LoveBites ❤

#39

Μαριάννας  pov

      Σκύβω και τον φιλάω!
Ελαφρά, γλυκά, λησμονικα  και με προσοχή να μην τον πονέσω. 

        Μαρ<< Πρέπει να φωνάξω τον γιατρό>>λέω όταν απομακρυνομαστε
Και τρέχω έξω.
<<ΞΥΠΝΗΣΕ!!>> φωνάζω και τραβάω αμέσως την προσοχή όλων.
      Κ.Λήδα<< Τι?! >> σηκώνεται πάνω και τρέχει μέσα. Πισω της ακολουθεί όλο το τσούρμο, εκτός του Πέτρου που πάει να φωνάξει τον γιατρό.    
   Ένας ψιλό πανικουλης επικρατεί στο δωμάτιο, αφού μαζευτήκαμε 11 άτομα στο δωμάτιο του.
Ο Αρης μας κοιτάει όλους και γελαει.
     

     Κ.Λήδα<< Αγόρι μου,  αγοράκι μου. Μας κατά τρόμαξες>> Του λέει και τον παίρνει αγκαλιά. Δάκρυα χαράς κυλάνε από τα μάτια της.
    Αρης<< Σιγά ρε μάνα. Σιγά >> Την ψευτο μαλώνει ενώ την περνάει το χέρι του - το καλό,  όχι από την πλευρά που έχει σπάσει τα πλευρά του - γύρω της.
     Χρήστος<< Βρε-Βρε ξύπνησε η ωραία κοιμωμενη ?!>> τον κοροϊδεύει και τα αγόρια γελάνε.
    Αρης<< Είσαι τυχερός που δεν μπορώ να σηκωθώ.>> λεει κουρασμένα.
   Μανθος<<Αντε ρε κολλητέ σιδερένιος τώρα>>
   Μάρκος<< Ναι και τέρμα οι μαλακίες πια>> λεει σοβαρά.
    Αρης<< Εννοείτε! >> Τους λέει και με κοιτάει σαν να διαβεβαιώνει εμένα
    Γιατρός<< Γειά σας.>> λέει και μας κοιτάει όλους.
<<Λοιπόν είναι ώρα να βγείτε για να εξετάσουμε τον νεαρό>>  λέει και εμείς βγαίνουμε έξω.
Ποοο και άλλη αναμονή!
 
   10 λεπτά αργότερα βγαίνει και αυτός και έρχεται να μας μιλήσει.

    
    Γιατρός<<Απ'οτι είδα είναι καλά.
Το τραύμα στην κοιλιά αρχίζει να επουλωνεται και τα πλευρά του να θρεφουν. Είναι θα λέγαμε σε πολύ καλή κατάσταση.>>μας εξηγεί.
    Κ.Θανάσης<<Ευχαριστούμε πολύ>>
    Γιατρός<< Δεν κάνει τίποτα.
Μόνο τώρα θα του σερβίρουν το φαγητό του και μετά θα ήταν προτιμότερο να ξεκουραστεί. Το έχει ανάγκη ο οργανισμός του, οπότε καλύτερα οι επισκέψεις να γίνουν αύριο>>
    Κ.Λήδα<< Εντάξει. Ότι πείτε>> η χαρα της κυρίας Λυδας δεν περιγράφεται.
    Γιατρός<< Ωραία. Αν με χρειαστείτε τίποτα φωνάξτε με αμέσως. Θα περάσω ξανά  το απόγευμα να δω πως πάει >> λέει και φεύγει.
   Ελεανα<< Ευτυχώς, Παναγία μου>> λεει και πέφτει στην αγκαλιά του Μάνθου. 
   Μελίνα<<Αντε με τις βλακιες σας>> λέει και τον Χρήστο στον ώμο.
   Μάρκος << Μωρέ κάτσε να γίνει καλά ο βλακας, και του χρωστάμε εμείς ένα χέρι ξύλο >>
      Κ.Θανάσης<< Αχ, Δόξα τον Θεό να λέμε παιδιά μου.>> λέει και κάνει τον σταυρό του.
<<Λοιπόν πηγαίνετε τώρα και αν είναι ελάτε το απόγευμα. >>
    Μαρ << Εγώ..>> Πάω να πω αλλά με διακόπτει.
     Κ.Θανάσης<< Α Α Α... Δεν έχει.. Εσύ θα πας επιτέλους σπίτι σου,  θα ξεκουραστείς, και αν το θέλεις ΤΟΣΟ πολύ έλα το απόγευμα>> Με ψευτο μαλώνει  και εγώ γνεφω.
     Μαρ<<Εντάξει,  θα έρθω το απόγευμα>> λέω και ο Αρης μου χαμογελάει πονηρά.
     Μανθος<< Ωραία, άντε εμείς να πηγαίνουμε>>
    Κ.Λήδα <<Μαριάννα κορίτσι μου,  θέλω να σε ευχαριστήσω για ότι έκανες για τον βλάκα τον γιο μου. Θα στο χρωστάω μια ζωή >> Μου λέει και με παίρνει αγκαλιά.
    Μαρ<< Δεν μου χρωστάτε τίποτα. Λοιπόν θα έρθω το απόγευμα.>> Της απαντάω όταν βγήκα από την αγκαλιά της.
     Ζωή<< Αλίμονο! >> σχολιάζει από πισω μας ή Ζώη, και όλα τα παιδιά γελάνε.
     Μαρ<< Είπες κάτι Ζωουλα μου?!>>
     Ζωή<< Όχι.. Άντε πάμε λέω!>>
    
   
    Πήγα σπίτι και αφού πέρασα από μια μίνι ανάκριση από την μάνα μου    -  κλασικά - έκανα ένα μπάνιο γιατί δύο μέρες δεν πήγαινε άλλο, και πήγα κατευθείαν στο κρεβάτι μου.
Αφού έβαλα ξυπνητήρι στις 4 ώστε να είμαι εγκαίρως στο νοσοκομείο.