Mamy przyszłość?

40

To nie prawda! Tata mi wytłumaczył, że po tej roślinie zostaje tylko rok życia dla wampirów. Gdy mi tylko to powiedział popędziłam do Lasu by zabrać Luke'a do nas.

-Luke!- krzyknęłam rozglądając się gdzie jest. Nie było go tam gdzie widziałam go ostatnio. Zauważyłam go jednak na ławce, serce mnie zabolało gdy zobaczyłam jak zwija się z bólu- o mój boże Luke nic ci nie jest?!- podbiegłam do niego i nie trzymałam już łez

- nie płacz nic mi nie jest

- nie mów bzdur przeze mnie zwijasz się z bólu

- nie przesadzaj...- przestraszyłam się gdy prawie z ławki spadł na ziemię

- zabieram cię do mnie

- nie dam rady iść

- pomogę ci- wstałam i podałam mu rękę

- nie dasz rady jestem za ciężki

- nie przesadzaj- powiedziałam i podciągnęłam go by mógł wstać- ja cię naprawdę przepraszam, przeze mnie spotykają cię złe rzeczy

- wcale nie

- wcale że tak, ciągle cię ranie, nie rozumiem jak możesz mnie kochać...

- hej, hej, zagalopowałaś się jak możesz wygadywać takie głupoty

- może gdybyś się we mnie nie zakochał to za rok byś żył

- co?!

- tata myśli, że potraktowali cię rośliną trującą dla wampirów... widzisz przeze mnie umrzesz

- nie obwiniaj się pod żadnym pozorem, to nie twoja wina. Wolę umrzeć niż żyć bez ciebie

- ty też tak nie mów.

W domu byliśmy jakieś pół godziny później. Tata sprawdził jego oparzenia i potwierdził że to ta diabelska roślina...
Postanowiłam sobie, że zrobię odtrutkę, nie ma jej nikt jej nie wynalazł ale ją to zrobię... muszę go uratować.

Drin

Spojrzałem na ekran i okazało się że dzwoni Carm
- halo?- powiedziałam

- hejo moja best! Jak tam po pierwszym semestrze! I w życiu- powiedziała jak zawsze radosna, powiem wam że w naszym długim życiu dwa razy widziałam ją smutną.

- nie jest ok... ale nie ważne powiedz kiedy przyjedziesz- łza znowu poleciała mi po policzku gdy przypomniałem sobie obraz z przed godziny

- Clary co jest?

- powiesz?

- jutro mam pociąg ale powiedz co się stało?

- jutro ci powiem...

Rozłączyłam się, tak dzisiaj za dużo przeżyłam. Położyła bym się spać no ale Luke męczy się na moim łóżku, niestety takie coś będzie trwało dziś i jutro więc wybrałam sobie pokój gościnny. Dlatego, że pokój gościnny jest na drugim piętrze a mój pokój jest na pierwszym, dlatego bliżej było go zanieść

- jak się czujesz?- zapytałam

- jakbym rodził- zaśmialiśmy się- jeśli kiedyś zobaczę kobietę w ciąży to jej szczerze współczuję

- no widzisz jak my mamy...
Chociaż niektóre krócej niż dwa dni- zaśmiałam się- ty mój biedaku, chłopiec czy dziewczynka?

- ha ha ale wolałbym dziewczynkę

- a jeśli wolę chłopca?

- to masz pecha, chce mieć klona ciebie

- chcesz coś do jedzenia?

- nie, jeśli coś zjem zrzygam się na twój piękny dywanik

- a tylko spróbuj

Rozmawialiśmy na różne tematy, a przez mojego kochanego Luke'a prawie zawału dostałam bo chciało mu się zażartowałć.