OYUN BOZAN✔ Final Oldu ( İnatçı Aşıklar Serisi 1 )

28. BÖLÜM "Karabiberli Kahve"

Mutlu pazarlar :-)
Sizi bekletmemek için yazdığım kadarını atıyorum.
Keyifli Okumalar :-)

------------------------------------------------------
28. Bölüm "Karabiberli Kahve"

İki gündür diken üstündeydi Ahu. Aklı ona sürekli her sey yolunda, sevdigine kavuşmana bir adım daha yaklaşacaksın diyordu. Aklı ise onunla aynı fikirde değildi. Ağabeyi Kerim'i hafife almıstı genç kız. Tipik ağabey tribi işte diyordu. Belkide kendini kandırıyordu Ahu. Kerim onunla adam akıllı "Sen ne istiyorsun?" diye bir konuşma yapmamıstı ki. Sadece hesap sormuştu. Ona göre Ahu, adamın arkasından iş çevirmişti. Yusuf'ta ona ihanet etmişti. Elbette endişelenmekte haklıydı ama bu, şu anda, hayatının belkide şu aşamada en stresli, en heyecanlı olduğu gecesi olmak zorunda mıydı? Yusuf'a söylediği tüm sözleri duymuştu. Bir yanı onu bu kadar önemseyen ve seven bir ağabeye sahip olduğu için gurur duyuyor, mutlu oluyordu hatta. Lakin, aşık olan diğer yanı bu gecenin ona kâbus olacağı sinyalleri veriyordu.

Olmuştu da.

Duyduğuyla, beyninden değil, kalbinden vurulmuştu Ahu. Ağabeyi Kerim, Yusuf'u nasıl sevdiğini bilmiyormuydu ki, bu kadar kolay kestirip atabiliyordu. Sabahtan beri deli fişek gibi atan kalbi durma noktasına gelmişti sanki. Tepsinin elinden kayıp düştüğünü fark etmedi bile. Ardından dizleri tutmadı genç kızın. Gözleri kararırken, en son hatırladığı sevdiği adamın ona dehşet dolu bakışlarıydı. Yere düştüğünde başınıda betona çarpmıştı. Neyseki yere serili uzun etnik kilim biraz olsun başının beton zemine vuruşunu yumuşatmıştı.

Yusuf ve Kerim, Ahu'nun sesiyle ona döndüğünde ilk önce elinde yere düşen tepsiyi ve hemen peşine bayılan kızla şok oldular. Ahu düşer düşmez anında kendine gelen ve sevdiğine kosan ilk kişi Yusuf'tu.

"Ahu"

Gözünün önünde bayılan ve başını yere çarpan kızla yüreği ağzına geldi Yusuf'un. Hızlı davranıp, koşarak sevdiği kızın yanına gelip yete oturdu. Ahu'yu dikkatle tutup, kucağına doğru çekti.

Yusuf'un peşinden kısa bir şok yaşayan Kerim'de koşarak kardeşinin yanına gelip, yere oturdu. Endişe dolu bakışlarla önce kardeşine sonra Yusuf'a baktı.

"Ahu'm. Bebeğim korkutma beni"

Yusuf nasıl hareket edeceğini bilmiyordu. Sarsmaya korkuyordu kızı. Başının yere çarpan yerini kontrol ettiğinde herhangi bir yara yada kanama göremeyince derin bir nefes aldı. Yine de gözlerini açamaması adamı korkutuyordu. Neden bayılmıştı Ahu? Hasta olma düşüncesi adamın içinin korkuyla dolmasına sebep oluyordu. Bin tane hastalık geçiyordu şu anda aklında. Açık yarası yoktu ama beyin kanaması geçiriyor bile olabilirdi. Belkide kalp krizi geçiriyordu. Gizli şekeri mi vardı. Deli olacaktı Yusuf. Niye bayılmıştı bu kız durup dururken.
"Çek elini lan kardeşimden!"

Öfkeyle baktı Yusuf, Kerim'e. Şu anda bile saçlamaya devam eden adamı Ahu bu halde olmasa evire çevire döverdi. Hak ediyordu.

"Kes, sesini Kerim! Görmüyor musun kızın halini."

"Kimin yüzünden acaba! Çekil, ben alırım kardeşimi"

Ahu'ya uzanan adamla iyice dellenen Yusuf, kızı kendine daha çok çekti. Eliyle Kerim'i engelledi.

"Saçmalamayı kes. Sarsıp durma. Ayrıca Ahu bu haldeyse sebebi sensin asıl"

Bir birlerini suçlamaya başlamışlardı. Ahu ise hala kendinde değildi.

İçeri kadar gelen gürültüyle terasa çıkan ahali gördükleriyle gözlerine inanamadılar. Ahu yerde boylu boyunca yatıyor, tepsi bir yerde zemine yayılan kahveler ve kırılan fincanlar bir yerdeydi. Ahu'nun başı Yusuf'un dizlerinde iki koca adam bayılan kızı bırakmış tartışıyorlardı.