Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Opgeven?

Larissa P.O.V

Byron en ik zaten met de ruggen tegen elkaar aan om het nog een beetje warm te krijgen, verder konden wij ook niet bij elkaar komen.

"Heb je het koud" vroeg Byron.
"Gaat wel."

Byron deed zijn vest uit en gaf het aan mij.

"Hou hem maar zelf aan Byron."
"Ik heb het niet koud."
"Echt wel, doe het gewoon maar aan."

Ik deed zijn vest aan en wij vielen langzaam in slaap.

De volgende dag

De deur ging weer open en de man en de jongen kwamen weer binnen.

"Zo hebben jullie lekker geslapen" vroeg de man.
"Laat ons gewoon gaan, we zijn je bezit niet."
"Dat kan ik niet doen, ik heb jullie alle twee nodig."

Ik had ook geen ander antwoord verwacht. De jongen maakte de ketting van Byron los van de paal.

"Zo jij gaat weer met ons mee."
"Nee Byron moet hier blijven, je ziet toch dat hij er slecht aan toe is."
"Sorry, maar we hebben hem nog een keer nodig."

Byron probeerde tegen te werken door zo dicht mogelijk bij mij proberen te blijven. Opeens knakte er wat en Byron viel van de pijn op de grond.

"Waarom geef jij zo veel moeilijkheden ook al ben geblesseerd" zei de man.

De man deed een soort zwart bandje om de nek van Byron heen. Hij deed wat en het leek wel of Byron stroom schokken kreeg, Byron zijn ogen werden weer zoals toen en hij liep zomaar mee terwijl zijn enkel gebroken was.

Xavier P.O.V

Ik had overal gezocht waar ze maar kon zijn maar ik had niets gevonden. Ik ging moedeloos op mijn bed liggen. Waarom kon ik haar nooit beschermen en zij mij wel. Ik moest haar vinden hoe dan ook en het moest voordat wel licott gingen. Mijn mobiel ging en het was Mark die mij belde.

"Ja hallo Mark."
"Oh hoi Xavier, jij klinkt ook niet al te vrolijk."
"Goh, je meent het!"
"Wow, rustig maar is er nog nieuws?"
"Nee, ik heb overal gezocht maar haar niet gevonden."
"Oh, ik ga je morgen wel helpen met zoeken."
"Oke is goed, doei."

Ik drukte Mark weg, ik had echt geen zin om er verder over te praten. Ik hoop dat ze oke is en dat ik haar snel vind.

Larissa P.O.V

Een lange tijd later kwamen ze weer terug. Ik had nu uitgevonden hoe ze Byron zo onder hun controle hadden. Ze gebruikte stroom schokken om zijn hersenen te beïnvloeden. Ze kwamen terug en Byron zijn ogen waren weer helder. Ze hadden hem gewoon helemaal kapot gemaakt, ze zetten hem weer vast en hij klapte neer.

"Byron!"
"Ssst, niet zo schreeuwen zometeen horen ze je" zei de man.
"Als jullie mij niet dichterbij hem laten blijf ik zo schreeuwen."
"Grrrr... oke dan maar."

Ze zetten mij ook vast aan de paal waar Byron aan vast zat.

"Byron, blijf alsjeblieft bij mij."
"Ik... probeer... het...."
"Jullie hebben hem gewoon kapot gemaakt!"

De man en de jongen verlieten zonder iets te zeggen de kamer. Ik legde Byron zijn hoofd op mijn schoot zodat hij niet op de harde vloer hoefde te liggen. Byron zijn conditie was flink achteruit gegaan. Ik wou dat Xavier hier was en dat ik zijn armen kon slapen.
-----------------------
Ik weet dat het nu niet echt over voetbal gaat maar dat gaat het binnenkort( over 1 of 2 hoofdstukken) wel weer dus niet getreurd. Ik vond dit wel een coole wending van dit verhaal en vertel als je nog suggesties hebt. Bedankt voor het lezen!