YAY BURCU

9.Bölüm/ Çirkin ördek yavrusu

Hala Ateş ve Alev'in evindeyim. Omletimiz hazır olana kadar biz de beraberce buzdolabından kahvaltılıkları çıkarttık. Ben malzemeleri masaya sıralarken Ateş de portakal suyu sıkıyor. Sanki Ateş ve benim mutfağımda birlikte kahvaltı hazırlıyor gibiyiz çok romantik...

Nasıl birden Bey'i attım ama...

Her şey hazır olunca Alev geldi ve hemen masadaki yerini aldı. Aynı Müge, oda her şey hazır olunca gelir hep, bir kez daha yaparken yetiştiğini görmedim nedense...

Tabağıma konulan omleti ağzıma götürdüm.

'Hımmm... Harika bir şey.''

''Ağabeyimin omleti meşhurdur Mine. Arzu yengemi bu omlet sayesinde tavlamış.''
Birden ortam sessizleşti. Herkes o kadar ciddileşiyor ki Ateş yine Ateş Bey oluyor benim için...

''Neyse kızlar size doyum olmaz ama işe gitmek için hazırlanmalıyım. Size afiyet olsun.'' diyerek masadan kalktı. Arkasından bağırdım.

''Her şey için tekrar teşekkürler .'' Duymamış gibi yürümeye devam etti. Tuhaf! Halbuki omleti yaparken gayet mutluyduk.

''Kusura bakma Mine hala yengemin ölümüne alışamadı. Halbuki dört yıl oldu. Ne yapsın zor tabi. Birden Can ile yalnız kaldı.''

''Can, oğlu değil mi? Peki o nerde evde yok sanırım.''

''Evet anneannesinde kaldı dün gece. Arzu yengemin annesi onu çok seviyor bazen onda kalıyor. Ağabeyim pek gönüllü olmasa da oğlunu anne tarafından uzaklaştırmak istemiyor. Sanırım onlarla olunca annesine yakın hissedeceğini düşünüyor.''

Vay be diyorum içimden, aşka bak adam dört yıldır karısının hayaliyle yaşıyor. Gerçi magazinlerde kızlarla haberlerini de okumuştum ama neyse...

''Yine de böyle sevilmek güzel bir şey, ben asla göremeyeceğim sanırım.''

''Niye göremeyecekmişsin ki. Çok sempatiksin, akıllısın, zevklisin...'' derken sözünü tamamladım.

''Ve çirkinim...''

''Saçmalama çirkin değilsin azıcık bakımsızsın. Şu gözlüklerini atıp güzel bir lens alsan biraz da kuaför bakımı falan fıstık gibi olursun.''

''Yok artık, o dediğin filmlerde oluyor Alev, ben çirkin olmaya alışkınım hem erkekler umurumda değil.''

''Sen bilirsin ama değişmek istersen bu işlerde usta olan bir arkadaşımı tavsiye edebilirim. ''

''Şimdilik istemiyorum. Hem bir sürü üstün özelliğim var zaten, bir de güzelleşirsem ablam kesin çatlar.'' dediğimde ikimizde kıkırdadık.

''Ablan bugün işe başladı değil mi?

''Evet, ama beş'te kalkıp gelmek onun biraz dengesini bozdu sanırım, fakat eli mahkum alışacak. Aslında merak ediyorum acaba ne yapıyor, kahvaltı haberleri bitmek üzere saat dokuza geliyor .''

Çalan telefona cevap yok acaba hala devam mı ediyor? Tam kapatmak üzereyken ablamın ağlayan sesini duydum.

''Abla iyi misin?''

''Mine nereye gittin kargalar kahvaltı yapmadan... Beni nasıl yalnız bırakırsın? Bu adam tam bir Nazi. Bana demediği kalmadı. Sesim çıkmıyormuş, yok kekeliyormuşum, yok insanlar rujumun rengine bakmayacaklarmış. Deli etti beni, nefret ediyorum o Cem denen zorbadan. Ne olur bana başka bir iş bul yalvarırım.''

''Ne yaptın yine Müge?''

''İnan hiçbir şey yapmadım. Her spiker gibi gülümseyerek konuşmaya çalıştım hani insanlar izliyor sonuçta, ama neymiş efendim insanlar haber izlemek istiyorlarmış benim boyalı yüzümü değil. Bacaklarım masanın altından görünmüyormuş pozisyonlu oturmama gerek yokmuş, ya kafayı yedim ne kadar gıcık, ukala ve kibirli bir adam bu.''

Hafifçe gülümseyerek masadan kalktım, bir yandan konuşurken bir yanda yürümeye başladım.

''Üzgünüm Müge ama yapabileceğim bir şey yok. Onunla çalışmak zorundasın, haftanın beş günü sabahın beşinde kalıp Cem Günay denen haber dahisi adamla çalışacaksın, hayır anlamıyorum iş bul dedin buldum, beni Alev hanıma rezil etme. Lütfen abla hayatta ilk kez başladığın bir işi bitir. Zaten yaza az kaldı şunun şurasında üç ay sonra okulum bitiyor. Sen de ondan sonra istersen yapar istersen yapmazsın.'' diyerek telefonu kapattım. Haspama iş beğendiremiyoruz. Millet iş diye ağaca tırmanır kıza televizyonda torpilli iş buluyorum hemen dert yanıyor. Babamın dediği gibi tam sopalık...

Masaya geri döndüğümde Alev bir sorun mu var dercesine yüzüme baktı.