Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Therapie

Larissa P.O.V

We hadden een dreigbrief naar Blue Flame gestuurt met daarin een foto van Esmee aan de ketting. Esmee had mijn gezicht niet gezien en ik had ook nog niet gezegt tegen haar. Ik probeerde weer een beetje te trainen omdat ik toch een keer terug moest. Opeens ging mijn telefoon en het was een onbekend nummer.

"Hallo?"
"Hoi Larissa."
"Coach Travis! Hoe komt U aan mijn nummer?"
"Dat doet er niet toe, ik wil dat je met Xavier mee gaat naar die therapie."
"Maar..."
"Ik weet dat je op vlucht ben voor Blue Flame en dat Esmee bij jouw is."

Waarom wist hij zoveel. Soms is het echt eng hoeveel hij weet zonder dat je het hem vertelt.

"Ik wil dat je met hem meegaat, hij kan je misschien meer vertellen over het ongeluk."
"Oke maar wanneer?"
"Vandaag om 2 uur."
"Oke, ik zal er zijn."

Soms snap ik niet hoe mensen mij altijd door hebben. Maar ja ik doe dit voor Xavier en voor Jordan. Dus om 2 uur liep ik richting de kliniek. Xavier keek me met een vreemd gezicht aan.

"Laris... wat doe je hier?"
"Ik blijf bij je, dat heb ik toch gezegt."
"Ja maar..."
"Nu geen vragen meer, kom we gaan naar binnen."

We liepen naar binnen en we wachtte in de wachtkamer. Ik snapte dat Xavier veel vragen had maar die kon ik nu niet beantwoorden. We gingen naar binnen en ik had geen idee wat ze met Xavier zouden doen.

"Zo Xavier, ben je er weer klaar voor" vroeg de therapeut.
"Ja het moet wel."
"Mooi, we doen het net zoals de vorige keren oké?"
"Ja is goed."
"Is dit je vriendin?"
"Ja, dat is ze."
"Wat leuk zeg! Weet je wat ik ga doen bij hem?"
"Nee eigenlijk niet."
"Ik ga hem soort van hynotiseren en dan probeer ik zijn herrineringen te veranderen naar iets wat hij wel kan verwerken."
"Oh zo."
"Alleen dan moet ik wel eerst weten wat er gebeurt is alleen dat is moeilijk uit hem te krijgen."
"Ja dat snap ik."
"Maar misschien kan je mij helpen."
"Oke is goed."

Ze haalden een klokje ofzo uit haar zak en Xavier moest die volgen met zijn ogen.

"En slaap Xavier."

Xavier deed zijn ogen dicht en zijn hele lichaam ontspande.

"Oke, Xavier, ik wil dat je terug gaat naar het ongeluk en mij vertelt wat je ziet."

Xavier zei niks.

"Kijk tot zo ver ben ik dus gekomen misschien heb jij nog ideeen?"
"Euh... misschien moet je zeggen hem dat hij mij moet herrineren toen ik wegrende."

De therapeut zei dat tegen hem en wonder boven wonder begon Xavier te praten.

"Op het zebrapad kreeg ik last van mijn enkel. Jordan hielp mij omhoog maar er kwam een vrachtwagen aan met hoge snelheid. Jordan duwde mij naar de zijkant zodat ik niet werd aanreden. Hij werd zelf geraakt en ik zat er bij te kijken. Ze stapte uit en gaven Jordan een prik en ze zeiden dat hij er na 2 weken niet meer zou zijn. En ik..."

Hij begon te hyperfentileren.

"Ik... ik...."
"Xavier! Ik wil dat je kalmeert."
"Ik... ik...."
"Xavier!! Kalmeer nu."

Xavier werd rustiger.

"Oke, Xavier ik tel tot 3 en bij 3 word je weer wakker. 1... 2... 3..."

Xavier werd wakker en hij leek helemaal verslagen. Hij had dus door wat hij had vertel. Ik liep naar hem en omhelsde hem. Hij omhelsde me terug. Ik had dus nog een week om Jordan te redden. Ik nam Xavier mee naar buiten.

"Je had door dat je het vertelde hé."
"Ja... het kwam er zomaar uit. Ik had er gewoon geen controle over."
"Het komt allemaal goed, ik zorg dat Jordan het overleeft."
------------------------
Omdat jullie Larissa weer snel terug wouden zorg ik ervoor dat ze weer terug komt voor de derde wedstrijd. Ik weet dat best snel is en ik heb geen idee wat daarna gebeurd maar ik vind het veel te leuk om daar na al te stoppen. Bedankt voor het lezen!