OYUN BOZAN✔ Final Oldu ( İnatçı Aşıklar Serisi 1 )

24. BÖLÜM "Kurt'a Kuzu Emanet Etmek"

Günaydın :-)
İki haftayı geçkin bir zaman oldu farkındayım ama inanın ancak geceleri yazmaya vakit bularak size uzun bir bölüm getirdim :-) Şu ana kadar kötü bir yorum almadım ama geç geldiği için bana sövmeyin yine de olur mu ;-D
Kulaklarım da çınlamadı ama :-D
İyi bişey mi, kötü bişey mi bilemedim şimdi :-)))

KAÇAK hikayem de HAKKIM DA 20 ŞEY diye bir etkinlik var. Bence çok eğlenceliydi. Sizi de oraya beklerim. (Beni daha yakından tanımak istemez misiniz ;-) tanıyıpta napacaz sen bize bölüm yaz derseniz de kabulüm :-D

Bölüm ithafım OYUN BOZAN için yazdığı bu harika şiirle beni mest eden lazuribozo180886 Wattpad kullanıcı adlı Ayşenur Muti'ye. Teşekkür ederim canım. Kendisinin ayrıca Sevdalık Geliyorum Demez adlı bir de hikayesi var. Karadeniz hikayelerinden hoşlananlara duyurulur ;-)

Şimdiiiii
Yok yok daha fazla gevezelik yok
:-D.
Hadi ben kaçtım (bölüm sonu buluşmak üzere. Ben den kurtuluş yok :-D
KEYİFLİ OKUMALAR

------------------------------------------------------
24. BÖLÜM "Kurt'a, Kuzu Emanet Etmek"

OYUN BOZAN, İNATÇI SEVGİLİM

Bilmem nereden rastladım sana,
Bir türlü söz geçmiyor ki, şu deli yüreğime
Ne yaptın bana, farkında mısın?
Bil ki bırakmayacağım asla peşini
Oyun bozan, inatçı sevgilim...

Söz dinlemiyor ki yürek. Ne yapsam, ne desem boş
Kaçıyor uykularım. Hayellerim desen uçuk, kaçık
Ne yaptın bana? Şu halime bir bak!
Kaçma benden, uzaklaşma sakın
Oyun bozan, inatçı sevgilim...

Gecem de sen, günüm de sen
Düşlerim de, her an, her saniye dur durak bilmeden
Durdu dünyam. Silindi herşey. Sadece sen ve ben
Dinle bak, nasıl çarpıyor kalbim delice
Anla artık SEVİYORUM seni
OYUN BOZAN, inatçı sevgilim...
♥♥♥♥
Kapana kısılmış kaplan gibi tedirgin bir bekleyiş içindeydiler. Yusuf, elini uzatsa kapıyı tutabilir yada bir şey dayayabilirdi. Ama o zaman yerlerini belli etmiş olacaklardı ve bu hiç akla yatkın değildi.
Küçük oda da iyice kapıdan uzaklaşarak malzeme dolabının boşta kalan yanına doğru büzüldüler. Dolap hatırı sayılır bir genişlikteydi ve onları en azından şimdilik saklayabiliyordu. Eğer biri içeri girip ışığı yakarak içeri bakmazsa şayet. Ki, o biri de Kerim'den başkası değildi.
Yusuf kızı kendine doğru çekti ve neredeyse Ahu kucağındaydı. Sadece bir nefes uzağında dib dibe oturuyorlardı çömeldikleri kuytuda. Kapı açıldı ve Ahu korkuyla gözlerini sımsıkı yumarak başını Yusuf'un göğsüne gizledi. Sanki Kerim onları bulduğunda onu o şekilde göremeyecekmiş gibi. Çocukcaydı belki ama refleskle yapılan bu hareket Yusuf'un Ahu'yu daha çok sarıp sarmalamasına sebep olmuştu. Elinden gelse kızı içine sokar ve oraya saklardı. Sırf bu müşkül durumdan kurtulmak için. Yakalanmak neyse de, en fazla bir kaç küfür ve yumruk yerim diye düşünüyordu. Dayaktan ziyade bu şekilde yakalanırsa rezillik diz boyu olurdu. Hangi akılla koca otelde bula bula bu küçük odayı bulmuştu ki?

Aklı neredeydi acaba? Ahu'da.

Kapı açıldı ve koridordan gelen ışık içeriye süzülerek gölgeler oluşturdu. İçeri birinin geldiğini duyorlardı ayak seslerinden. Nefeslerini tutmuş, yakalanacaklarından oldukça emin oldukları sırada uzaktan bir ses duyuldu. Son duasını bile edememişti daha oysa Ahu.

"Kerim, nereye kayboldun Allah aşkına. Babam konuşma yapacak seni bekliyor"

Yeşim'di bu. Sonunda yetişebilmişti neyseki. Demek ki Beste mesajı okumuştu.

****
5 dakika öncesi

"Ne yapıyorsun Ahu?"

Fısıltıyla konuşuyordu Yusuf. Sesini az ötede, kapının dibinde duran adama duyurmak istemiyordu ne de olsa. Ahu, Yusuf'un ceketinin cebine elini sokmuş karıştırıp duruyordu. Arada kumaş üstünden göğsüne de eli değiyordu haliyle. Yani tamam ona dokunması elbette hoşuna gidiyordu hatta istediği zaman dokunabilirdi de, Allah aşkına şu anda bunun sırası mıydı canım. İçi bir hoş olmaya başlamıştı adamın.