Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Schuld

Xavier P.O.V

Er gebeuren hele rare dingen. Eerst ging het gerugt rond dat Esmee en Jude uit elkaar gingen maar dat bleek helemaal niet waar te zijn. Dat ene ook nog van mij en Levi... ik denk dat hij iets van plan is. Ik zal er achter komen ook. We hadden vandaag een rust dag want over 3 dagen zou we weer een wedstrijd hebben. Ik deed makkelijke kleren aan. Ik deed mijn paarse t-shirt en een zwarte broek aan en eigenlijk wou ik mijn vest er ook nog over mijn t-shirt heen doen maar dat was te warm. Ik ging naar beneden en plofte op de bank neer. Ik pakte een voetbal blad en ging er een stukje in lezen. Kevin zat voor de zoveelste keer weer achter Scotty aan.

"Hey Xavier, niet zeggen dat ik achter de bank zit" zei Scotty tegen mij.
Ik keek even op maar ging weer lezen. Scotty verstopte zich achter de bank.

"Waar is die klier" zei Kevin boos en zijn hoofd was helemaal rood.
"Xavier! Waar is die scotty" vroeg hij.
"Ik heb geen idee, misschien is hij wel naar buiten gerend."
"Grr... ik krijg hem wel te pakken" zei hij en rende naar buiten.
"Bedankt Xavier" zei Scotty en kwam achter de bank vandaan.
"Geen probleem... weet jij trouwens waar de meiden zijn?"
"Euhm... volgens mij gingen die met z'n allen shoppen ofzo."
"Oh bedankt" zei ik en ging weer verder lezen.

Ik moet tijdens het lezen in slaap gevallen zijn maar ik werd wakker van geschreeuw buiten. Xavier... je bent weer gaan slapen dacht ik. Ik was wel benieuwd waar het geschreeuw vandaan kwam. Ik legde het tijdschrift aan de kant en liep naar buiten. Axel en Austin waren tegen elkaar aan het schreeuwen.

"Het is jouw schuld Axel, door jou gaat het weer mis" schreeuwde Austin tegen Axel.
"Helemaal niet, het is jouw schuld."

Ik rende naar ze toe.

"Wat is hier aan de hand" vroeg ik.
"Het is Axel zijn schuld, door hem werken onze samen schoten niet meer" zei Austin.
"Echt niet, het ligt aan Austin" zei Axel. Ze keken elkaar weer met een dodelijke blik aan.

"Rustig jongens" zei ik en dacht na.
"Jullie samen schoten doen het toch niet meer. Wat dachten jullie er van om Gigantische vuur samen te proberen"stelde ik voor. Ze stemde allebij in en Axel legde de bal neer. We rende er op af, ik vond dit trucje nooit zo leuk omdat ik vanuit een sliding moest schieten maar ja. We schoten de bal maar het werkte inderdaad niet. Ik begon na te denken of er ook wat anders aan was.

"Kijk Xavier, het ligt allemaal aan Austin" zei Axel.
"Wacht... probeer het eens met een andere bal" zei ik en pakte een andere bal. We probeerde het nog een keer en het lukte nu wel.

"Hu? Hoe kan het nu wel lukken" zei Austin verbaast.
"Ik heb geen idee maar het heeft wel geholpen" zei ik en was verbaast dat het gelukt was.
"Bedankt Xavier" zei Austin blij en ze gingen weer verder met trainen. Ik pakte de bal waar ze eerst mee hadden getraind en legde die op mijn kamer neer. Ik zou die nog verder onderzoeken. Ik ging nog wat dingen doen en even later kwam Larissa weer terug. Ze gaf een kus op mijn voorhoofd.

"Heey, lekker uitgerust vandaag" vroeg ze.
"Ja... gewoon lekker lui geweest. En jij?"
"Was even gezellig met alle meisjes even weg. Je vond het dus niet erg dat ik even weg was?"
"Nee hoor, je moet zelf weten wat je doet."

Ik vertelde haar niet wat er gebeurt was. Ik wilde eerst zelf weten of wat ik wat gevonden had. Ik wou niet weer dat ze zeiden dat ik spoken zag.
-----------------
Voordat ik dit hoofdstuk echt helemaal afsluit wil ik nog even zeggen dat dit boek bijna 2k (2000) reads heeft!! Ik zit nu op 1,98 maar ik wil zo graag naar de 2. Willen jullie dat ik iets speciaals doe als ik de 2k hebt bereikt met dit boek? Jullie zeggen het maar, bedankt voor het lezen!!