Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Vriend of vijand?

Larissa P.O.V

Ik werd wakker in een enorme ruimte. Het leek wel zo'n kasteel kamer zoals je wel eens ziet op tv. Ik ging op de rand van het bed zitten waar ik op lag.

"In hemels naam... waar ben ik nu weer beland" zei ik tegen mezelf.

Ik liep wat in de kamer rond. Er waren geen ramen en de deur zat natuurlijk op slot. Er klonk wat gestommel en de deur ging open, Sael kwam binnen.

"Wat had ik je nou gezegd! Ik heb je gewaarschuwd" zei hij boos.
"Hey hier kan ik niks aan doen. Een teamgenootje had die armband gekocht. Niet ik" zei ik verbaast.
"Lekker dan... naja gelukkig ben je niet bij Destra."
"Maar waar is hier dan?"
"Je bent in de thuisbasis van het sky team. Wij wonen hier."
"Euhm oke? En wat doe ik hier?"
"Jij euh... bent eigenlijk ons offer."
"Wat?! Dat meen je toch niet serieus?!"
"Was dat maar waar, waarom denk je anders dat ik je gewaarschuwd heb."
"Maar... offer... ga ik dan dood...."
"Ik... ik moet weer gaan" zei Sael.
"Sael wacht" riep ik maar hij was de kamer al uit.

Xavier P.O.V

Ik werd langzaam wakker, mijn hoofd knalde van de hoofdpijn. Larissa... ze was meegenomen, ik moet haar redden. Ik schoot overeind maar pijn schoot door mijn lichaam.

"Xavier! Blijf liggen" zei Silvia en rende naar mij toe. Ze legde haar handen op mijn schouders en duwde me weer terug op mijn bed.

"Ik moet naar Larissa toe" zei ik en keek haar aan.
"Jij moet helemaal nergens heen. Jij moet blijven liggen" zei Silvia en legde koelpacks op mijn buik en rug. Ik beet op mijn tanden om niks te laten merken.

"Zie je wel dat je nog nergens heen kan."
"Hoelang moet ik blijven liggen?"
"Net zolang tot je geen pijn meer hebt."
"Maar Larissa dan!"
"Daar zijn ze wat voor aan het verzinnen. We hebben daarvoor twee teams nodig omdat Cillia ook is meegenomen. Mark en de rest zijn daar mee bezig."
"Oke dan..."
"En als jij wilt meehelpen moet je nu zoveel mogelijk rust pakken. Anders laat ik je niet meegaan."
"Ugh... ja mama" zei ik en Silvia verliet de kamer.

Hoe kon ik nou nutteloos blijven liggen? Ik voel me fit maar ja. Als ik maar mee ging om haar te redden, dat was het aller belangrijkste.

Sael P.O.V

Sylve kwam naar mij toegelopen.

"Hoe is het met onze gevangene" vroeg ze.
"Please noem haar niet zo."
"Hoe moet ik haar dan noemen? Jij hebt haar gevangen genomen, dus vandaar gevangene."
"Zie haar maar meer als een gast."

Sylve keek me bedenkelijk aan.

"Een gast die we over een paar dagen gaan offeren? Dat klinkt wat tegenstrijdig."
"Ik weet het ook niet oke."
"Sael, je weet dat wij getraind zijn om dit te doen. Wij moeten winnen van de demonen, zij zijn onze vijand. Als wij haar offeren aan de goden zullen we meer kracht krijgen zodat we van de demonen kunnen winnen."
"Geloof je dat nou echt?"
"Ja, waarom zijn we hier anders? Sinds jij ons offer hebt leren kennen ben je veranderd. Je bent zwak als je je emoties laat zien. Wij offeren haar over een paar dagen aan de goden, met of zonder jou. Het is jou keuze" zei Sylve en liep weg.

Sylve had gelijk, sinds ik Larissa had leren kennen was ik zwakker geworden. Ik was er van overtuigd geweest dat de demonen de echte vijand waren maar was dat wel zo of waren wij de vijanden geworden?