Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Gek?

Larissa P.O.V

Ik moest wel weg. Anders hadden ze nog vele ergere dingen gedaan. Ik wil niet dat mijn vrienden gevaar lopen door mij. Ik ging s' avonds naar het ziekenhuis toe om te kijken hoe het met Jordan ging. Ik wist dat er niemand was die ik kende. Ik zag zijn kamer en ik ging naar binnen. Ik ging bij zijn bed zitten.

"Sorry Jordan, door mij lig je hier nu. Ik ga er alles aan doen om je weer beter te krijgen."

Bij de aanrijding hadden ze Jordan iets gegeven zodat hij langzaam heel ziek werd. Als ik niet optijd het middeltje vind of de behandeling vind zou hij...

"Ik beloof je Jordan dat het allemaal weer goed."

Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en liep het ziekenhuis weer uit. Er stond een jongen op mij te wachten met een zwart vest.

"Ben jij Larissa?"
"Ja, wat moet je van mij?"
"Ik ben Julian, ik ben een hier in opdracht van iemand om jouw te helpen."
"Oh..."

Dit had ik nou ook weer niet verwacht.

"Wil je je vriendje zien?"
"Kan dat?"

Hij knikte en hij liep weg. Ik liep achter hem aan en we kwamen aan bij het huis waar het team verbleef. Het raampje van Xavier zijn raam stond open. Gelukkig sliep hij op de onderste verdieping. Ik klom door het raampje heen en zo stond ik in zijn kamer. Hij lag te slapen maar dat kwam niet door hemzelf daarvoor sliep hij veelste diep. Ik zag het armbandje dat we elkaar hadden gegeven. Hij had het nooit om omdat hij bang was om het kwijt te raken. Ik pakte het armbandje en deed het om zijn pols.

"Het komt wel goed Xavier. Je komt er over heen dat weet ik zeker. Ik moet dit alleen doen, jij moet zorgen dat het team de internationale wint. Ik ben misschien wel eerder terug maar ik moet dit eerst doen."

Ik gaf hem ook kus en ik ging weer weg. Het zal wel een tijdje duren voordat ik weer terug kwam.

Xavier P.O.V

De volgende dag voelde me ik nog heel rustig. Dat kwam omdat die kalmeringsmiddeltjes nog niet waren uitgewerkt. Ik keek naar mijn pols en ik had opeens dat bandje van Laris om. Dat deed ik nooit dus ik kon dat niet hebben gedaan. Voor mij was het een raadsel maar het vast iets te beteken. Laris was vlakbij en ik zou wachten totdat ze weer terug kwam. Esmee kwam mijn kamer binnen.

"Goedemorgen Xavier."
"Goedemorgen."
"Hoe gaat het met je?"
"Rustig maar verder gaat het wel."
"Je moet vandaag maar rusten van wat er gisteren gebeurd is."
"Hoe is het met Jordan?"
"Hij slaapt en hij heeft veel pijn."
"......."
"Xavier... ik heb Laris niet..."
"Ze is er nog."
"Hoe bedoel je?"
"Er is iets waardoor ze niet terug kan maar ze is er nog wel steeds."
"Xavier..."
"Ik ben niet gek!! Ik weet dat ze ergens is."

Esmee legde haar handen op mijn schouders.

"Xavier, we vinden haar wel."

Wat denkt ze nou, dat ik gek ben geworden alleen omdat ik in shock was. Ik weet dat ze nog ergens is of word ik nou echt gek. Dat kan toch niet....
-------------------
Hoe zou Xavier hier mee omgaan? Komt het goed met Jordan? Het hoofdstuk is wat eerder op Wattpad gekomen omdat ik dat iemand had belooft. Bedankt voor het lezen!