Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Ontvoering

Larissa P.O.V

We sliepen in een verlaten huisje. Ik was al lang blij dat we niet buiten hoefden te slapen. Julian leek een badass maar dat viel heel erg mee. Ik moest de oplossing vinden voor Jordan, wat dat ook mocht kosten. Ik wist wie er achter zat, Blue Flame. Ze wouden wraak op mij nemen. De volgende dag gingen Julian en ik opzoek naar een geheime schuilplaats van Blue Flame.

"Julian, weet jij waar zo'n schuilplaats is?"
"Nee maar ik heb wel een idee."

We liepen ergens heen. Ik zag het team trainen.

"Julian, wat doen we hier?"
"We gaan iemand ontvoeren."
"Wat!!"
"Sssttt, niet zo hard. Een van deze spelers gaan we gijzelen voor die behandeling voor die jongen."
"Maar..."
"Dat meisje daar is de dochter van de leider van Blue Flame."

Hij wees naar Esmee.

"Nee... dat kan niet."
"Jawel daarom gaan we haar gijzelen en ontvoeren."
"Hoe wil je dat doen dan?"
"Ik heb nog wel wat spullen."

Dus die avond gingen we het proberen. Het voelde niet goed om Esmee te ontvoeren.

Esmee P.O.V

Die avond was heel gezellig. Ik had gezellig getraind met Jude en Xavier. Ik ging wat eerder weg omdat ik moe was. Ik liep de straat uit en plotseling greep iemand mij. Hij had mijn handen op mijn rug gedaan en zijn hand voor mijn mond gedaan.

"Hou je stil anders..."

Ze waren met z'n tweeen maar ik kon hun gezichten niet zien. De ander deed een blinddoek voor mijn ogen en de ander deed een stuk touw om mijn polsen heen. Opeens werd alles zwart.

Larissa P.O.V

"Julian, wat doe je nou!"
"Rustig maar het is alleen maar een slaapmiddeltje."
"Maar..."
"Zo blijft ze rustg en geeft ze geen moeilijkheden."
"Oke..."

Julian nam Esmee mee naar het huisje waar wij sliepen. Hij zette haar in de kelder en deed haar een ketting om haar polsen heen. Dit deed me heel erg denken toen ik gevangen zat. Dit zou Esmee me nooit vergeven.

"Is er wat Larissa?"
"Het is mijn vriendin! Als vriendin doe je niet zo! Ik ben zo slecht!"

Opeens gaf Julian mij een knuffel.

"Julian..."
"Je doet wat het beste is, we moeten die jongen redden en ik weet geen andere manier."
"Ja maar..."
"Als ze niet jouw gezicht ziet en je het haar niet vertelt."
"Dat kan.... maar alsnog het voelt niet goed."
"Als dit allemaal voorbij is komt het allemaal weer goed."

Esmee P.O.V

Mijn hoofd deed zeer. Het was er donker en koud en ik wist niet waar ik was. Ik had het gevoel dat ik een van mijn ontvoerders kende maar dat kon aan mij liggen. Er lagen dekens. Welke ontvoerder zou dekens voor zijn gevangen neer leggen. Ik ben nog nooit ontvoerd geweest maar dit vond ik best wel raar. Ik probeerde mij te herinneren wat er gebeurd was maar alles werd vaag. Ik hoop dat ik hier snel uit ben maar ik weet nog niet hoe.
---------------------
Ik hoop dat het goed was ik vond het hoofdstuk eerst vet slecht maar door suggestie van een hele goede vriendin is dit hoofdstuk goed geworden. Ik hoop dat je het leuk vond. Bedankt voor het lezen!