LoveBites ❤

#7

Ζωής pov

       Μάρκος<< Επ.....τι γίνεται κορίτσια?>>Ξαφνιαζομαι ακούγοντας μια αγριεμενη φωνή πίσω μου.
Ωχ..! Ο Μάρκος!!
Γυρίζω και βλέπω τα αγόρια παρατεταγμένα πίσω μας να κοίτανε τα παιδιά. Αυτό δεν είναι καλό.
Ελπίζω τώρα να μην ζήλεψε.

Σιγά δεν έγινε και τίποτα.
Απλά καθόμαστε εδώ και μιλάμε μαζί τους.
Μάθαμαι για αυτούς ότι είναι από Λάρισα, πάνε 3η λυκείου και ότι και αυτοί πανε 5ημερη στην Κέρκυρα.
Απ'οτι θυμάμαι είναι ο Μιχάλης, ο Γιάννης, ο Δημήτρης, τον ψηλό νομίζω τον λένε Άγγελο και ειναι και τα δίδυμακια που μου ξεφεύγουν τώρα τα ονόματα τους.
       Φαίη << Εδώ μωρέ καθόμαστε με τα παιδιά>>Τους είπε κλείνοντας τους το μάτι. Αμάν δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα της κλειστό για λίγο??!!
Βλέπω τον Μάνθο να τραβάει την Ελεανα προς το μέρος του, ενώ ο Μάρκος με καρφώνει με το βλέμμα του. Πφφ δεν θέλω να τσακωθούμε για βλακιες πάλι.

     Από την άλλη το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Αρη. Κοιτάει μια τον Μιχάλη μια την Μαριάννα.
Ήταν έτοιμος μα του χημηξει.
Τι μύγα τον τσίμπησε αυτόν τώρα?

  
      Μάνθος<< Αα με τα παιδιά... Χαίρω πολύ...Μάνθος... Το αγόρι της Ελεανας!!>> Είπε τονίζοντας το.
<< Και απο'δω ο Μάρκος, το αγόρι της Ζωής, ο Αρης, ο Χρήστος και ο Πέτρος. >>
        Άγγελος << Κι εμείς!>> Είπε τσιτωμένα. Νομίζω ότι κατάλαβε ότι τα αγόρια δεν τους βλέπουν και πολύ φιλικά.
       Μάρκος << Λοιπόν σε 15 λεπτά φτάνουμε λιμάνι και μας είπαν να μαζευτούμε σιγα-σιγα. >> είμαι σίγουρη ότι το είπε επίτηδες!
       Μιχάλης << Ναι κι εμείς πρέπει να φύγουμε, να πάμε να βρούμε τους άλλους. >>
        Αρης<< Ναι... Να μην σας κρατάμε άλλο!! >>

Μαριάννας pov

      Αρης << Ναι...Να μην σας κρατάμε άλλο! >> Ακούστηκε ο Αρης και τότε ο Μιχάλης γύρισε απότομα και τον κοίταξε. Τον τρώει ο... απ΄αυτος του για καυγά τον Αρη, δεν εξηγείτε αλλιώς.
      Μιχ << Τι είπες?!>>γυρίζει απότομα και τον κοιτάει.
     Αρης<< Λέω.. Να μην σας κρατάμε άλλο! >>
       Μιχ << Έχε χάρη που δεν γουστάρω να μπλεξω για τις μαλακίες σου>> Είπε ο Μιχάλης ενώ τα χαρακτηριστικα του έχουν σκληρύνει.
      Αρης << Ναι τώρα κι εγώ φοβήθηκα>> τον ειρωνεύτηκε.
   Μιχ<< Άμα φας μια θα σου πω εγώ>>
    Αρης<< Για έλα να σε κάνω χαλκομανία στο καράβι !!>>
Πλέον είχαν πλησιάζει επικίνδυνα ο ένας τον άλλον και ήταν έτοιμοι να τσακωθούν ασχημα.
       Μαρ<<Σταματήστε!>>Είπα μπαίνοντας ανάμεσα τους.
Γύρισα προς τον Μιχάλη και τους φίλους του.
<<Λοιπόν, χαρήκαμε πολύ για την γνωριμία, και συγνώμη για την συμπεριφορά τον παιδιών. Ελπίζω να περάσετε καλά στην Κέρκυρα. >>
      Μιχ<< Κι εμείς χαρήκαμε...Και  συγνώμη για την μπλούζα σου...Καλά να περάσετε και που ξέρετε μπορεί να συναντηθούμε στο νησί! >> Μου έκλεισε το μάτι και γύρισε με τα παιδιά και φύγανε.
       Αρης<< Κι εμείς χαρήκαμε :P... Βλάκα! >> ειρωνεύτηκε τα λόγια του Μιχάλη.
      Μαρ<< Μου λες γιατί φέρεσε σαν κάφρος ?!>>τον κοίταξα νευριασμενη.
      Αρης<< Ναι, σου θίξαμε τον φλορο σου! >>
      Μαρ<< Σκασε ηληθιε! Τι σένοιαζει εσένα ?! Τράβα βρες καμιά από αυτές που ξέρεις και άσε' μας ήσυχους! >>
     Αρης<<Σιγά μην με νοιάζει τι κάνεις!Ξέρεις που σεχω γραμμένη...>>
     Μαρ<< Ναι... Στα 0,2 εκατοστά που κουβαλάς! Βλάκα! >> οοο αυτο πρέπει να τον εθιξε.
     Αρης << Βουλωστο! >>Φώναξε και έκανε ανά βήμα προς τα μένα.
Σιγά μην σε φοβηθώ...νομίζω!
      Μαρ<< Μπα... Σου θίξαμε τον εγωισμό Αρουλη ?! >>Ναι το ξέρω ότι το έχω χοντρηνει αλλά αυτή την στιγμή μου έχει σπάσει κυριολεκτικά τα νευρα. Θέλω να τον πετάξω από το πλοίο!!!
      Αρης<< Κοριτσάκι μου θα μπορούσα άνετα να σου δείξω εδώ και τωρα πόσο Αρουλης είμαι και όσο για τα 0,2 εκατοστά που λες..πεθαίνεις να τα δεις..! >> Είπε ειρωνικά.
       Μαρ<< Χάχα ας γελάσω...Και όσο για το αλλά μην ανησυχείς...η μάνα μου κάνει κάθε 2βδομαδες μπάμιες! Ξέρω απο αυτά>>
Είπα ξεροκαταπηνοντας και άκουσα κάτι γελάκια από πισω.
Χάχαχα Δεν μπορώ να πω, είμαι πάντα ετοιμολογη - αλλά δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει.