim ki her şey yoluna girdi. Olur da yanımda yabancı bir adamı gördün yine aynı noktaya gelmeyeceğimiz ne malum!" haklıydı kız, ama adam o cümle içinde yine iki kelimeye takılmıştı. Yabancı adam. Yoktu öyle bir ihtimal. Sesi farkında olmadan sertleşmişti.